Nasze prawo

USTAWA
z dnia 14 grudnia 2012 r.
o odpadach1), 2), 3)
Dział I
Przepisy ogólne
Rozdział 1
Zakres ustawy
Art. 1. Ustawa określa środki służące ochronie środowiska, życia i zdrowia ludzi zapobiegające i zmniejszające negatywny
wpływ na środowisko oraz zdrowie ludzi wynikający z wytwarzania odpadów i gospodarowania nimi oraz ograniczające
ogólne skutki użytkowania zasobów i poprawiające efektywność takiego użytkowania.
1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawę z dnia 15 lutego
1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawę z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach,
ustawę z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, ustawę z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych,
ustawę z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie
produktowej, ustawę z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne, ustawę z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, ustawę z dnia
27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustawę z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych
z eksploatacji, ustawę z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, ustawę z dnia 16 listopada 2006 r.
o opłacie skarbowej, ustawę z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie, ustawę z dnia 29 czerwca
2007 r. o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów, ustawę z dnia 10 lipca 2008 r. o odpadach wydobywczych, ustawę z dnia 3 października
2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko, ustawę z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach oraz ustawę z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo
geologiczne i górnicze.
2) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw:
1) dyrektywy Rady 78/176/EWG z dnia 20 lutego 1978 r. w sprawie odpadów pochodzących z przemysłu ditlenku tytanu (Dz. Urz. WE L 54
z 25.02.1978, str. 19, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 1, str. 71);
2) dyrektywy Rady 86/278/EWG z dnia 12 czerwca 1986 r. w sprawie ochrony środowiska, w szczególności gleby, w przypadku wykorzystywania
osadów ściekowych w rolnictwie (Dz. Urz. WE L 181 z 04.07.1986, str. 6, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie
specjalne, rozdz. 15, t. 1, str. 265);
3) dyrektywy Rady 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych (Dz. Urz. WE L 135
z 30.05.1991, str. 40, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 2, str. 26);
4) dyrektywy 94/62/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych
(Dz. Urz. WE L 365 z 31.12.1994, str. 10, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 13, str. 349);
5) dyrektywy Rady 96/59/WE z dnia 16 września 1996 r. w sprawie unieszkodliwiania polichlorowanych bifenyli i polichlorowanych
trifenyli (PCB/PCT) (Dz. Urz. WE L 243 z 24.09.1996, str. 31; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 3, str. 75);
6) dyrektywy Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów (Dz. Urz. WE L 182 z 16.07.1999, str. 1,
z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 4, str. 228);
7) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/53/WE z dnia 18 września 2000 r. w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji
(Dz. Urz. WE L 269 z 21.10.2000, str. 34, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 5, str. 224);
8) dyrektywy 2000/76/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 grudnia 2000 r. w sprawie spalania odpadów (Dz. Urz. WE L 332
z 28.12.2000, str. 91, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 5, str. 353);
9) dyrektywy 2002/96/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 stycznia 2003 r. w sprawie zużytego sprzętu elektrotechnicznego
i elektronicznego (WEEE) (Dz. Urz. UE L 37 z 13.02.2003, str. 24, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13,
t. 7, str. 359);
Dziennik Ustaw – 2 – Poz. 21

Art. 2. Przepisów ustawy nie stosuje się do:
1) gazów i pyłów wprowadzanych do atmosfery;
2) gruntu w pierwotnym położeniu (w miejscu), w tym niewydobytej zanieczyszczonej gleby, i budynków trwale związanych
z gruntem;
3) niezanieczyszczonej gleby i innych materiałów występujących w stanie naturalnym, wydobytych w trakcie robót budowlanych,
pod warunkiem, że materiał ten zostanie wykorzystany do celów budowlanych w stanie naturalnym na terenie, na
którym został wydobyty;
4) odpadów promieniotwórczych;
5) wycofanych z użytku materiałów wybuchowych;
6) biomasy w postaci:
a) odchodów podlegających przepisom rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia
21 października 2009 r. określającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego,
nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie
o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego) (Dz. Urz. UE L 300 z 14.11.2009, str. 1, z późn. zm.), zwanego
dalej „rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009”,
b) słomy,
c) innych, niebędących niebezpiecznymi, naturalnych substancji pochodzących z produkcji rolniczej lub leśnej
– wykorzystywanej w rolnictwie, leśnictwie lub do produkcji energii z takiej biomasy za pomocą procesów lub metod,
które nie są szkodliwe dla środowiska ani nie stanowią zagrożenia dla życia i zdrowia ludzi;
7) osadów przemieszczanych w obrębie wód powierzchniowych w celu związanym z gospodarowaniem wodami lub drogami
wodnymi, zarządzaniem wodami lub urządzeniami wodnymi lub ochroną przed powodzią bądź ograniczaniem
skutków powodzi i susz, rekultywacją, refulacją, pozyskiwaniem lub uzdatnianiem terenu, jeżeli osady te nie są niebezpieczne;
8) ścieków;
9) produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, w tym produktów przetworzonych, objętych rozporządzeniem (WE)
nr 1069/2009, z wyjątkiem tych, które są odpadami przewidzianymi do składowania na składowisku odpadów albo do
przekształcania termicznego lub do wykorzystania w zakładzie produkującym biogaz lub w kompostowni, zgodnie
z tym rozporządzeniem;
10) zwłok zwierząt, które poniosły śmierć w inny sposób niż przez ubój, w tym zwierząt uśmierconych w celu wyeliminowania
chorób epizootycznych, i które są unieszkodliwiane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009;
11) mas ziemnych lub skalnych przemieszczanych w związku z wydobywaniem kopalin ze złóż, jeżeli koncesja na wydobywanie
kopalin ze złóż lub plan ruchu zakładu górniczego zatwierdzony decyzją, o których mowa w ustawie z dnia
9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 163, poz. 981), lub miejscowy plan zagospodarowania
przestrzennego dla terenu górniczego określają warunki i sposób ich zagospodarowania.
10) dyrektywy 2006/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie gospodarowania odpadami pochodzącymi
z przemysłu wydobywczego oraz zmieniającej dyrektywę 2004/35/WE (Dz. Urz. UE L 102 z 11.04.2006, str. 15, z późn. zm.);
11) dyrektywy 2006/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie baterii i akumulatorów oraz zużytych
baterii i akumulatorów oraz uchylającej dyrektywę 91/157/EWG (Dz. Urz. UE L 266 z 26.09.2006, str. 1, z późn. zm.);
12) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylającej niektóre
dyrektywy (Dz. Urz. UE L 312 z 22.11.2008, str. 3);
13) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane
zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola) (Dz. Urz. UE L 334 z 17.12.2010, str. 17).
3) Niniejsza ustawa została notyfikowana Komisji Europejskiej dnia 26 kwietnia 2012 r. pod numerem 2012/0263/PL, zgodnie z art. 16
dyrektywy 94/62/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych
(Dz. Urz. WE L 365 z 31.12.1994, str. 10, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 13, str. 349), oraz § 4 rozporządzenia
Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów
prawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 2039 oraz z 2004 r. Nr 65, poz. 597), wdrażającego postanowienia dyrektywy 98/34/WE z dnia 22 czerwca
1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług
społeczeństwa informacyjnego (Dz. Urz. WE L 204 z 21.07.1998, str. 37, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13,
t. 20, str. 337).
Dziennik Ustaw – 3 – Poz. 21

Rozdział 2
Objaśnienia określeń ustawowych
Art. 3. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) bioodpadach – rozumie się przez to ulegające biodegradacji odpady z ogrodów i parków, odpady spożywcze i kuchenne
z gospodarstw domowych, gastronomii, zakładów zbiorowego żywienia, jednostek handlu detalicznego, a także porównywalne
odpady z zakładów produkujących lub wprowadzających do obrotu żywność;
2) gospodarowaniu odpadami – rozumie się przez to zbieranie, transport, przetwarzanie odpadów, łącznie z nadzorem nad
tego rodzaju działaniami, jak również późniejsze postępowanie z miejscami unieszkodliwiania odpadów oraz działania
wykonywane w charakterze sprzedawcy odpadów lub pośrednika w obrocie odpadami;
3) gospodarce odpadami – rozumie się przez to wytwarzanie odpadów i gospodarowanie odpadami;
4) komunalnych osadach ściekowych – rozumie się przez to pochodzący z oczyszczalni ścieków osad z komór fermentacyjnych
oraz innych instalacji służących do oczyszczania ścieków komunalnych oraz innych ścieków o składzie zbliżonym
do składu ścieków komunalnych;
5) magazynowaniu odpadów – rozumie się przez to czasowe przechowywanie odpadów obejmujące:
a) wstępne magazynowanie odpadów przez ich wytwórcę,
b) tymczasowe magazynowanie odpadów przez prowadzącego zbieranie odpadów,
c) magazynowanie odpadów przez prowadzącego przetwarzanie odpadów;
6) odpadach – rozumie się przez to każdą substancję lub przedmiot, których posiadacz pozbywa się, zamierza się pozbyć
lub do których pozbycia się jest obowiązany;
7) odpadach komunalnych – rozumie się przez to odpady powstające w gospodarstwach domowych, z wyłączeniem pojazdów
wycofanych z eksploatacji, a także odpady niezawierające odpadów niebezpiecznych pochodzące od innych wytwórców
odpadów, które ze względu na swój charakter lub skład są podobne do odpadów powstających w gospodarstwach
domowych; zmieszane odpady komunalne pozostają zmieszanymi odpadami komunalnymi, nawet jeżeli zostały
poddane czynności przetwarzania odpadów, która nie zmieniła w sposób znaczący ich właściwości;
8) odpadach medycznych – rozumie się przez to odpady powstające w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych
oraz prowadzeniem badań i doświadczeń naukowych w zakresie medycyny;
9) odpadach obojętnych – rozumie się przez to odpady, które nie ulegają istotnym przemianom fizycznym, chemicznym
lub biologicznym; są nierozpuszczalne, nie wchodzą w reakcje fizyczne ani chemiczne, nie powodują zanieczyszczenia
środowiska lub zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzi, nie ulegają biodegradacji i nie wpływają niekorzystnie na materię,
z którą się kontaktują; ogólna zawartość zanieczyszczeń w tych odpadach oraz zdolność do ich wymywania, a także
negatywne oddziaływanie na środowisko odcieku są nieznaczne, a w szczególności nie stanowią zagrożenia dla jakości
wód powierzchniowych, wód podziemnych, gleby i ziemi;
10) odpadach ulegających biodegradacji – rozumie się przez to odpady, które ulegają rozkładowi tlenowemu lub beztlenowemu
przy udziale mikroorganizmów;
11) odpadach weterynaryjnych – rozumie się przez to odpady powstające w związku z badaniem, leczeniem zwierząt lub świadczeniem
usług weterynaryjnych, a także w związku z prowadzeniem badań naukowych i doświadczeń na zwierzętach;
12) odpadach zielonych – rozumie się przez to odpady komunalne stanowiące części roślin pochodzących z pielęgnacji terenów
zielonych, ogrodów, parków i cmentarzy, a także z targowisk, z wyłączeniem odpadów z czyszczenia ulic i placów;
13) odpadach z wypadków – rozumie się przez to odpady powstające podczas prowadzenia akcji ratowniczej lub gaśniczej,
z wyłączeniem:
a) odpadów powstałych w wyniku poważnej awarii lub poważnej awarii przemysłowej, w rozumieniu art. 3 pkt 23 i 24
ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150, z późn. zm.4)),
b) odpadów powstałych w wyniku szkody w środowisku, o której mowa w art. 6 pkt 11 ustawy z dnia 13 kwietnia
2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie (Dz. U. Nr 75, poz. 493, z późn. zm.5));
4) Z miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 111, poz. 708, Nr 138, poz. 865, Nr 154, poz. 958,
Nr 171, poz. 1056, Nr 199, poz. 1227, Nr 223, poz. 1464 i Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 19, poz. 100, Nr 20, poz. 106, Nr 79, poz. 666,
Nr 130, poz. 1070 i Nr 215, poz. 1664, z 2010 r. Nr 21, poz. 104, Nr 28, poz. 145, Nr 40, poz. 227, Nr 76, poz. 489, Nr 119, poz. 804,
Nr 152, poz. 1018 i 1019, Nr 182, poz. 1228, Nr 229, poz. 1498 i Nr 249, poz. 1657, z 2011 r. Nr 32, poz. 159, Nr 63, poz. 322, Nr 94,
poz. 551, Nr 99, poz. 569, Nr 122, poz. 695, Nr 152, poz. 897, Nr 178, poz. 1060 i Nr 224, poz. 1341 oraz z 2012 r. poz. 460, 951,
1342 i 1513.
5) Z miany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 138, poz. 865 i Nr 199, poz. 1227, z 2011 r. Nr 63, poz. 322,
Nr 152, poz. 897, Nr 227, poz. 1367 i Nr 228, poz. 1368 oraz z 2012 r. poz. 1513.
Dziennik Ustaw – 4 – Poz. 21

14) odzysku – rozumie się przez to jakikolwiek proces, którego głównym wynikiem jest to, aby odpady służyły użytecznemu
zastosowaniu przez zastąpienie innych materiałów, które w przeciwnym przypadku zostałyby użyte do spełnienia
danej funkcji, lub w wyniku którego odpady są przygotowywane do spełnienia takiej funkcji w danym zakładzie lub
ogólnie w gospodarce;
15) odzysku energii – rozumie się przez to termiczne przekształcanie odpadów w celu odzyskania energii;
16) olejach odpadowych – rozumie się przez to wszelkie mineralne lub syntetyczne oleje smarowe lub przemysłowe, które
przestały się nadawać do użytku, do jakiego były pierwotnie przeznaczone, w szczególności zużyte oleje z silników
spalinowych i oleje przekładniowe, oleje smarowe, oleje turbinowe oraz oleje hydrauliczne;
17) PCB – rozumie się przez to polichlorowane bifenyle, polichlorowane trifenyle, monometylotetrachlorodifenylometan,
monometylodichlorodifenylometan, monometylodibromodifenylometan oraz mieszaniny zawierające jakąkolwiek
z tych substancji w ilości powyżej 0,005% wagowo łącznie;
18) ponownym użyciu – rozumie się przez to działanie polegające na wykorzystywaniu produktów lub części produktów
niebędących odpadami ponownie do tego samego celu, do którego były przeznaczone;
19) posiadaczu odpadów – rozumie się przez to wytwórcę odpadów lub osobę fizyczną, osobę prawną oraz jednostkę organizacyjną
nieposiadającą osobowości prawnej będące w posiadaniu odpadów; domniemywa się, że władający powierzchnią
ziemi jest posiadaczem odpadów znajdujących się na nieruchomości;
20) pośredniku w obrocie odpadami – rozumie się przez to każdego, kto organizuje przetwarzanie odpadów w imieniu innych
podmiotów, w tym również podmiot, który nie obejmuje odpadów fizycznie w posiadanie;
21) przetwarzaniu – rozumie się przez to procesy odzysku lub unieszkodliwiania, w tym przygotowanie poprzedzające odzysk
lub unieszkodliwianie;
22) przygotowaniu do ponownego użycia – rozumie się przez to odzysk polegający na sprawdzeniu, czyszczeniu lub naprawie,
w ramach którego produkty lub części produktów, które wcześniej stały się odpadami, są przygotowywane do tego,
aby mogły być ponownie wykorzystywane bez jakichkolwiek innych czynności wstępnego przetwarzania;
23) recyklingu – rozumie się przez to odzysk, w ramach którego odpady są ponownie przetwarzane na produkty, materiały
lub substancje wykorzystywane w pierwotnym celu lub innych celach; obejmuje to ponowne przetwarzanie materiału
organicznego (recykling organiczny), ale nie obejmuje odzysku energii i ponownego przetwarzania na materiały, które
mają być wykorzystane jako paliwa lub do celów wypełniania wyrobisk;
24) selektywnym zbieraniu – rozumie się przez to zbieranie, w ramach którego dany strumień odpadów, w celu ułatwienia
specyficznego przetwarzania, obejmuje jedynie odpady charakteryzujące się takimi samymi właściwościami i takimi
samymi cechami;
25) składowisku odpadów – rozumie się przez to obiekt budowlany przeznaczony do składowania odpadów;
26) spalarni odpadów – rozumie się przez to zakład lub jego część przeznaczone do termicznego przekształcania odpadów
z odzyskiem lub bez odzysku wytwarzanej energii cieplnej, obejmujące instalacje i urządzenia służące do prowadzenia
procesu termicznego przekształcania odpadów wraz z oczyszczaniem gazów odlotowych i wprowadzaniem ich do
atmosfery, kontrolą, sterowaniem i monitorowaniem procesów oraz instalacjami związanymi z przyjmowaniem, wstępnym
przetwarzaniem i magazynowaniem odpadów dostarczonych do termicznego przekształcania oraz instalacjami
związanymi z magazynowaniem i przetwarzaniem substancji otrzymanych w wyniku spalania i oczyszczania gazów
odlotowych;
27) sprzedawcy odpadów – rozumie się przez to podmiot, który nabywa, a następnie zbywa odpady, we własnym imieniu,
w tym również podmiot, który nie obejmuje odpadów fizycznie w posiadanie;
28) stosowaniu komunalnych osadów ściekowych – rozumie się przez to rozprowadzanie komunalnych osadów ściekowych
na powierzchni ziemi lub wprowadzanie ich do gleby;
29) termicznym przekształcaniu odpadów – rozumie się przez to:
a) spalanie odpadów przez ich utlenianie,
b) inne niż wskazane w lit. a procesy termicznego przetwarzania odpadów, w tym pirolizę, zgazowanie i proces plazmowy,
o ile substancje powstające podczas tych procesów są następnie spalane;
30) unieszkodliwianiu odpadów – rozumie się przez to proces niebędący odzyskiem, nawet jeżeli wtórnym skutkiem takiego
procesu jest odzysk substancji lub energii;
Dziennik Ustaw – 5 – Poz. 21

31) współspalarni odpadów – rozumie się przez to zakład lub jego część, których głównym przedmiotem działalności jest
wytwarzanie energii lub produktów, w których wraz z paliwami są przekształcane termicznie odpady w celu odzyskania
zawartej w nich energii lub w celu ich unieszkodliwiania, obejmujące instalacje i urządzenia służące do prowadzenia
procesu termicznego przekształcania wraz z oczyszczaniem gazów odlotowych i wprowadzaniem ich do atmosfery,
kontrolą, sterowaniem i monitorowaniem procesów, instalacjami związanymi z przyjmowaniem, wstępnym przetwarzaniem
i magazynowaniem odpadów dostarczonych do termicznego przekształcania oraz instalacjami związanymi z magazynowaniem
i przetwarzaniem substancji otrzymanych w wyniku spalania i oczyszczania gazów odlotowych;
32) wytwórcy odpadów – rozumie się przez to każdego, którego działalność lub bytowanie powoduje powstawanie odpadów
(pierwotny wytwórca odpadów), oraz każdego, kto przeprowadza wstępną obróbkę, mieszanie lub inne działania
powodujące zmianę charakteru lub składu tych odpadów; wytwórcą odpadów powstających w wyniku świadczenia
usług w zakresie budowy, rozbiórki, remontu obiektów, czyszczenia zbiorników lub urządzeń oraz sprzątania, konserwacji
i napraw jest podmiot, który świadczy usługę, chyba że umowa o świadczenie usługi stanowi inaczej;
33) zapobieganiu powstawaniu odpadów – rozumie się przez to środki zastosowane w odniesieniu do produktu, materiału
lub substancji, zanim staną się one odpadami, zmniejszające:
a) ilość odpadów, w tym również przez ponowne użycie lub wydłużenie okresu dalszego używania produktu,
b) negatywne oddziaływanie wytworzonych odpadów na środowisko i zdrowie ludzi,
c) zawartość substancji szkodliwych w produkcie i materiale;
34) zbieraniu odpadów – rozumie się przez to gromadzenie odpadów przed ich transportem do miejsc przetwarzania, w tym
wstępne sortowanie nieprowadzące do zasadniczej zmiany charakteru i składu odpadów i niepowodujące zmiany klasyfikacji
odpadów oraz tymczasowe magazynowanie odpadów, o którym mowa w pkt 5 lit. b.
2. Niewyczerpujący wykaz procesów odzysku określa załącznik nr 1 do ustawy.
3. Niewyczerpujący wykaz procesów unieszkodliwiania określa załącznik nr 2 do ustawy.
4. Odpady niebezpieczne oznaczają odpady wykazujące co najmniej jedną spośród właściwości niebezpiecznych.
Właściwości powodujące, że odpady są odpadami niebezpiecznymi, określa załącznik nr 3 do ustawy.
Rozdział 3
Katalog odpadów i zmiana statusu odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne
Art. 4. 1. Odpady klasyfikuje się przez ich zaliczenie do odpowiedniej grupy, podgrupy i rodzaju odpadów, uwzględniając:
1) źródło ich powstawania;
2) właściwości powodujące, że odpady są odpadami niebezpiecznymi, określone w załączniku nr 3 do ustawy;
3) składniki odpadów, dla których przekroczenie wartości granicznych stężeń substancji niebezpiecznych może powodować,
że odpady są odpadami niebezpiecznymi.
2. Składniki odpadów, o których mowa w ust. 1 pkt 3, określa załącznik nr 4 do ustawy.
3. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, katalog odpadów z podziałem na grupy,
podgrupy i rodzaje ze wskazaniem odpadów niebezpiecznych, kierując się źródłem powstawania odpadów oraz właściwościami
odpadów określonymi w załączniku nr 3 do ustawy.
4. Minister właściwy do spraw środowiska, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 3, uwzględnia wartości
graniczne stężeń substancji niebezpiecznych dla składników odpadów, o których mowa w załączniku nr 4 do ustawy –
w przypadku ich ustalenia na podstawie przepisów Unii Europejskiej, poniżej których odpadów nie uznaje się za odpady
niebezpieczne.
Art. 5. Zakazuje się zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne przez ich rozcieńczanie
lub mieszanie ze sobą, lub z innymi odpadami, substancjami lub materiałami, prowadzące do obniżenia początkowego
stężenia substancji niebezpiecznych do poziomu niższego niż poziom określony dla odpadów niebezpiecznych.
Art. 6. Odpadami niebezpiecznymi są odpady wskazane w katalogu odpadów, określonym w przepisach wydanych na
podstawie art. 4 ust. 3, jako odpady niebezpieczne, z zastrzeżeniem art. 7.
Dziennik Ustaw – 6 – Poz. 21

Art. 7. 1. Posiadacz odpadów może dokonać zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne,
jeżeli wykaże, że nie posiadają one właściwości odpadów niebezpiecznych określonych w załączniku nr 3 do ustawy.
2. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe warunki uznania odpadów niebezpiecznych za odpady inne niż niebezpieczne,
2) sposób ustalenia spełnienia warunków, o których mowa w pkt 1
– kierując się wymaganiami ochrony środowiska oraz zagrożeniami dla życia lub zdrowia ludzi.
3. Minister właściwy do spraw środowiska może określić w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2, rodzaje odpadów
i źródła ich powstawania, dla których przy zmianie klasyfikacji z odpadów niebezpiecznych na inne niż niebezpieczne nie
stosuje się warunków określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 2 oraz zgłoszenia, o którym mowa w art. 8.
Art. 8. 1. Posiadacz odpadów jest obowiązany do przedłożenia marszałkowi województwa, właściwemu odpowiednio
ze względu na miejsce wytwarzania lub gospodarowania odpadami, zgłoszenia zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych
na odpady inne niż niebezpieczne.
2. Zgłoszenie zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne zawiera:
1) imię i nazwisko lub nazwę posiadacza odpadów oraz adres zamieszkania lub siedziby;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) i numer REGON, o ile został nadany;
3) określenie miejsca wytwarzania lub gospodarowania odpadami przewidzianymi do zmiany klasyfikacji;
4) wskazanie odpadów przewidzianych do zmiany klasyfikacji oraz proponowaną klasyfikację tych odpadów;
5) opis procesu technologicznego, w którym powstają odpady przewidziane do zmiany klasyfikacji, oraz jeżeli jest to
zasadne, inne okoliczności, które mogły mieć wpływ na właściwości tych odpadów.
3. Do zgłoszenia zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne dołącza się wyniki
badań właściwości odpadów przewidzianych do zmiany klasyfikacji, przeprowadzonych zgodnie z przepisami wydanymi
na podstawie art. 7 ust. 2.
4. Badania właściwości odpadów, o których mowa w ust. 3, wykonują wyłącznie laboratoria, o których mowa w art. 147a
ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska. W celu przeprowadzenia badania laboratoria pobierają
próbki odpadów objętych zgłoszeniem.
5. Marszałek województwa wydaje decyzję zatwierdzającą zmianę klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady
inne niż niebezpieczne albo decyzję o wyrażeniu sprzeciwu.
Art. 9. 1. Marszałek województwa przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska:
1) kopie zgłoszeń zmiany kwalifikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne wraz z kopiami wyników
badań właściwości odpadów – w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji;
2) zbiorczą informację za dany rok o liczbie zgłoszeń, decyzji zatwierdzających zmianę klasyfikacji odpadów niebezpiecznych
na odpady inne niż niebezpieczne oraz decyzji o wyrażeniu sprzeciwu – w terminie do dnia 31 marca następnego
roku.
2. Wymóg przekazania dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, nie dotyczy przypadku, gdy od decyzji marszałka
województwa zatwierdzającej zmianę klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne albo od
decyzji o wyrażeniu sprzeciwu wniesiono odwołanie, które przekazano ministrowi właściwemu do spraw środowiska.
3. Minister właściwy do spraw środowiska weryfikuje, zamieszczone w Bazie danych o produktach i opakowaniach
oraz o gospodarce odpadami, ostateczne decyzje zatwierdzające zmianę klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady
inne niż niebezpieczne oraz ostateczne decyzje o wyrażeniu sprzeciwu.
4. Minister właściwy do spraw środowiska niezwłocznie zawiadamia Komisję Europejską o wszystkich przypadkach
zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne.
Dziennik Ustaw – 7 – Poz. 21

Rozdział 4
Uznanie przedmiotu lub substancji za produkt uboczny
Art. 10. Przedmiot lub substancja, powstające w wyniku procesu produkcyjnego, którego podstawowym celem nie jest
ich produkcja, mogą być uznane za produkt uboczny, niebędący odpadem, jeżeli są łącznie spełnione następujące warunki:
1) dalsze wykorzystywanie przedmiotu lub substancji jest pewne;
2) przedmiot lub substancja mogą być wykorzystywane bezpośrednio bez dalszego przetwarzania, innego niż normalna
praktyka przemysłowa;
3) dany przedmiot lub substancja są produkowane jako integralna część procesu produkcyjnego;
4) dana substancja lub przedmiot spełniają wszystkie istotne wymagania, w tym prawne, w zakresie produktu, ochrony
środowiska oraz życia i zdrowia ludzi, dla określonego wykorzystania tych substancji lub przedmiotów i wykorzystanie
takie nie doprowadzi do ogólnych negatywnych oddziaływań na środowisko, życie lub zdrowie ludzi.
Art. 11. 1. Wytwórca przedmiotu lub substancji, o których mowa w art. 10, jest obowiązany do przedłożenia marszałkowi
województwa właściwemu ze względu na miejsce ich wytwarzania zgłoszenia uznania przedmiotu lub substancji za
produkt uboczny.
2. Zgłoszenie uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny zawiera:
1) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) i numer REGON, o ile został nadany;
3) określenie miejsca wytwarzania przedmiotu lub substancji przewidzianych do uznania za produkt uboczny;
4) wskazanie przedmiotu lub substancji przewidzianych do uznania za produkt uboczny oraz ich masy;
5) opis procesu produkcyjnego, w którym powstaje przedmiot lub substancja, i procesu, w którym zostaną one wykorzystane.
3. Do zgłoszenia uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny dołącza się dowody potwierdzające spełnienie
warunków, o których mowa w art. 10, oraz szczegółowych wymagań, o ile zostały określone. Dowodami mogą być w szczególności
umowy potwierdzające wykorzystanie przedmiotu lub substancji do określonych celów lub potwierdzające właściwości
przedmiotu lub substancji wyniki badań, wykonanych przez laboratoria, o których mowa w art. 147a ustawy z dnia
27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska.
4. Uznanie przedmiotu lub substancji za produkt uboczny następuje, jeżeli marszałek województwa w terminie 3 miesięcy
od dnia otrzymania zgłoszenia uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny nie wyrazi sprzeciwu, w drodze decyzji.
5. Przepisów ust. 1–4 nie stosuje się do materiałów paszowych określonych w przepisach Unii Europejskiej wydanych
na podstawie art. 24 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) 767/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie wprowadzania
na rynek i stosowania pasz, zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1831/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady
i uchylającego dyrektywę Rady 79/373/EWG, dyrektywę Komisji 80/511/EWG, dyrektywy Rady 82/471/EWG, 83/228/EWG,
93/74/EWG, 93/113/WE i 96/25/WE oraz decyzję Komisji 2004/217/WE (Dz. Urz. UE L 229 z 01.09.2009, str. 1, z późn. zm.).
6. Minister właściwy do spraw środowiska może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe kryteria dotyczące uznania
przedmiotu lub substancji za produkt uboczny, kierując się względami ochrony środowiska, życia lub zdrowia ludzi.
Art. 12. 1. Marszałek województwa przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska, w terminie do dnia
31 marca następnego roku, zbiorczą informację za dany rok o liczbie otrzymanych zgłoszeń uznania przedmiotu lub substancji
za produkt uboczny, wyrażonych sprzeciwów oraz o przypadkach uznania przedmiotu lub substancji za produkt
uboczny oraz ich masie.
2. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzór zbiorczej informacji, o której mowa
w ust. 1, kierując się potrzebą ujednolicenia zawartych w niej danych.
Art. 13. 1. Zakazuje się łącznego magazynowania produktów ubocznych i odpadów, a także magazynowania produktów
ubocznych w miejscach przeznaczonych do magazynowania odpadów lub składowania odpadów.
2. Substancje lub przedmioty, które przestały spełniać warunki i wymagania, o których mowa w art. 10 oraz w przepisach
wydanych na podstawie art. 11 ust. 6, są odpadami.
Dziennik Ustaw – 8 – Poz. 21

Rozdział 5
Utrata statusu odpadów
Art. 14. 1. Określone rodzaje odpadów przestają być odpadami, jeżeli na skutek poddania ich odzyskowi, w tym recyklingowi,
spełniają:
1) łącznie następujące warunki:
a) przedmiot lub substancja są powszechnie stosowane do konkretnych celów,
b) istnieje rynek takich przedmiotów lub substancji lub popyt na nie,
c) dany przedmiot lub substancja spełniają wymagania techniczne dla zastosowania do konkretnych celów oraz wymagania
określone w przepisach i w normach mających zastosowanie do produktu,
d) zastosowanie przedmiotu lub substancji nie prowadzi do negatywnych skutków dla życia, zdrowia ludzi lub środowiska;
2) wymagania określone przez przepisy Unii Europejskiej.
2. Przedmiot lub substancja, które przestały spełniać warunki, o których mowa w ust. 1, są odpadami.
Art. 15. Zakazuje się łącznego magazynowania odpadów i przedmiotu lub substancji, które utraciły status odpadów,
a także magazynowania przedmiotu lub substancji, które utraciły status odpadów w miejscach przeznaczonych do magazynowania
odpadów lub składowania odpadów.
Dział II
Zasady ogólne gospodarki odpadami
Rozdział 1
Ochrona życia i zdrowia ludzi oraz środowiska
Art. 16. Gospodarkę odpadami należy prowadzić w sposób zapewniający ochronę życia i zdrowia ludzi oraz środowiska,
w szczególności gospodarka odpadami nie może:
1) powodować zagrożenia dla wody, powietrza, gleby, roślin lub zwierząt;
2) powodować uciążliwości przez hałas lub zapach;
3) wywoływać niekorzystnych skutków dla terenów wiejskich lub miejsc o szczególnym znaczeniu, w tym kulturowym
i przyrodniczym.
Rozdział 2
Hierarchia sposobów postępowania z odpadami
Art. 17. Wprowadza się następującą hierarchię sposobów postępowania z odpadami:
1) zapobieganie powstawaniu odpadów;
2) przygotowywanie do ponownego użycia;
3) recykling;
4) inne procesy odzysku;
5) unieszkodliwianie.
Art. 18. 1. Każdy, kto podejmuje działania powodujące lub mogące powodować powstanie odpadów, powinien takie
działania planować, projektować i prowadzić przy użyciu takich sposobów produkcji lub form usług oraz surowców i materiałów,
aby w pierwszej kolejności zapobiegać powstawaniu odpadów lub ograniczać ilość odpadów i ich negatywne
oddziaływanie na życie i zdrowie ludzi oraz na środowisko, w tym przy wytwarzaniu produktów, podczas i po zakończeniu
ich użycia.
Dziennik Ustaw – 9 – Poz. 21

2. Odpady, których powstaniu nie udało się zapobiec, posiadacz odpadów w pierwszej kolejności jest obowiązany poddać
odzyskowi.
3. Odzysk, o którym mowa w ust. 2, polega w pierwszej kolejności na przygotowaniu odpadów przez ich posiadacza do
ponownego użycia lub poddaniu recyklingowi, a jeżeli nie jest to możliwe z przyczyn technologicznych lub nie jest uzasadnione
z przyczyn ekologicznych lub ekonomicznych – poddaniu innym procesom odzysku.
4. Przez recykling rozumie się także recykling organiczny polegający na obróbce tlenowej, w tym kompostowaniu, lub
obróbce beztlenowej odpadów, które ulegają rozkładowi biologicznemu w kontrolowanych warunkach przy wykorzystaniu
mikroorganizmów, w wyniku której powstaje materia organiczna lub metan; składowanie na składowisku odpadów nie jest
traktowane jako recykling organiczny.
5. Odpady, których poddanie odzyskowi nie było możliwe z przyczyn, o których mowa w ust. 3, posiadacz odpadów
jest obowiązany unieszkodliwiać.
6. Składowane powinny być wyłącznie te odpady, których unieszkodliwienie w inny sposób było niemożliwe z przyczyn,
o których mowa w ust. 3.
7. Unieszkodliwianiu poddaje się te odpady, z których uprzednio wysegregowano odpady nadające się do odzysku.
Art. 19. 1. Organy administracji publicznej, w zakresie swojej właściwości, podejmują działania wspierające ponowne
użycie i przygotowanie do ponownego użycia odpadów, w szczególności:
1) zachęcając do tworzenia i wspierając sieci ponownego wykorzystania i napraw;
2) stwarzając zachęty ekonomiczne.
2. Jednostki sektora finansów publicznych stosują kryteria ponownego użycia lub przygotowania do ponownego użycia
odpadów przy udzielaniu zamówień publicznych, o ile ponowne użycie lub przygotowanie do ponownego użycia odpadów
jest możliwe.
Rozdział 3
Zasada bliskości
Art. 20. 1. Odpady, z uwzględnieniem hierarchii sposobów postępowania z odpadami, w pierwszej kolejności poddaje
się przetwarzaniu w miejscu ich powstania.
2. Odpady, które nie mogą być przetworzone w miejscu ich powstania, przekazuje się, uwzględniając hierarchię sposobów
postępowania z odpadami oraz najlepszą dostępną technikę lub technologię, o której mowa w art. 143 ustawy z dnia
27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, do najbliżej położonych miejsc, w których mogą być przetworzone.
3. Zakazuje się:
1) stosowania komunalnych osadów ściekowych,
2) unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych
– poza obszarem województwa, na którym zostały wytworzone.
4. Zakazuje się przywozu na obszar województwa odpadów, o których mowa w ust. 3, wytworzonych poza obszarem
tego województwa, do celów, o których mowa w ust. 3.
5. Komunalne osady ściekowe mogą być stosowane na obszarze województwa innego niż to, na którym zostały wytworzone,
jeżeli odległość od miejsca wytwarzania odpadów do miejsca stosowania położonego na obszarze innego województwa
jest mniejsza niż odległość do miejsca stosowania położonego na obszarze tego samego województwa.
6. W przypadku unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych, przepis
ust. 5 stosuje się odpowiednio. Dopuszcza się unieszkodliwienie zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów
weterynaryjnych na obszarze województwa innego niż to, na którym zostały wytworzone, w najbliżej położonej instalacji,
w przypadku braku instalacji do unieszkodliwiania tych odpadów na obszarze danego województwa lub gdy istniejące
instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych.
Dziennik Ustaw – 10 – Poz. 21

7. Zakazuje się przetwarzania:
1) zmieszanych odpadów komunalnych,
2) pozostałości z sortowania odpadów komunalnych oraz pozostałości z procesu mechaniczno-biologicznego przetwarzania
odpadów komunalnych, o ile są przeznaczone do składowania,
3) odpadów zielonych
– poza obszarem regionu gospodarki odpadami komunalnymi, na którym zostały wytworzone.
8. Zakazuje się przywozu na obszar regionu gospodarki odpadami komunalnymi odpadów, o których mowa w ust. 7,
wytworzonych poza obszarem tego regionu.
9. W przypadku wyznaczenia instalacji przewidzianej do zastępczej obsługi regionu gospodarki odpadami komunalnymi,
o której mowa w art. 38 ust. 2 pkt 2, poza obszarem regionu gospodarki odpadami komunalnymi, na którym odpady te zostały
wytworzone, nie stosuje się ust. 7 i 8.
Rozdział 4
Postępowanie z odpadami niebezpiecznymi
Art. 21. 1. Zakazuje się mieszania odpadów niebezpiecznych różnych rodzajów, mieszania odpadów niebezpiecznych
z odpadami innymi niż niebezpieczne, a także mieszania odpadów niebezpiecznych z substancjami, materiałami lub przedmiotami,
w tym rozcieńczania substancji niebezpiecznych.
2. Dopuszcza się mieszanie odpadów niebezpiecznych różnych rodzajów, mieszanie odpadów niebezpiecznych z odpadami
innymi niż niebezpieczne, a także mieszanie odpadów niebezpiecznych z substancjami, materiałami lub przedmiotami,
jeżeli ich zmieszanie służy poprawie bezpieczeństwa procesów przetwarzania odpadów powstałych po zmieszaniu i jeżeli
w wyniku prowadzenia tych procesów nie nastąpi wzrost zagrożenia dla życia i zdrowia ludzi lub środowiska.
3. W przypadku gdy odpady niebezpieczne uległy zmieszaniu z innymi odpadami, substancjami, materiałami lub przedmiotami,
rozdziela się je, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące warunki:
1) w procesie przetwarzania odpadów powstałych po rozdzieleniu nastąpi ograniczenie zagrożenia dla życia i zdrowia
ludzi lub środowiska;
2) jest to technicznie możliwe i ekonomicznie uzasadnione.
Rozdział 5
Koszty gospodarowania odpadami
Art. 22. Koszty gospodarowania odpadami są ponoszone przez pierwotnego wytwórcę odpadów lub przez obecnego
lub poprzedniego posiadacza odpadów. W przypadkach określonych w przepisach odrębnych koszty gospodarowania odpadami
ponosi producent produktu lub podmiot wprowadzający produkt na terytorium kraju, określony w tych przepisach.
Rozdział 6
Zbieranie i transport odpadów
Art. 23. 1. Odpady są zbierane w sposób selektywny.
2. Zakazuje się zbierania poza miejscem wytwarzania:
1) pozostałości z sortowania odpadów komunalnych, o ile są przeznaczone do składowania;
2) komunalnych osadów ściekowych;
3) zakaźnych odpadów medycznych;
4) zakaźnych odpadów weterynaryjnych.
Dziennik Ustaw – 11 – Poz. 21

3. Zakazuje się zbierania:
1) zmieszanych odpadów komunalnych,
2) odpadów zielonych
– poza obszarem regionu gospodarki odpadami komunalnymi, na którym zostały wytworzone.
4. Jeżeli ze względów bezpieczeństwa lub w celu zapewnienia ciągłości odbioru zakaźnych odpadów medycznych lub
zakaźnych odpadów weterynaryjnych, zbieranie tych odpadów jest konieczne, marszałek województwa właściwy ze względu
na miejsce zbierania odpadów może zezwolić, w drodze decyzji, na ich zbieranie.
5. W przypadku zbierania zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych na terenach
zamkniętych zezwolenie, o którym mowa w ust. 4, wydaje regionalny dyrektor ochrony środowiska właściwy ze względu
na miejsce zbierania tych odpadów.
6. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 4 i 5, może być wydane na okres nie dłuższy niż rok.
7. W przypadku, o którym mowa w ust. 4 i 5, przepisy art. 42 ust. 1 i art. 43 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
8. Zakaz zbierania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych nie dotyczy zakaźnych
odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych powstałych w wyniku świadczenia usług medycznych lub
weterynaryjnych na wezwanie.
9. Wytwórca zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych powstałych w wyniku świadczenia
usług na wezwanie jest obowiązany do bezzwłocznego dostarczenia wytworzonych odpadów do przystosowanych do tego
celu pomieszczeń spełniających wymagania w zakresie magazynowania takich odpadów.
Art. 24. 1. Transport odpadów odbywa się zgodnie z wymaganiami w zakresie ochrony środowiska oraz bezpieczeństwa
życia i zdrowia ludzi, w szczególności w sposób uwzględniający właściwości chemiczne i fizyczne odpadów, w tym
stan skupienia, oraz zagrożenia, które mogą powodować odpady, w tym zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach
wydanych na podstawie ust. 7.
2. Transport odpadów niebezpiecznych odbywa się z zachowaniem przepisów obowiązujących przy transporcie towarów
niebezpiecznych.
3. Zlecający usługę transportu odpadów jest obowiązany wskazać transportującemu odpady wykonującemu usługę
transportu odpadów miejsce przeznaczenia odpadów oraz posiadacza odpadów, do którego należy dostarczyć odpady.
4. Transportujący odpady wykonujący usługę transportu odpadów jest obowiązany dostarczyć odpady do miejsca przeznaczenia
odpadów i przekazać je posiadaczowi odpadów, o którym mowa w ust. 3.
5. Transportujący odpady wykonujący usługę transportu odpadów umieszcza indywidualny numer rejestrowy, o którym
mowa w art. 54 ust. 1, na dokumentach związanych z tą usługą.
6. Środki transportu odpadów są oznakowane w sposób zgodny z przepisami wydanymi na podstawie ust. 7.
7. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe wymagania dla transportu odpadów, w tym dla środków transportu i sposobu transportowania,
oraz oznakowanie środków transportu, biorąc pod uwagę właściwości odpadów i ich wpływ na środowisko oraz bezpieczeństwo
życia i zdrowia ludzi.
Rozdział 7
Magazynowanie odpadów
Art. 25. 1. Magazynowanie odpadów odbywa się zgodnie z wymaganiami w zakresie ochrony środowiska oraz bezpieczeństwa
życia i zdrowia ludzi, w szczególności w sposób uwzględniający właściwości chemiczne i fizyczne odpadów,
w tym stan skupienia, oraz zagrożenia, które mogą powodować te odpady, w tym zgodnie z wymaganiami określonymi
w przepisach wydanych na podstawie ust. 7.
2. Magazynowanie odpadów odbywa się na terenie, do którego posiadacz odpadów ma tytuł prawny.
3. Magazynowanie odpadów jest prowadzone wyłącznie w ramach wytwarzania, zbierania lub przetwarzania odpadów.
Dziennik Ustaw – 12 – Poz. 21

4. Odpady, z wyjątkiem przeznaczonych do składowania, mogą być magazynowane, jeżeli konieczność magazynowania
wynika z procesów technologicznych lub organizacyjnych i nie przekracza terminów uzasadnionych zastosowaniem tych procesów,
nie dłużej jednak niż przez 3 lata.
5. Odpady przeznaczone do składowania mogą być magazynowane wyłącznie w celu zebrania odpowiedniej ilości tych
odpadów do transportu na składowisko odpadów, nie dłużej jednak niż przez rok.
6. Okresy magazynowania odpadów, o którym mowa w ust. 4 i 5, są liczone łącznie dla wszystkich kolejnych posiadaczy
tych odpadów.
7. Minister właściwy do spraw środowiska może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania dla magazynowania
odpadów, obejmującego wstępne magazynowanie odpadów przez wytwórcę odpadów, tymczasowe magazynowanie
odpadów przez prowadzącego zbieranie odpadów oraz magazynowanie odpadów przez prowadzącego przetwarzanie
odpadów, kierując się właściwościami odpadów, wymaganiami ochrony środowiska, życia i zdrowia ludzi oraz ograniczeniem
uciążliwości związanych z magazynowaniem odpadów.
8. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 7, minister właściwy do spraw środowiska może określić czas magazynowania,
kierując się rodzajem magazynowania i właściwościami odpadów.
Rozdział 8
Usuwanie odpadów z miejsca nieprzeznaczonego do ich składowania lub magazynowania
Art. 26. 1. Posiadacz odpadów jest obowiązany do niezwłocznego usunięcia odpadów z miejsca nieprzeznaczonego do
ich składowania lub magazynowania.
2. W przypadku nieusunięcia odpadów zgodnie z ust. 1, wójt, burmistrz lub prezydent miasta, w drodze decyzji wydawanej
z urzędu, nakazuje posiadaczowi odpadów usunięcie odpadów z miejsca nieprzeznaczonego do ich składowania lub
magazynowania, z wyjątkiem gdy obowiązek usunięcia odpadów jest skutkiem wydania decyzji o cofnięciu decyzji związanej
z gospodarką odpadami.
3. Nakaz usunięcia odpadów, o którym mowa w ust. 2, z terenów zamkniętych oraz z nieruchomości, którymi gmina
włada jako władający powierzchnią ziemi, a niebędących w posiadaniu innego podmiotu – wydaje właściwy regionalny
dyrektor ochrony środowiska.
4. Jeżeli posiadacz odpadów nie posiada tytułu prawnego do nieruchomości, z której jest obowiązany usunąć odpady,
władający powierzchnią ziemi jest obowiązany umożliwić posiadaczowi odpadów usunięcie odpadów z tej nieruchomości,
a w przypadku wykonania zastępczego decyzji – organowi egzekucyjnemu.
5. Władającemu powierzchnią ziemi przysługuje od posiadacza odpadów wynagrodzenie za udostępnienie nieruchomości.
6. W decyzji, o której mowa w ust. 2, określa się w szczególności:
1) termin usunięcia odpadów;
2) rodzaj odpadów;
3) sposób usunięcia odpadów.
Rozdział 9
Przekazywanie odpadów i przenoszenie odpowiedzialności za gospodarowanie odpadami
Art. 27. 1. Wytwórca odpadów jest obowiązany do gospodarowania wytworzonymi przez siebie odpadami.
2. Wytwórca odpadów lub inny posiadacz odpadów może zlecić wykonanie obowiązku gospodarowania odpadami
wyłącznie podmiotom, które posiadają:
1) zezwolenie na zbieranie odpadów lub zezwolenie na przetwarzanie odpadów, lub
2) koncesję na podziemne składowanie odpadów, pozwolenie zintegrowane, decyzję zatwierdzającą program gospodarowania
odpadami wydobywczymi, zezwolenie na prowadzenie obiektu unieszkodliwiania odpadów wydobywczych lub
wpis do rejestru działalności regulowanej w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości
– na podstawie odrębnych przepisów, lub
3) wpis do rejestru w zakresie, o którym mowa w art. 50 ust. 1 pkt 5
– chyba że działalność taka nie wymaga uzyskania decyzji lub wpisu do rejestru.
Dziennik Ustaw – 13 – Poz. 21

3. Jeżeli wytwórca odpadów lub inny posiadacz odpadów przekazuje odpady następnemu posiadaczowi odpadów, który
posiada decyzję wymienioną w ust. 2 pkt 1 lub 2 albo posiada wpis do rejestru w zakresie, o którym mowa w art. 50 ust. 1
pkt 5 lit. a, odpowiedzialność za gospodarowanie odpadami, z chwilą ich przekazania, przechodzi na tego następnego posiadacza
odpadów.
4. Posiadacza odpadów, który przekazał odpady transportującemu odpady, nie zwalnia się z odpowiedzialności za zbieranie
lub przetwarzanie odpadów, do czasu przejęcia odpowiedzialności przez następnego posiadacza odpadów, który posiada
decyzję wymienioną w ust. 2 pkt 1 lub 2 albo posiada wpis do rejestru w zakresie, o którym mowa w art. 50 ust. 1 pkt 5 lit. a.
5. Wytwórca zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych jest zwolniony z odpowiedzialności
za zbieranie lub przetwarzanie tych odpadów, z chwilą dokonania unieszkodliwienia tych odpadów przez następnego
posiadacza odpadów przez termiczne przekształcenie zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych
w spalarni odpadów niebezpiecznych.
6. Potwierdzeniem przejścia odpowiedzialności za gospodarowanie odpadami na następnego posiadacza odpadów
w przypadku, o którym mowa w ust. 5, jest dokument potwierdzający unieszkodliwienie.
7. Sprzedawca odpadów oraz pośrednik w obrocie odpadami nie przejmują odpowiedzialności za gospodarowanie
odpadami, jeżeli nie są posiadaczami tych odpadów.
8. Osoba fizyczna i jednostka organizacyjna niebędące przedsiębiorcami mogą poddawać odzyskowi tylko takie rodzaje
odpadów, za pomocą takich metod odzysku, określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 10, i w takich ilościach,
które mogą bezpiecznie wykorzystać na potrzeby własne.
9. Posiadacz odpadów może przekazywać osobie fizycznej lub jednostce organizacyjnej niebędącym przedsiębiorcami
określone rodzaje odpadów, do wykorzystania na potrzeby własne za pomocą dopuszczalnych metod odzysku, zgodnie
z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 10.
10. Minister właściwy do spraw środowiska, w drodze rozporządzenia:
1) określi listę rodzajów odpadów, które osoba fizyczna lub jednostka organizacyjna niebędące przedsiębiorcami mogą
poddawać odzyskowi na potrzeby własne, oraz dopuszczalne metody odzysku,
2) może określić dla niektórych rodzajów odpadów, o których mowa w pkt 1, warunki magazynowania odpadów przeznaczonych
do wykorzystania na potrzeby własne oraz dopuszczalne ilości, które te podmioty mogą przyjąć i magazynować
w ciągu roku, lub sposób określenia tych ilości
– kierując się właściwościami odpadów oraz możliwościami ich bezpiecznego wykorzystania.
Art. 28. 1. W przypadku korzystania przez wytwórców odpadów ze wspólnego lokalu dopuszcza się przeniesienie
odpowiedzialności za wytworzone odpady na rzecz jednego z nich lub na rzecz wynajmującego lokal, jeżeli podmiot ten
zapewni postępowanie z przyjętymi odpadami w sposób zgodny z niniejszą ustawą.
2. Przeniesienie odpowiedzialności, o którym mowa w ust. 1, oznacza przeniesienie praw i obowiązków ciążących na
wytwórcy odpadów i następuje pod warunkiem zawarcia umowy w formie pisemnej pod rygorem nieważności.
Rozdział 10
Przetwarzanie odpadów w instalacjach i urządzeniach
Art. 29. 1. Odpady są przetwarzane w instalacjach lub urządzeniach.
2. Instalacje oraz urządzenia do przetwarzania odpadów eksploatuje się tylko wówczas, gdy:
1) spełniają wymagania ochrony środowiska, w tym nie powodują przekroczenia standardów emisyjnych, o których mowa
w przepisach o ochronie środowiska, oraz
2) pozostałości powstające w wyniku działalności związanej z przetwarzaniem odpadów będą przetwarzane z zachowaniem
wymagań określonych w ustawie.
Dziennik Ustaw – 14 – Poz. 21

Art. 30. 1. Zakazuje się przetwarzania odpadów poza instalacjami lub urządzeniami.
2. Dopuszcza się odzysk poza instalacjami lub urządzeniami w przypadku:
1) odzysku w procesie odzysku R10, o którym mowa w załączniku nr 1 do ustawy, zgodnie z przepisami wydanymi na
podstawie ust. 4;
2) rodzajów odpadów wymienionych w przepisach wydanych na podstawie ust. 5, poddawanych odzyskowi, zgodnie
z warunkami określonymi w tych przepisach, w procesach odzysku R3, R5, R11 i R12, o których mowa w załączniku
nr 1 do ustawy;
3) osób fizycznych prowadzących kompostowanie na potrzeby własne.
3. Odzysk poza instalacjami lub urządzeniami, o którym mowa w ust. 2, może być prowadzony, jeżeli nie stwarza
zagrożenia dla środowiska, życia lub zdrowia ludzi oraz jest prowadzony zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach
wydanych odpowiednio na podstawie ust. 4 lub 5.
4. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, warunki odzysku w procesie odzysku R10,
wymienionego w załączniku nr 1 do ustawy, i rodzaje odpadów dopuszczonych do takiego procesu odzysku, uwzględniając
potrzebę ochrony życia i zdrowia ludzi oraz środowiska.
5. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje odpadów oraz warunki ich odzysku
w procesach odzysku R3, R5, R11 i R12 wymienionych w załączniku nr 1 do ustawy, poza instalacjami i urządzeniami,
uwzględniając właściwości tych odpadów oraz możliwość bezpiecznego dla środowiska i zdrowia ludzi wykorzystania tych
odpadów.
Art. 31. 1. Jeżeli spalanie odpadów w instalacjach lub urządzeniach przeznaczonych do tego celu jest niemożliwe ze
względów bezpieczeństwa, marszałek województwa może zezwolić, w drodze decyzji, na spalanie odpadów poza instalacjami
lub urządzeniami.
2. Zezwolenie na spalanie odpadów poza instalacjami i urządzeniami dla terenów zamkniętych wydaje regionalny dyrektor
ochrony środowiska.
3. Organem właściwym do wydania zezwolenia na spalanie odpadów poza instalacjami i urządzeniami jest organ właściwy
ze względu na miejsce spalania odpadów.
4. Wniosek o wydanie zezwolenia na spalanie odpadów poza instalacjami i urządzeniami zawiera:
1) wyszczególnienie rodzajów odpadów przewidzianych do spalania poza instalacjami i urządzeniami;
2) określenie ilości odpadów poszczególnych rodzajów poddawanych spalaniu w okresie roku;
3) oznaczenie miejsca spalania odpadów;
4) szczegółowy opis stosowanej metody spalania odpadów;
5) proponowany czas obowiązywania decyzji.
5. W przypadku gdy określenie rodzajów odpadów jest niewystarczające do ustalenia zagrożeń, jakie te odpady mogą
powodować dla środowiska, właściwy organ może wezwać wnioskodawcę do podania podstawowego składu chemicznego
i właściwości odpadów.
6. W zezwoleniu na spalanie odpadów poza instalacjami i urządzeniami określa się:
1) rodzaj odpadów przewidzianych do spalania poza instalacjami i urządzeniami, w tym podstawowy skład chemiczny
i właściwości odpadów – w przypadku, o którym mowa w ust. 5;
2) ilość odpadów poszczególnych rodzajów poddawanych spalaniu w okresie roku;
3) miejsce spalania odpadów;
4) warunki spalania odpadów danego rodzaju poza instalacjami i urządzeniami;
5) czas obowiązywania zezwolenia.
7. Dopuszcza się spalanie zgromadzonych pozostałości roślinnych poza instalacjami i urządzeniami, chyba że są one
objęte obowiązkiem selektywnego zbierania.
Dziennik Ustaw – 15 – Poz. 21

Rozdział 11
Wstrzymywanie działalności posiadacza odpadów
Art. 32. 1. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska może, w drodze decyzji, kierując się stopniem zagrożenia dla
środowiska, życia lub zdrowia ludzi, wstrzymać działalność posiadacza odpadów w przypadku naruszenia:
1) hierarchii sposobów postępowania z odpadami, polegającego na niewysegregowaniu odpadów nadających się do odzysku
spośród odpadów przeznaczonych do unieszkodliwiania, wbrew art. 18 ust. 7;
2) zakazu dotyczącego postępowania z odpadami niebezpiecznymi, o którym mowa w art. 21;
3) zakazów określonych w art. 23 ust. 2 i 3;
4) obowiązku określonego w art. 27 ust. 2;
5) wymagań dotyczących eksploatacji instalacji lub urządzeń do przetwarzania odpadów, o których mowa w art. 29 ust. 2;
6) zakazu przetwarzania odpadów poza instalacjami lub urządzeniami, o którym mowa w art. 30 ust. 1.
2. Postępowanie w sprawie wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, wszczyna się z urzędu.
3. W przypadkach określonych w ust. 1, na wniosek posiadacza odpadów, wojewódzki inspektor ochrony środowiska
może, w drodze postanowienia, określić termin usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości, zawieszając na ten czas postępowanie.
Termin nie może być dłuższy niż rok od dnia doręczenia postanowienia.
4. W razie nieusunięcia nieprawidłowości w terminie określonym na podstawie ust. 3, wojewódzki inspektor ochrony
środowiska wstrzyma, w drodze decyzji, działalność posiadacza odpadów w zakresie, o którym mowa w ust. 1, związaną
z gospodarowaniem odpadami.
5. W decyzji o wstrzymaniu działalności określa się termin wstrzymania działalności, uwzględniając potrzebę bezpiecznego
dla środowiska zaprzestania wykonywania działalności w sposób, o którym mowa w ust. 1. Termin wstrzymania działalności
nie może być dłuższy niż rok od dnia doręczenia decyzji o wstrzymaniu działalności.
6. Po stwierdzeniu, że ustały przyczyny wstrzymania działalności, wojewódzki inspektor ochrony środowiska, na wniosek
zainteresowanego, wyraża, w drodze decyzji, zgodę na podjęcie wstrzymanej działalności.
Rozdział 12
Postępowanie z odpadami
Art. 33. 1. Posiadacz odpadów jest obowiązany do postępowania z odpadami w sposób zgodny z zasadami gospodarki
odpadami, o których mowa w art. 16–31, w tym do prowadzenia procesów przetwarzania odpadów w taki sposób, aby procesy
te oraz powstające w ich wyniku odpady nie stwarzały zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzi oraz dla środowiska,
a także w sposób zgodny z przepisami o ochronie środowiska i planami gospodarki odpadami.
2. Ministrowie właściwi do spraw: budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa,
gospodarki, gospodarki morskiej, łączności, rolnictwa, transportu, wewnętrznych, zdrowia oraz Minister Obrony
Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska, każdy w zakresie swojego działania, mogą określić,
w drodze rozporządzeń, szczegółowy sposób postępowania z niektórymi rodzajami odpadów, z wyłączeniem wymagań
dla prowadzenia procesów przetwarzania, kierując się potrzebą zapewniania prawidłowego postępowania z odpadami.
3. Minister właściwy do spraw środowiska może określić, w drodze rozporządzenia, wymagania dla określonych procesów
przetwarzania, z wyjątkiem składowania odpadów i termicznego przekształcania odpadów, oraz wymagania dla odpadów
powstających w wyniku tych procesów, kierując się zapobieganiem zagrożeniom dla życia lub zdrowia ludzi oraz dla
środowiska, a także zapobieganiem nieprawidłowościom przy przetwarzaniu odpadów.
Dział III
Plany gospodarki odpadami
Art. 34. 1. Dla osiągnięcia celów założonych w polityce ekologicznej państwa, oddzielenia tendencji wzrostu ilości
wytwarzanych odpadów i ich wpływu na środowisko od tendencji wzrostu gospodarczego kraju, wdrażania hierarchii sposobów
postępowania z odpadami oraz zasady samowystarczalności i bliskości, a także utworzenia i utrzymania w kraju
zintegrowanej i wystarczającej sieci instalacji gospodarowania odpadami, spełniających wymagania ochrony środowiska,
opracowuje się plany gospodarki odpadami.
Dziennik Ustaw – 16 – Poz. 21

2. Plany gospodarki odpadami są zgodne z polityką ekologiczną państwa.
3. Plany gospodarki odpadami są opracowywane na poziomie krajowym i wojewódzkim.
4. Plany gospodarki odpadami dotyczą odpadów wytworzonych na obszarze, dla którego jest sporządzany plan, oraz
przywożonych na ten obszar, w tym odpadów komunalnych, odpadów ulegających biodegradacji, odpadów opakowaniowych
i odpadów niebezpiecznych.
5. Plany gospodarki odpadami obejmują również środki służące zapobieganiu powstawaniu odpadów, przykładowo
wskazane w załączniku nr 5 do ustawy.
Art. 35. 1. Plany gospodarki odpadami zawierają:
1) analizę aktualnego stanu gospodarki odpadami na obszarze, dla którego jest sporządzany plan, w tym informacje na temat:
a) istniejących środków służących zapobieganiu powstawaniu odpadów i oceny ich użyteczności,
b) rodzajów, ilości i źródeł powstawania odpadów,
c) rodzajów i ilości odpadów poddawanych poszczególnym procesom odzysku, również w instalacjach położonych
poza terytorium kraju,
d) rodzajów i ilości odpadów poddawanych poszczególnym procesom unieszkodliwiania, również w instalacjach położonych
poza terytorium kraju,
e) istniejących systemów gospodarowania odpadami, w tym również zbierania odpadów,
f) rodzajów, rozmieszczenia i mocy przerobowych instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych, w tym olejów
odpadowych i innych odpadów niebezpiecznych, oraz odpadów objętych szczegółowymi przepisami,
g) identyfikacji problemów w zakresie gospodarki odpadami, w tym oceny potrzeby tworzenia nowych lub zmiany systemów
zbierania odpadów oraz budowy dodatkowej infrastruktury służącej gospodarowaniu odpadami, zgodnie z zasadą
bliskości, oraz, w razie potrzeby, realizacji inwestycji w celu zaspokojenia istniejących potrzeb, a także zamknięcia
istniejących obiektów przeznaczonych do gospodarowania odpadami, uwzględniające, w razie potrzeby, podstawowe
informacje charakteryzujące z punktu widzenia gospodarki odpadami obszar, dla którego jest sporządzany plan gospodarki
odpadami, a w szczególności położenie geograficzne, sytuację demograficzną, sytuację gospodarczą oraz warunki
glebowe, hydrogeologiczne i hydrologiczne, mogące mieć wpływ na lokalizację istniejących instalacji gospodarowania
odpadami;
2) prognozowane zmiany w zakresie gospodarki odpadami, w tym wynikające ze zmian demograficznych i gospodarczych;
3) przyjęte cele w zakresie gospodarki odpadami z podaniem terminów ich osiągnięcia, w tym cele dotyczące zapobiegania
powstawaniu odpadów i ograniczania ilości odpadów komunalnych ulegających biodegradacji kierowanych na składowisko
odpadów;
4) kierunki działań w zakresie zapobiegania powstawaniu odpadów oraz kształtowania systemu gospodarki odpadami,
podejmowanych dla osiągnięcia celów, o których mowa w pkt 3, w tym:
a) rozwiązania dotyczące olejów odpadowych i innych odpadów niebezpiecznych oraz odpadów objętych szczegółowymi
przepisami w zakresie gospodarki odpadami,
b) określenie polityki w zakresie gospodarki odpadami, wraz z planowanymi technologiami i metodami, lub polityki
w zakresie postępowania z odpadami powodującymi problemy w gospodarowaniu odpadami, w tym środków zachęcających
do selektywnego zbierania bioodpadów w celu ich kompostowania i uzyskiwania z nich sfermentowanej
biomasy, przetwarzania bioodpadów w sposób, który zapewnia wysoki poziom ochrony środowiska, stosowania bezpiecznych
dla środowiska materiałów wyprodukowanych z bioodpadów przy zachowaniu wysokiego poziomu
ochrony życia i zdrowia ludzi oraz środowiska,
c) w razie potrzeby określenie kryteriów lokalizacji obiektów przeznaczonych do gospodarowania odpadami oraz mocy
przerobowych przyszłych instalacji do przetwarzania odpadów;
5) harmonogram, określenie wykonawców i sposobu finansowania zadań wynikających z przyjętych kierunków działań,
o których mowa w pkt 4;
6) informację o strategicznej ocenie oddziaływania planu na środowisko;
7) określenie sposobu monitoringu i oceny wdrażania planu pozwalającego na określenie sposobu oraz stopnia realizacji
celów i zadań zdefiniowanych w planie;
8) streszczenie w języku niespecjalistycznym.
Dziennik Ustaw – 17 – Poz. 21

2. W przypadku przeprowadzenia strategicznej oceny oddziaływania planu gospodarki odpadami na środowisko podsumowanie,
o którym mowa w art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku
i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199,
poz. 1227, z późn. zm.6)), a w przypadku odstąpienia od jej przeprowadzenia – uzasadnienie, o którym mowa w art. 42 pkt 2
tej ustawy, stanowi załącznik do planu.
3. Plany gospodarki odpadami mogą zawierać, z uwzględnieniem uwarunkowań geograficznych i obszaru objętego
planem, następujące informacje:
1) opis aspektów organizacyjnych związanych z gospodarowaniem odpadami, w tym opis podziału odpowiedzialności
pomiędzy podmioty publiczne i prywatne zajmujące się gospodarowaniem odpadami;
2) ocenę użyteczności i przydatności stosowania instrumentów ekonomicznych i innych instrumentów do rozwiązywania
problemów związanych z gospodarką odpadami, z uwzględnieniem potrzeby utrzymywania niezakłóconego funkcjonowania
rynku wewnętrznego;
3) dane dotyczące kampanii informacyjnych i informowania społeczeństwa lub określonej grupy osób w zakresie gospodarki
odpadami;
4) informacje dotyczące skażonych miejsc unieszkodliwiania odpadów i środków podjętych dla ich przywrócenia do stanu
pozwalającego na ich gospodarcze wykorzystanie;
5) kwestie specyficzne związane z gospodarką odpadami, wynikające z uwarunkowań dotyczących obszaru, dla którego
jest sporządzany plan.
4. Wojewódzkie plany gospodarki odpadami, oprócz elementów określonych w ust. 1–3, zawierają:
1) podział na regiony gospodarki odpadami komunalnymi wraz ze wskazaniem gmin wchodzących w skład regionu;
2) wskazanie regionalnych instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych w poszczególnych regionach gospodarki
odpadami komunalnymi oraz instalacji przewidzianych do zastępczej obsługi tych regionów, w przypadku gdy znajdująca
się w nich instalacja uległa awarii lub nie może przyjmować odpadów z innych przyczyn oraz do czasu uruchomienia
regionalnych instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych;
3) plan zamykania instalacji niespełniających wymagań ochrony środowiska, których modernizacja nie jest możliwa
z przyczyn technicznych lub nie jest uzasadniona z przyczyn ekonomicznych.
5. Region gospodarki odpadami komunalnymi stanowi obszar sąsiadujących ze sobą gmin liczących łącznie co najmniej
150 tys. mieszkańców i obsługiwany przez instalacje, o których mowa w ust. 6; regionem gospodarki odpadami komunalnymi
może być również obszar gminy liczącej powyżej 500 tys. mieszkańców.
6. Regionalną instalacją do przetwarzania odpadów komunalnych jest zakład zagospodarowania odpadów o mocy przerobowej
wystarczającej do przyjmowania i przetwarzania odpadów z obszaru zamieszkałego przez co najmniej 120 tys.
mieszkańców, spełniający wymagania najlepszej dostępnej techniki lub technologii, o której mowa w art. 143 ustawy z dnia
27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska oraz zapewniający termiczne przekształcanie odpadów lub:
1) mechaniczno-biologiczne przetwarzanie zmieszanych odpadów komunalnych i wydzielanie ze zmieszanych odpadów
komunalnych frakcji nadających się w całości lub w części do odzysku, lub
2) przetwarzanie selektywnie zebranych odpadów zielonych i innych bioodpadów oraz wytwarzanie z nich produktu
o właściwościach nawozowych lub środków wspomagających uprawę roślin, spełniających wymagania określone
w przepisach odrębnych, lub materiału po procesie kompostowania lub fermentacji dopuszczonego do odzysku w procesie
odzysku R10, spełniającego wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art. 30 ust. 4, lub
3) składowanie odpadów powstających w procesie mechaniczno-biologicznego przetwarzania zmieszanych odpadów
komunalnych oraz pozostałości z sortowania odpadów komunalnych o pojemności pozwalającej na przyjmowanie
przez okres nie krótszy niż 15 lat odpadów w ilości nie mniejszej niż powstająca w instalacji do mechaniczno-biologicznego
przetwarzania zmieszanych odpadów komunalnych.
7. Wojewódzki plan gospodarki odpadami powinien być zgodny z krajowym planem gospodarki odpadami i służyć
realizacji zawartych w nim celów.
6) Z miany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 42, poz. 340, Nr 84, poz. 700
i Nr 157, poz. 1241, z 2010 r. Nr 28, poz. 145, Nr 106, poz. 675, Nr 119, poz. 804, Nr 143, poz. 963 i Nr 182, poz. 1228, z 2011 r. Nr 32,
poz. 159, Nr 122, poz. 695, Nr 132, poz. 766, Nr 135, poz. 789, Nr 152, poz. 897, Nr 163, poz. 981, Nr 170, poz. 1015 i Nr 178,
poz. 1060 oraz z 2012 r. poz. 460, 472, 908, 951 i 1529.
Dziennik Ustaw – 18 – Poz. 21

Art. 36. 1. Rada Ministrów uchwala krajowy plan gospodarki odpadami opracowany przez ministra właściwego do
spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej.
2. Sejmik województwa uchwala wojewódzki plan gospodarki odpadami opracowany przez zarząd województwa.
3. Zarząd województwa przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska uchwalony wojewódzki plan gospodarki
odpadami, w postaci papierowej, w terminie miesiąca od dnia uchwalenia planu.
4. Projekt wojewódzkiego planu gospodarki odpadami podlega zaopiniowaniu przez organy wykonawcze gmin z obszaru
województwa, niebędących członkami związków międzygminnych, oraz organy wykonawcze związków międzygminnych,
a w zakresie związanym z ochroną wód – przez właściwego dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej.
5. Po zaopiniowaniu projektu wojewódzkiego planu gospodarki odpadami przez organy, o których mowa w ust. 4, zarząd
województwa jest obowiązany przekazać projekt planu do zaopiniowania ministrowi właściwemu do spraw środowiska.
6. Organy, o których mowa w ust. 4 i 5, wyrażają opinie w terminie nie dłuższym niż 2 miesiące od dnia otrzymania
projektu. Nieudzielenie opinii w tym terminie uznaje się za opinię pozytywną.
7. Przy opracowywaniu projektów planów gospodarki odpadami stosuje się przepisy ustawy z dnia 3 października
2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz
o ocenach oddziaływania na środowisko, dotyczące udziału społeczeństwa w ochronie środowiska oraz strategicznej oceny
oddziaływania na środowisko.
8. W przypadku nieprzeprowadzenia strategicznej oceny oddziaływania na środowisko, organ przygotowujący projekt
planu gospodarki odpadami jest obowiązany zapewnić udział społeczeństwa, o którym mowa w dziale III w rozdziale 3,
ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa
w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.
Art. 37. 1. Plany gospodarki odpadami podlegają aktualizacji nie rzadziej niż co 6 lat.
2. Zarząd województwa przedkłada projekt zaktualizowanego wojewódzkiego planu gospodarki odpadami, w celu
uchwalenia, sejmikowi województwa, nie później niż na miesiąc przed upływem terminu jego aktualizacji.
3. Przepisy art. 36 stosuje się odpowiednio do aktualizacji planów gospodarki odpadami.
Art. 38. 1. Wraz z uchwaleniem wojewódzkiego planu gospodarki odpadami sejmik województwa podejmuje uchwałę
w sprawie jego wykonania.
2. Uchwała w sprawie wykonania wojewódzkiego planu gospodarki odpadami określa:
1) regiony gospodarki odpadami komunalnymi;
2) regionalne instalacje do przetwarzania odpadów w poszczególnych regionach gospodarki odpadami komunalnymi oraz
instalacje przewidziane do zastępczej obsługi tych regionów, w przypadku gdy znajdująca się w nich instalacja uległa
awarii lub nie może przyjmować odpadów z innych przyczyn oraz do czasu uruchomienia regionalnych instalacji do
przetwarzania odpadów komunalnych.
3. Uchwała w sprawie wykonania wojewódzkiego planu gospodarki odpadami podlega obligatoryjnej zmianie w przypadku:
1) zmiany podziału na regiony gospodarki odpadami komunalnymi lub
2) zakończenia budowy regionalnej instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych określonej w wojewódzkim planie
gospodarki odpadami.
4. Uchwała w sprawie wykonania wojewódzkiego planu gospodarki odpadami jest aktem prawa miejscowego.
Art. 39. 1. Z realizacji planów gospodarki odpadami są sporządzane sprawozdania, obejmujące okres 3 lat kalendarzowych,
według stanu na dzień 31 grudnia roku kończącego ten okres, zwany dalej „okresem sprawozdawczym”.
2. Sprawozdania z realizacji planów gospodarki odpadami zawierają informacje dotyczące realizacji postanowień tych
planów, ocenę stanu gospodarki odpadami, ocenę stanu realizacji zadań oraz osiągnięcia celów.
Dziennik Ustaw – 19 – Poz. 21

3. Sprawozdanie z realizacji:
1) krajowego planu gospodarki odpadami – przygotowuje i przedkłada Radzie Ministrów minister właściwy do spraw
środowiska, w terminie 18 miesięcy po upływie okresu sprawozdawczego;
2) wojewódzkiego planu gospodarki odpadami – przygotowuje i przedkłada sejmikowi województwa oraz ministrowi
właściwemu do spraw środowiska zarząd województwa, w terminie 12 miesięcy po upływie okresu sprawozdawczego.
Art. 40. Minister właściwy do spraw środowiska może określić, w drodze rozporządzenia:
1) sposób i formę sporządzania wojewódzkiego planu gospodarki odpadami,
2) szczegółowy zakres, sposób i formę sporządzania sprawozdania z realizacji wojewódzkiego planu gospodarki odpadami
–
kierując się potrzebą ujednolicenia sposobu przygotowywania wojewódzkich planów gospodarki odpadami oraz sprawozdań
z realizacji tych planów, a także przepisami prawa Unii Europejskiej.
Dział IV
Uprawnienia wymagane do gospodarowania odpadami oraz prowadzenie rejestru
Rozdział 1
Zezwolenie na zbieranie odpadów i zezwolenie na przetwarzanie odpadów
Art. 41. 1. Prowadzenie zbierania odpadów i prowadzenie przetwarzania odpadów wymaga uzyskania zezwolenia.
2. Zezwolenie na zbieranie odpadów i zezwolenie na przetwarzanie odpadów wydaje, w drodze decyzji, organ właściwy
odpowiednio ze względu na miejsce zbierania lub przetwarzania odpadów.
3. Organem właściwym jest:
1) marszałek województwa:
a) dla przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu ustawy z dnia 3 października
2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz
o ocenach oddziaływania na środowisko,
b) dla odpadów innych niż niebezpieczne poddawanych odzyskowi w procesie odzysku polegającym na wypełnianiu
terenów niekorzystnie przekształconych, jeżeli ilość umieszczanych w wyrobisku lub zapadlisku odpadów jest nie
mniejsza niż 10 Mg na dobę lub całkowita pojemność wyrobiska lub zapadliska jest nie mniejsza niż 25 000 Mg,
c) dla regionalnych instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych;
2) starosta – w pozostałych przypadkach.
4. Organem właściwym do wydania zezwolenia na zbieranie odpadów i zezwolenia na przetwarzanie odpadów na terenach
zamkniętych jest regionalny dyrektor ochrony środowiska.
5. Działalność wymagająca uzyskania zezwolenia na zbieranie odpadów i zezwolenia na przetwarzanie odpadów może
być, na wniosek posiadacza odpadów, objęta jednym zezwoleniem na zbieranie i przetwarzanie odpadów.
6. W przypadku prowadzenia w tym samym miejscu przedsięwzięć, o których mowa w ust. 3, organem właściwym do
wydania zezwolenia na zbieranie i przetwarzanie odpadów jest marszałek województwa.
7. Wydanie zezwolenia na przetwarzanie odpadów polegającego na unieszkodliwianiu zakaźnych odpadów medycznych
i zakaźnych odpadów weterynaryjnych wymaga zgody Głównego Inspektora Sanitarnego, o której mowa w art. 95 ust. 7.
8. Do wydania zezwolenia na zbieranie i przetwarzanie odpadów stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zezwolenia
na zbieranie odpadów oraz zezwolenia na przetwarzanie odpadów.
Dziennik Ustaw – 20 – Poz. 21

9. Ilekroć w ustawie jest mowa o zezwoleniu na zbieranie odpadów lub zezwoleniu na przetwarzanie odpadów rozumie
się przez to również zezwolenie na zbieranie i przetwarzanie odpadów.
10. Do zezwolenia na zbieranie odpadów i zezwolenia na przetwarzanie odpadów nie stosuje się przepisu art. 11 ust. 9
ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447, z późn. zm.7)).
Art. 42. 1. Zezwolenie na zbieranie odpadów wydaje się na wniosek posiadacza odpadów. Wniosek zawiera:
1) numer identyfikacji podatkowej (NIP) i numer REGON posiadacza odpadów, o ile został nadany;
2) wyszczególnienie rodzajów odpadów przewidzianych do zbierania;
3) oznaczenie miejsca zbierania odpadów;
4) wskazanie miejsca i sposobu magazynowania oraz rodzaju magazynowanych odpadów;
5) szczegółowy opis stosowanej metody lub metod zbierania odpadów;
6) przedstawienie możliwości technicznych i organizacyjnych pozwalających należycie wykonywać działalność w zakresie
zbierania odpadów, ze szczególnym uwzględnieniem kwalifikacji zawodowych lub przeszkolenia pracowników oraz
liczby i jakości posiadanych instalacji i urządzeń odpowiadających wymaganiom ochrony środowiska;
7) oznaczenie przewidywanego okresu wykonywania działalności w zakresie zbierania odpadów;
8) opis czynności podejmowanych w ramach monitorowania i kontroli działalności objętej zezwoleniem;
9) opis czynności, które zostaną podjęte w przypadku zakończenia działalności objętej zezwoleniem i związanej z tym
ochrony terenu, na którym działalność ta była prowadzona;
10) informacje wymagane na podstawie odrębnych przepisów.
2. Zezwolenie na przetwarzanie odpadów wydaje się na wniosek posiadacza odpadów. Wniosek zawiera:
1) numer identyfikacji podatkowej (NIP) i numer REGON posiadacza odpadów, o ile został nadany;
2) wyszczególnienie rodzajów odpadów przewidzianych do przetwarzania;
3) określenie masy odpadów poszczególnych rodzajów poddawanych przetwarzaniu i powstających w wyniku przetwarzania
w okresie roku;
4) oznaczenie miejsca przetwarzania odpadów;
5) wskazanie miejsca i sposobu magazynowania oraz rodzaju magazynowanych odpadów;
6) szczegółowy opis stosowanej metody lub metod przetwarzania odpadów, w tym wskazanie procesu przetwarzania,
zgodnie z załącznikami nr 1 i 2 do ustawy, oraz opis procesu technologicznego z podaniem rocznej mocy przerobowej
instalacji lub urządzenia, a w uzasadnionych przypadkach – także godzinowej mocy przerobowej;
7) przedstawienie możliwości technicznych i organizacyjnych pozwalających należycie wykonywać działalność w zakresie
przetwarzania odpadów, ze szczególnym uwzględnieniem kwalifikacji zawodowych lub przeszkolenia pracowników
oraz liczby i jakości posiadanych instalacji i urządzeń odpowiadających wymaganiom ochrony środowiska;
8) oznaczenie przewidywanego okresu wykonywania działalności w zakresie przetwarzania odpadów;
9) opis czynności podejmowanych w ramach monitorowania i kontroli działalności objętej zezwoleniem;
10) opis czynności, które zostaną podjęte w przypadku zakończenia działalności objętej zezwoleniem i związanej z tym
ochrony terenu, na którym działalność ta była prowadzona;
11) określenie minimalnej i maksymalnej ilości odpadów niebezpiecznych, ich najniższej i najwyższej wartości kalorycznej
oraz maksymalnej zawartości zanieczyszczeń, w szczególności PCB, pentachlorofenolu (PCP), chloru, fluoru, siarki
i metali ciężkich – w przypadku zezwoleń dotyczących instalacji do termicznego przekształcania odpadów;
7) Z miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 239, poz. 1593, z 2011 r. Nr 85, poz. 459,
Nr 106, poz. 622, Nr 112, poz. 654, Nr 120, poz. 690, Nr 131, poz. 764, Nr 132, poz. 766, Nr 153, poz. 902, Nr 163, poz. 981, Nr 171,
poz. 1016, Nr 199, poz. 1175, Nr 204, poz. 1195 i Nr 232, poz. 1378 oraz z 2012 r. poz. 855, 1166, 1407, 1445 i 1529.
Dziennik Ustaw – 21 – Poz. 21

12) informacje, o których mowa w art. 95 ust. 9 – w przypadku zezwoleń na przetwarzanie zakaźnych odpadów medycznych
lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych dotyczących unieszkodliwiania tych odpadów;
13) informacje, o których mowa w art. 98 ust. 1 – w przypadku zezwoleń na przetwarzanie dotyczących unieszkodliwiania
odpadów pochodzących z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania tych odpadów, przez ich składowanie
– do ustalenia zagrożeń, jakie te odpady mogą powodować dla życia lub zdrowia ludzi oraz dla środowiska;
14) informacje wymagane na podstawie odrębnych przepisów.
3. W przypadku gdy określenie rodzajów odpadów jest niewystarczające do ustalenia zagrożeń, jakie te odpady mogą
powodować dla życia lub zdrowia ludzi oraz dla środowiska, właściwy organ może wezwać wnioskodawcę do podania
podstawowego składu chemicznego i właściwości odpadów.
4. Do wniosków, o których mowa w ust. 1 i 2, dołącza się decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa
w art. 71 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa
w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, o ile jest wymagana.
5. Do wniosku o zezwolenie na przetwarzanie odpadów przez termiczne przekształcanie odpadów lub składowanie odpadów
dołącza się świadectwo stwierdzające kwalifikacje kierownika odpowiednio spalarni lub współspalarni albo składowiska
odpadów w zakresie gospodarowania odpadami, odpowiednie do prowadzonych procesów przetwarzania odpadów.
6. Do wniosku o zezwolenie na przetwarzanie zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych
dotyczących unieszkodliwiania tych odpadów dołącza się dokumenty, o których mowa w art. 95 ust. 10.
Art. 43. 1. W zezwoleniu na zbieranie odpadów określa się:
1) numer identyfikacji podatkowej (NIP) i numer REGON posiadacza odpadów, o ile został nadany;
2) rodzaje odpadów przewidywanych do zbierania;
3) oznaczenie miejsca zbierania odpadów;
4) wskazanie miejsca i sposobu magazynowania oraz rodzaju magazynowanych odpadów;
5) opis metody lub metod zbierania odpadów;
6) dodatkowe warunki zbierania odpadów, jeżeli wymaga tego specyfika odpadów, w szczególności niebezpiecznych, lub
potrzeba zachowania wymagań ochrony życia lub zdrowia ludzi lub środowiska;
7) wymagania wynikające z przepisów odrębnych;
8) czas obowiązywania zezwolenia.
2. W zezwoleniu na przetwarzanie odpadów określa się:
1) numer identyfikacji podatkowej (NIP) i numer REGON posiadacza odpadów, o ile został nadany;
2) rodzaj i masę odpadów przewidywanych do przetworzenia i powstających w wyniku przetwarzania w okresie roku;
3) miejsce i dopuszczoną metodę lub metody przetwarzania odpadów, ze wskazaniem procesu przetwarzania, zgodnie
z załącznikami nr 1 i 2 do ustawy, oraz opis procesu technologicznego z podaniem rocznej mocy przerobowej instalacji
lub urządzenia, a w uzasadnionych przypadkach – także godzinnej mocy przerobowej;
4) dodatkowe warunki przetwarzania odpadów, jeżeli wymaga tego rodzaj odpadów, w szczególności niebezpiecznych,
lub potrzeba zachowania wymagań ochrony życia, zdrowia ludzi lub środowiska;
5) miejsce i sposób magazynowania odpadów oraz rodzaj magazynowanych odpadów;
6) minimalną i maksymalną ilość odpadów niebezpiecznych, ich najniższą i najwyższą wartość kaloryczną oraz maksymalną
zawartość zanieczyszczeń, w szczególności PCB, pentachlorofenolu (PCP), chloru, fluoru, siarki i metali ciężkich
– w przypadku zezwoleń dotyczących instalacji do termicznego przekształcania odpadów;
7) informacje, o których mowa w art. 95 ust. 9 – w przypadku instalacji lub urządzeń do unieszkodliwiania zakaźnych
odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych;
8) informacje wynikające z przepisów odrębnych;
9) czas obowiązywania zezwolenia.
Dziennik Ustaw – 22 – Poz. 21

3. Jeżeli zezwolenie na przetwarzanie odpadów jest wydawane na okres krótszy niż rok, w zezwoleniu określa się ilość
odpadów przewidywanych do przetworzenia w okresie obowiązywania tego zezwolenia.
4. W zezwoleniu na przetwarzanie odpadów można dodatkowo określić uzasadnione technologicznie warunki eksploatacyjne
odbiegające od normalnych oraz czas ich utrzymywania, uzasadniony względami technologicznymi.
5. W przypadku nowej instalacji do przetwarzania odpadów, zezwolenie na przetwarzanie odpadów może dodatkowo
określać warunki eksploatacyjne odbiegające od normalnych na czas potrzebny do rozruchu tej instalacji i osiągnięcia przez
nią mocy przerobowej, nie dłuższy niż rok.
6. Przepisu ust. 4 i 5 nie stosuje się do składowiska odpadów.
Art. 44. Zezwolenie na zbieranie odpadów i zezwolenie na przetwarzanie odpadów wydaje się na czas oznaczony, nie
dłuższy niż 10 lat.
Art. 45. 1. Z obowiązku uzyskania odpowiednio zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie
odpadów zwalnia się:
1) podmiot prowadzący działalność inną niż działalność gospodarcza w zakresie gospodarowania odpadami, który zbiera
odpady opakowaniowe i odpady w postaci zużytych artykułów konsumpcyjnych, w tym zbieranie leków i opakowań po
lekach przez apteki, przyjmowanie zużytych artykułów konsumpcyjnych w sklepach, systemy zbierania odpadów
w szkołach, placówkach oświatowo-wychowawczych, urzędach i instytucjach (nieprofesjonalna działalność w zakresie
zbierania odpadów);
2) osobę fizyczną i jednostkę organizacyjną niebędące przedsiębiorcami, wykorzystujące odpady na potrzeby własne,
zgodnie z art. 27 ust. 8;
3) osobę władającą powierzchnią ziemi, na której są stosowane komunalne osady ściekowe w celach, o których mowa
w art. 96 ust. 1 pkt 1–3;
4) podmiot obowiązany do uzyskania pozwolenia zintegrowanego, o którym mowa w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r.
– Prawo ochrony środowiska;
5) posiadacza odpadów prowadzącego działalność w zakresie unieszkodliwiania odpadów przez ich składowanie w składowiskach
podziemnych, który jest obowiązany do uzyskania koncesji na prowadzenie takiej działalności na podstawie
ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze;
6) posiadacza odpadów obowiązanego do uzyskania decyzji zatwierdzającej program gospodarowania odpadami wydobywczymi
lub zezwolenia na prowadzenie obiektu unieszkodliwiania odpadów wydobywczych, o których mowa
w ustawie z dnia 10 lipca 2008 r. o odpadach wydobywczych (Dz. U. Nr 138, poz. 865, z późn. zm.8));
7) wytwórcę odpadów, który wytwarzane przez siebie odpady, niebędące odpadami niebezpiecznymi, unieszkodliwia
w miejscu ich wytworzenia zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 3;
8) posiadacza odpadów, który poddaje odzyskowi odpady zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych
na podstawie ust. 3;
9) władającego nieruchomością, który zbiera odpady komunalne, wytwarzane na terenie tej nieruchomości;
10) wytwórcę odpadów, który wytwarzane przez siebie odpady zbiera w miejscu ich wytworzenia.
2. Podmiot, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jest obowiązany posiadać umowę zawartą w formie pisemnej pod rygorem
nieważności, z posiadaczem odpadów posiadającym zezwolenie na zbieranie odpadów lub zezwolenie na przetwarzanie
odpadów wymienionych w ust. 1 pkt 1, dotyczącą co najmniej nieodpłatnego przyjmowania odpadów.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska określi,
w drodze rozporządzenia, rodzaje i ilość odpadów, jakie mogą być objęte zwolnieniem, o którym mowa w ust. 1 pkt 7 i 8,
oraz metodę przetwarzania odpadów, która ma być zastosowana, a w przypadku odpadów niebezpiecznych – także szczegółowe
warunki zwolnień w zakresie odzysku odpadów, kierując się właściwościami odpadów oraz potencjalnym zagrożeniem
dla środowiska w trakcie przetwarzania odpadów.
4. Wytwórca odpadów, który prowadzi zbieranie odpadów lub przetwarzanie odpadów, może być zwolniony z obowiązku
uzyskania odrębnego zezwolenia na prowadzenie tej działalności, jeżeli posiada pozwolenie na wytwarzanie odpadów.
8) Z miany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 28, poz. 145, z 2011 r. Nr 163, poz. 981 oraz z 2012 r. poz. 1513.
Dziennik Ustaw – 23 – Poz. 21

5. Wytwórca odpadów, o którym mowa w ust. 4, we wniosku o wydanie pozwolenia na wytwarzanie odpadów jest obowiązany
uwzględnić odpowiednio wymagania przewidziane dla wniosku o wydanie zezwolenia na zbieranie odpadów lub
wniosku o wydanie zezwolenia na przetwarzanie odpadów.
6. Właściwy organ, wydając pozwolenie na wytwarzanie odpadów, uwzględnia odpowiednio wymagania przewidziane
dla zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów.
7. Pozwolenie na wytwarzanie odpadów, o którym mowa w ust. 6, wydaje organ właściwy do wydania zezwolenia na
przetwarzanie odpadów.
8. Pozwolenie na wytwarzanie odpadów, o którym mowa w ust. 6, jest jednocześnie odpowiednio zezwoleniem na zbieranie
odpadów lub zezwoleniem na przetwarzanie odpadów.
9. Jeżeli pozwolenie zintegrowane obejmuje zbieranie odpadów lub ich przetwarzanie, przepis ust. 8 stosuje się odpowiednio.
Art. 46. 1. Właściwy organ odmawia wydania zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie
odpadów, w przypadku gdy zamierzony sposób gospodarowania odpadami:
1) mógłby powodować zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi lub dla środowiska;
2) jest niezgodny z planami gospodarki odpadami;
3) jest niezgodny z przepisami prawa miejscowego.
2. Właściwy organ odmawia wydania zezwolenia na przetwarzanie odpadów przez termiczne przekształcenie odpadów
lub składowanie odpadów, w przypadku gdy kierownik spalarni odpadów lub współspalarni odpadów albo kierownik składowiska
odpadów nie posiadają świadectwa stwierdzającego kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami odpowiednie
do prowadzonych procesów przetwarzania odpadów.
Art. 47. 1. Jeżeli posiadacz odpadów, który uzyskał zezwolenie na zbieranie odpadów lub zezwolenie na przetwarzanie
odpadów, narusza przepisy ustawy w zakresie działalności objętej zezwoleniem lub działa niezgodnie z wydanym zezwoleniem,
właściwy organ wzywa go do niezwłocznego zaniechania naruszeń, wyznaczając termin usunięcia nieprawidłowości.
2. W przypadku gdy posiadacz odpadów, o którym mowa w ust. 1, mimo wezwania, nadal narusza przepisy ustawy lub
działa niezgodnie z wydanym zezwoleniem, właściwy organ cofa to zezwolenie, w drodze decyzji, bez odszkodowania.
3. Cofnięcie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, powoduje zakończenie działalności objętej tym zezwoleniem.
4. Decyzji, o której mowa w ust. 2, właściwy organ może nadać rygor natychmiastowej wykonalności, uwzględniając
potrzebę bezpiecznego dla środowiska zakończenia działalności.
5. Posiadacz odpadów, któremu cofnięto zezwolenie, jest obowiązany do usunięcia odpadów i skutków prowadzonej
działalności, objętej tym zezwoleniem, na własny koszt. Przepisy art. 26 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.
6. Postępowanie w sprawie wydania decyzji, o której mowa w ust. 2, wszczyna się z urzędu.
7. Nie wydaje się zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów, jeżeli wniosek dotyczy
uprawnień wnioskodawcy objętych decyzją o cofnięciu zezwolenia, o której mowa w ust. 2, a nie minęły 2 lata od dnia, gdy
decyzja o cofnięciu zezwolenia stała się ostateczna.
Art. 48. Zezwolenie na zbieranie odpadów i zezwolenie na przetwarzanie odpadów wygasa:
1) po upływie czasu, na jaki zostało wydane;
2) jeżeli podmiot objęty zezwoleniem zaprzestał działalności objętej zezwoleniem lub z innych powodów zezwolenie stało
się bezprzedmiotowe;
3) na wniosek podmiotu objętego zezwoleniem;
4) jeżeli podmiot objęty zezwoleniem nie rozpoczął działalności objętej zezwoleniem w terminie 2 lat od dnia, w którym
zezwolenie stało się ostateczne;
5) jeżeli podmiot objęty zezwoleniem nie prowadził działalności objętej zezwoleniem przez 2 lata.
Dziennik Ustaw – 24 – Poz. 21

Rozdział 2
Rejestr
Art. 49. 1. Marszałek województwa prowadzi rejestr podmiotów wprowadzających produkty, produkty w opakowaniach
i gospodarujących odpadami, zwany dalej „rejestrem”.
2. Marszałek województwa dokonuje wpisu do rejestru na wniosek lub z urzędu.
3. Wpisu do rejestru na wniosek oraz wpisu do rejestru z urzędu w przypadku, o którym mowa w art. 51 ust. 1 pkt 6,
dokonuje marszałek województwa, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę podmiotu.
4. Wpisu do rejestru z urzędu, w przypadkach, o których mowa w art. 51 ust. 1 pkt 1–5, dokonuje marszałek województwa,
właściwy ze względu na miejsce wykonywania działalności.
5. Rejestr jest prowadzony w systemie teleinformatycznym w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r.
o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. Nr 64, poz. 565, z późn. zm.9)).
6. Rejestr stanowi integralną część Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami.
7. Rejestr jest publicznie dostępny, z wyłączeniem informacji o:
1) warunkach umowy, jaką wprowadzający sprzęt elektryczny i elektroniczny zawarł z organizacją odzysku sprzętu elektrycznego
i elektronicznego;
2) wysokości wnoszonych opłat rejestrowych i rocznych;
3) rodzaju i wysokości zabezpieczenia finansowego, o którym mowa w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym
sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. Nr 180, poz. 1495, z późn. zm.10)).
Art. 50. 1. Marszałek województwa dokonuje wpisu do rejestru na wniosek:
1) z zakresu ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami
oraz o opłacie produktowej (Dz. U. z 2007 r. Nr 90, poz. 607, z późn. zm.11)) oraz ustawy z dnia 11 maja 2001 r.
o opakowaniach i odpadach opakowaniowych (Dz. U. Nr 63, poz. 638, z późn. zm.12)):
a) producentów, importerów, dokonujących wewnątrzwspólnotowego nabycia, eksporterów i dokonujących wewnątrzwspólnotowej
dostawy opakowań, a także eksporterów i dokonujących wewnątrzwspólnotowej dostawy produktów
w opakowaniach,
b) wprowadzających na terytorium kraju:
– produkty w opakowaniach,
– opony,
– oleje smarowe,
c) prowadzących odzysk lub recykling odpadów opakowaniowych i poużytkowych,
d) organizacji odzysku,
e) dokonujących eksportu odpadów opakowaniowych lub poużytkowych oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów
opakowaniowych lub poużytkowych w celu poddania ich odzyskowi lub recyklingowi;
9) Z miany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 12, poz. 65 i Nr 73, poz. 501, z 2008 r. Nr 127, poz. 817,
z 2009 r. Nr 157, poz. 1241, z 2010 r. Nr 40, poz. 230 i Nr 182, poz. 1228 oraz z 2011 r. Nr 112, poz. 654, Nr 185, poz. 1092 i Nr 204,
poz. 1195.
10) Z miany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 223, poz. 1464, z 2009 r. Nr 79, poz. 666 i Nr 215, poz. 1664
oraz z 2011 r. Nr 63, poz. 322, Nr 106, poz. 622, Nr 152, poz. 897 i Nr 171, poz. 1016.
11) Z miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2009 r. Nr 79, poz. 666 i Nr 215, poz. 1664 oraz z 2011 r.
Nr 106, poz. 662.
12) Z miany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 7, poz. 78, z 2004 r. Nr 11, poz. 97 i Nr 96, poz. 959, z 2005 r.
Nr 175, poz. 1458 oraz z 2011 r. Nr 63, poz. 322.
Dziennik Ustaw – 25 – Poz. 21

2) z zakresu ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. Nr 25, poz. 202,
z późn. zm.13)):
a) wprowadzających pojazdy,
b) prowadzących punkty zbierania pojazdów,
c) prowadzących stacje demontażu,
d) prowadzących strzępiarki;
3) z zakresu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym:
a) wprowadzających sprzęt i przedsiębiorców dokonujących wewnątrzwspólnotowego nabycia sprzętu, o którym mowa
w art. 3a ust. 1 tej ustawy,
b) zbierających zużyty sprzęt,
c) prowadzących zakład przetwarzania,
d) organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego,
e) prowadzących działalność w zakresie recyklingu,
f) prowadzących działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku;
4) z zakresu ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach (Dz. U. Nr 79, poz. 666, z późn. zm.14)):
a) wprowadzających baterie lub akumulatory,
b) prowadzących zakłady przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów;
5) z zakresu niniejszej ustawy:
a) posiadaczy odpadów prowadzących przetwarzanie odpadów zwolnionych z obowiązku uzyskania zezwolenia na
przetwarzanie odpadów, z wyjątkiem wymienionych w art. 45 ust. 1 pkt 2 i 3,
b) transportujących odpady,
c) sprzedawców odpadów i pośredników w obrocie odpadami, o ile nie podlegają wpisowi do rejestru na podstawie
pkt 1 i 3 lub z urzędu.
2. Przed rozpoczęciem działalności w zakresie, o którym mowa w ust. 1, podmiot jest obowiązany uzyskać wpis do
rejestru.
3. Działalność w zakresie, o którym mowa w ust. 1, może prowadzić wyłącznie podmiot wpisany do rejestru.
Art. 51. 1. Marszałek województwa dokonuje wpisu do rejestru z urzędu:
1) posiadacza odpadów, który uzyskał pozwolenie zintegrowane,
2) posiadacza odpadów, który uzyskał pozwolenie na wytwarzanie odpadów,
3) posiadacza odpadów, który uzyskał zezwolenie na zbieranie odpadów lub zezwolenie na przetwarzanie odpadów,
4) podmiotu, który uzyskał decyzję zatwierdzającą program gospodarowania odpadami wydobywczymi lub zezwolenie na
prowadzenie obiektu unieszkodliwiania odpadów wydobywczych,
5) podmiotu, który uzyskał koncesję na podziemne składowanie odpadów na podstawie ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r.
– Prawo geologiczne i górnicze,
6) podmiotu, który uzyskał wpis do rejestru działalności regulowanej w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli
nieruchomości – na podstawie ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach
(Dz. U. z 2012 r. poz. 391 i 951)
– jeżeli nie uzyskali wpisu do rejestru na podstawie art. 50 ust. 2.
13) Z miany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 175, poz. 1458, z 2007 r. Nr 176, poz. 1236, z 2009 r. Nr 79,
poz. 666, Nr 92, poz. 753 i Nr 215, poz. 1664, z 2010 r. Nr 28, poz. 145 i Nr 76, poz. 489, z 2011 r. Nr 63, poz. 322 oraz z 2012 r.
poz. 1448.
14) Z miany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 152, poz. 897, Nr 171, poz. 1016 i Nr 178, poz. 1060.
Dziennik Ustaw – 26 – Poz. 21

2. Nie podlegają wpisowi do rejestru:
1) osoba fizyczna oraz jednostka organizacyjna niebędące przedsiębiorcami wykorzystujące odpady na potrzeby własne,
zgodnie z art. 27 ust. 8;
2) podmiot władający powierzchnią ziemi, na której są stosowane komunalne osady ściekowe w celach, o których mowa
w art. 96 ust. 1 pkt 1–3, zwolniony z obowiązku uzyskania zezwolenia na przetwarzanie odpadów;
3) podmiot prowadzący działalność inną niż działalność gospodarcza w zakresie gospodarowania odpadami, który zbiera
odpady opakowaniowe i odpady w postaci zużytych artykułów konsumpcyjnych, w tym zbieranie leków i opakowań po
lekach przez apteki, przyjmowanie zużytych artykułów konsumpcyjnych w sklepach, systemy zbierania odpadów
w szkołach, placówkach oświatowo-wychowawczych, urzędach i instytucjach (nieprofesjonalna działalność w zakresie
zbierania odpadów);
4) transportujący wytworzone przez siebie odpady.
Art. 52. 1. W przypadku podmiotów wpisywanych do rejestru na wniosek, rejestr zawiera następujące informacje:
1) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile został nadany, a w przypadku wprowadzających baterie lub akumulatory –
także europejski numer identyfikacji podatkowej, o ile został nadany;
3) numer REGON, o ile został nadany;
4) z zakresu ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami
oraz o opłacie produktowej oraz ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych
w odniesieniu do:
a) producenta, importera, dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia, eksportera i dokonującego wewnątrzwspólnotowej
dostawy opakowań oraz eksportera i dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy produktów w opakowaniach:
– informację o rodzaju prowadzonej działalności,
– informację o rodzaju wytwarzanych, przywożonych z zagranicy oraz wywożonych za granicę opakowań,
b) przedsiębiorcy wprowadzającego na terytorium kraju produkty w opakowaniach:
– informację o sposobie wykonania obowiązku zapewnienia odzysku, a w szczególności recyklingu, odpadów opakowaniowych
powstałych z opakowań, o których mowa w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach
przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej,
– dane organizacji odzysku, która przejęła obowiązek zapewnienia odzysku, a w szczególności recyklingu, odpadów
opakowaniowych powstałych z opakowań, o których mowa w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 11 maja 2001 r.
o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej,
o ile została zawarta umowa z organizacją odzysku,
c) przedsiębiorcy wprowadzającego na terytorium kraju opony lub przedsiębiorcy wprowadzającego na terytorium kraju
oleje smarowe:
– informację o sposobie wykonania obowiązku zapewnienia odzysku, a w szczególności recyklingu, odpadów poużytkowych
powstałych z produktów, o których mowa w załączniku nr 3 do ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach
przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej,
– dane organizacji odzysku, która przejęła obowiązek zapewnienia odzysku, a w szczególności recyklingu, odpadów
poużytkowych powstałych z produktów, o których mowa w załączniku nr 3 do ustawy z dnia 11 maja 2001 r.
o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej,
o ile została zawarta umowa z organizacją odzysku,
d) prowadzącego recykling odpadów opakowaniowych lub poużytkowych:
– kod i nazwę rodzaju odpadów przyjmowanych do recyklingu,
– informację o stosowanym procesie recyklingu,
– adres miejsca prowadzenia działalności w zakresie recyklingu,
– informację o decyzjach związanych z recyklingiem odpadów,
– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania środowiskowego albo o ich braku,
– informację o rocznej mocy przerobowej instalacji do recyklingu,
Dziennik Ustaw – 27 – Poz. 21

e) prowadzącego odzysk odpadów opakowaniowych lub poużytkowych:
– kod i nazwę rodzaju odpadów przyjmowanych do odzysku,
– informację o stosowanym procesie odzysku,
– adres miejsca prowadzenia działalności w zakresie odzysku,
– informację o decyzjach związanych z odzyskiem,
– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania środowiskowego albo o ich braku,
f) dokonującego eksportu odpadów opakowaniowych lub poużytkowych oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów
opakowaniowych lub poużytkowych w celu poddania ich odzyskowi i recyklingowi:
– kod i nazwę rodzajów odpadów opakowaniowych lub poużytkowych przyjmowanych w celu eksportu lub wewnątrzwspólnotowej
dostawy,
– informację o decyzjach związanych z gospodarką odpadami,
g) organizacji odzysku:
– informację o rodzaju opakowań lub produktów, w stosunku do których organizacja odzysku zamierza przejmować
obowiązki zapewnienia odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych i poużytkowych,
– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania środowiskowego albo o ich braku;
5) z zakresu ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji w odniesieniu do:
a) wprowadzającego pojazdy:
– informację o rodzaju prowadzonej działalności,
– informację o stacjach demontażu i punktach zbierania pojazdów działających w ramach sieci,
b) prowadzącego punkt zbierania pojazdów:
– adres punktu zbierania pojazdów,
– informację o decyzjach związanych z gospodarką odpadami,
c) prowadzącego stację demontażu:
– adres stacji demontażu,
– informację o stosowanych procesach przetwarzania,
– informację o decyzjach związanych z gospodarką odpadami,
– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania środowiskowego albo o ich braku,
d) prowadzącego strzępiarkę:
– adres strzępiarki,
– informację o decyzjach związanych z gospodarką odpadami,
– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania środowiskowego albo o ich braku;
6) z zakresu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym w odniesieniu do:
a) wprowadzającego sprzęt albo przedsiębiorcy dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia sprzętu, o którym mowa
w art. 3a ust. 1 tej ustawy:
– informację o rodzaju prowadzonej działalności,
– numer i nazwę grupy oraz numer i nazwę rodzaju sprzętu, określone w załączniku nr 1 do tej ustawy,
– informację o umowie z organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, o której mowa w art. 57 ust. 1
tej ustawy, o ile została zawarta, a w przypadku wprowadzającego sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych,
który nie zawarł umowy z organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego – informację o masie
poszczególnych rodzajów sprzętu, określonych w załączniku nr 1 do tej ustawy, który zamierza wprowadzić w danym
roku, oraz o formie i wysokości zabezpieczenia finansowego, o którym mowa w art. 18 ust. 1 tej ustawy,
b) zbierającego zużyty sprzęt:
– numer i nazwę grupy oraz numer i nazwę rodzaju sprzętu, określone w załączniku nr 1 do tej ustawy, z którego
powstał zebrany przez niego zużyty sprzęt,
– adresy miejsc, w których jest zbierany zużyty sprzęt,
– informację o decyzjach związanych z gospodarką odpadami,
Dziennik Ustaw – 28 – Poz. 21

c) prowadzącego zakład przetwarzania:
– numer i nazwę grupy oraz numer i nazwę rodzaju sprzętu, określone w załączniku nr 1 do tej ustawy, z którego
powstał przyjmowany przez niego zużyty sprzęt,
– adres zakładu przetwarzania,
– informację o rocznej mocy przerobowej zakładu przetwarzania,
– informację o zbieranym zużytym sprzęcie, w tym adresy miejsc, w których jest zbierany zużyty sprzęt,
– informację o decyzjach związanych z gospodarką odpadami,
– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania środowiskowego albo o ich braku,
d) prowadzącego działalność w zakresie recyklingu:
– kod i nazwę rodzaju przyjmowanych odpadów,
– informację o stosowanym procesie recyklingu,
– informację o rocznej mocy przerobowej instalacji służącej do recyklingu,
– adres miejsca prowadzenia działalności w zakresie recyklingu,
– informację o decyzjach związanych z recyklingiem odpadów,
– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania środowiskowego albo o ich braku,
e) prowadzącego działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku:
– kod i nazwę rodzajów przyjmowanych odpadów,
– informację o stosowanym procesie odzysku,
– informację o rocznej mocy przerobowej instalacji służącej do odzysku,
– adres miejsca prowadzenia działalności w zakresie odzysku,
– informację o decyzjach związanych z odzyskiem odpadów,
– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania środowiskowego albo o ich braku,
f) organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego:
– wykaz wprowadzających sprzęt, z którymi organizacja zawarła umowy, o których mowa w art. 57 ust. 1 tej ustawy,
zawierający firmy przedsiębiorców oraz oznaczenia ich siedzib i numery rejestrowe,
– zaświadczenie wydane przez bank prowadzący rachunek organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego
o wpłacie kwoty równej wysokości kapitału zakładowego organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego
na pokrycie tego kapitału;
7) z zakresu ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach w odniesieniu do:
a) wprowadzającego baterie lub akumulatory:
– informację o rodzaju i marce wprowadzanych baterii i akumulatorów,
– informację o sposobie realizowania obowiązków wynikających z ustawy, a w przypadku realizacji obowiązków za
pośrednictwem innego podmiotu – dane tego podmiotu,
b) prowadzącego zakład przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów:
– informację o rodzajach przetwarzanych baterii i akumulatorów oraz o prowadzonych procesach przetwarzania
i recyklingu,
– informację o decyzjach związanych z gospodarką odpadami,
– informację o rocznej mocy przerobowej zakładu przetwarzania,
– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania środowiskowego albo o ich braku;
8) z zakresu niniejszej ustawy w odniesieniu do:
a) transportującego odpady – kod i nazwę rodzajów transportowanych odpadów,
b) sprzedawcy odpadów – kod i nazwę rodzajów nabywanych i zbywanych odpadów,
c) pośrednika w obrocie odpadami – kod i nazwę rodzajów odpadów będących przedmiotem obrotu,
d) posiadacza odpadów, o którym mowa w art. 50 ust. 1 pkt 5 lit. a:
– kod i nazwę rodzajów przetwarzanych odpadów,
– informację o przyczynie zwolnienia z obowiązku uzyskania zezwolenia na przetwarzanie odpadów.
Dziennik Ustaw – 29 – Poz. 21

2. W przypadku podmiotów wpisanych do rejestru z urzędu, rejestr zawiera następujące informacje:
1) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile został nadany;
3) numer REGON, o ile został nadany;
4) odpowiednio informację o decyzjach związanych z gospodarką odpadami, a także o decyzji zatwierdzającej program
gospodarowania odpadami wydobywczymi, zezwoleniu na prowadzenie obiektu unieszkodliwiania odpadów wydobywczych,
o których mowa w ustawie z dnia 10 lipca 2008 r. o odpadach wydobywczych, koncesji na podziemne składowanie
odpadów, o której mowa w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze lub o wpisie do
rejestru działalności regulowanej w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości – na podstawie
ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach;
5) informację o rocznej mocy przerobowej instalacji lub urządzenia;
6) informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania środowiskowego albo o ich braku;
7) informację o gminach, w których podmiot odbiera odpady komunalne – w przypadku działalności objętej obowiązkiem
uzyskania wpisu do rejestru działalności regulowanej w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości;
8) wskazanie czy jest prowadzona regeneracja olejów odpadowych – w przypadku przetwarzania olejów odpadowych.
3. W przypadku gdy marszałek województwa nie dysponuje informacjami, o których mowa w ust. 2 pkt 2 i 3, wzywa
podmiot do przekazania tych informacji.
4. Podmiot, o którym mowa w ust. 2, który wdrożył system jakości lub system zarządzania środowiskowego, niezwłocznie
informuje o tym fakcie marszałka województwa.
5. Przez decyzje związane z gospodarką odpadami w rozumieniu niniejszego rozdziału rozumie się:
1) zezwolenie na zbieranie odpadów;
2) zezwolenie na przetwarzanie odpadów;
3) pozwolenie na wytwarzanie odpadów;
4) pozwolenie zintegrowane.
Art. 53. 1. Marszałek województwa dokonuje wpisu do rejestru na wniosek podmiotu, po stwierdzeniu, że wniosek
o wpis do rejestru nie zawiera braków formalnych, niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie 30 dni od dnia otrzymania
wniosku w formie pisemnej.
2. Wniosek o wpis do rejestru składa się przez wypełnienie formularza rejestrowego zamieszczonego na stronie internetowej,
określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 84, oraz w formie pisemnej.
3. Przedsiębiorca zagraniczny wykonujący działalność w zakresie, o którym mowa w art. 50 ust. 1, składa wniosek
o wpis do rejestru:
1) za pośrednictwem osoby upoważnionej do jego reprezentowania, zgodnie z art. 87 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie
działalności gospodarczej, do marszałka województwa właściwego ze względu na siedzibę oddziału – jeżeli
ustanowił oddział w Polsce;
2) bezpośrednio do Marszałka Województwa Mazowieckiego – jeżeli nie ustanowił oddziału w Polsce.
4. Przedsiębiorca zagraniczny, będący wprowadzającym sprzęt w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym
sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, składa wniosek o wpis do rejestru:
1) za pośrednictwem osoby upoważnionej do jego reprezentowania, zgodnie z art. 87 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie
działalności gospodarczej, do marszałka województwa właściwego ze względu na siedzibę oddziału – jeżeli
ustanowił oddział w Polsce;
2) za pośrednictwem organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, z którą zawarł umowę, o której mowa
w art. 57 ust. 1 tej ustawy, wpisanej do rejestru, do marszałka województwa właściwego ze względu na siedzibę organizacji
odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego – jeżeli nie ustanowił oddziału w Polsce.
Dziennik Ustaw – 30 – Poz. 21

5. Wniosek o wpis do rejestru zawiera w szczególności:
1) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby,
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile posiada, a w przypadku wprowadzających baterie lub akumulatory – także
europejski numer identyfikacji podatkowej, o ile został nadany,
3) numer REGON, o ile został nadany,
4) imię i nazwisko osoby wypełniającej formularz rejestrowy
– oraz odpowiednio informacje, o których mowa w art. 52 ust. 1, stosownie do zakresu działalności.
6. Podmiot wykonujący działalność w więcej niż jednym zakresie, o którym mowa w art. 50 ust. 1, składa jeden wniosek
o wpis do rejestru. Wniosek zawiera odpowiednio wszystkie wymagane informacje, o których mowa w art. 52 ust. 1,
stosownie do zakresów działalności, którą podmiot zamierza wykonywać.
7. Do wniosku o wpis do rejestru, składanego w formie pisemnej, dołącza się:
1) w przypadku wszystkich podmiotów:
a) uwierzytelnioną kopię dowodu uiszczenia opłaty rejestrowej, o ile przedsiębiorca podlega obowiązkowi jej uiszczenia,
b) oświadczenie o spełnieniu wymagań niezbędnych do wpisu do rejestru lub oświadczenie o braku okoliczności skutkujących
wykreśleniem z rejestru oraz oświadczenie potwierdzające, że dane zawarte w tych wnioskach są zgodne ze
stanem faktycznym;
2) w przypadku wprowadzającego sprzęt elektryczny i elektroniczny w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym
sprzęcie elektrycznym i elektronicznym:
a) uwierzytelnioną kopię umowy z organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, o ile została zawarta,
b) dokument potwierdzający wniesienie zabezpieczenia finansowego, o którym mowa w art. 18 ust. 1 tej ustawy, o ile
zabezpieczenie finansowe jest wymagane;
3) w przypadku organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego w rozumieniu ustawy, o której mowa w pkt 2
– zaświadczenie wydane przez bank prowadzący rachunek organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego
o wpłacie kwoty równej wysokości kapitału zakładowego organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego
na pokrycie tego kapitału albo oświadczenie o wpłacie tej kwoty;
4) w przypadku organizacji odzysku, o której mowa w ustawie z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców
w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej – zaświadczenie wydane przez bank prowadzący
rachunek organizacji odzysku o wpłacie kwoty równej wysokości kapitału zakładowego organizacji odzysku
na pokrycie tego kapitału albo oświadczenie o wpłacie tej kwoty;
5) w przypadku wprowadzających baterie lub akumulatory – informację potwierdzającą dobrowolny udział w systemie
ekozarządzania i audytu (EMAS), o ile uczestniczą w systemie ekozarządzania i audytu (EMAS).
8. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 7 pkt 1 lit. b, pkt 3 i 4, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za
składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści:
„Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu
o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
Art. 54. 1. Marszałek województwa, dokonując wpisu do rejestru, nadaje podmiotowi indywidualny numer rejestrowy.
2. Marszałek województwa zawiadamia podmiot o nadanym numerze rejestrowym.
3. Po zakończeniu działalności przez dany podmiot, jego numer rejestrowy nie może być nadany innemu podmiotowi.
4. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, sposób nadawania numeru rejestrowego,
kierując się potrzebą zidentyfikowania przedsiębiorców wpisanych do rejestru oraz ustalenia jednego numeru rejestrowego
uwzględniającego wszystkie zakresy prowadzonej działalności.
Art. 55. 1. Marszałek województwa, dokonując wpisu do rejestru, tworzy indywidualne konto w Bazie danych o produktach
i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami.
2. Marszałek województwa zawiadamia podmiot o aktywacji konta, o którym mowa w ust. 1, oraz o identyfikatorze
(loginie) i haśle dostępu do tego konta.
Dziennik Ustaw – 31 – Poz. 21

Art. 56. Marszałek województwa:
1) wprowadza do rejestru wymagane informacje, o których mowa w art. 52 ust. 1 i 2;
2) zabezpiecza przed utratą, przechowuje i przetwarza informacje wpisane do rejestru.
Art. 57. 1. Wpis do rejestru dla:
1) wprowadzających sprzęt elektryczny i elektroniczny,
2) wprowadzających baterie lub akumulatory,
3) wprowadzających pojazdy,
4) producentów, importerów i wewnątrzwspólnotowych nabywców opakowań,
5) wprowadzających na terytorium kraju produkty w opakowaniach,
6) wprowadzających na terytorium kraju opony,
7) wprowadzających na terytorium kraju oleje smarowe
– podlega opłacie rejestrowej.
2. Opłaty rejestrowej nie uiszcza przedsiębiorca wpisany do rejestru, o którym mowa w ustawie z dnia 15 lipca 2011 r.
o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) (Dz. U. Nr 178, poz. 1060), który składając wniosek o wpis do rejestru
przedłoży informację potwierdzającą dobrowolny udział w systemie ekozarządzania i audytu (EMAS).
3. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, wpisany do rejestru uiszcza w terminie do końca lutego każdego roku opłatę roczną
za dany rok.
4. Opłaty rocznej nie uiszcza się w roku, w którym została uiszczona opłata rejestrowa.
5. Opłaty rocznej nie uiszcza także przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 2, w roku, w którym uzyskał wpis do rejestru.
6. Wysokość opłaty rejestrowej i wysokość opłaty rocznej wynosi od 50 do 2000 zł.
7. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności, o której mowa w art. 50 ust. 1, w więcej niż jednym
zakresie, przedsiębiorca ten uiszcza jedną opłatę rejestrową, najwyższą.
8. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych
określi, w drodze rozporządzenia, wysokość stawek:
1) opłaty rejestrowej,
2) opłaty rocznej
– biorąc pod uwagę koszty prowadzenia rejestru oraz że opłaty te nie powinny stanowić przeszkody w uzyskaniu wpisu do
rejestru albo w wykonywaniu działalności gospodarczej, zwłaszcza dla mikroprzedsiębiorców oraz małych i średnich
przedsiębiorców.
Art. 58. 1. Opłatę rejestrową i opłatę roczną wnosi się na odrębny rachunek bankowy właściwego urzędu marszałkowskiego.
2. Wpływy z opłat rejestrowych i opłat rocznych stanowią w:
1) 50% dochód budżetu województwa;
2) 50% dochód budżetu państwa.
3. Dochód, o którym mowa w ust. 2, przeznacza się na prowadzenie rejestru oraz administrowanie i serwisowanie Bazy
danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami.
4. Wpływy z tytułu opłat rejestrowych i opłat rocznych, powiększone o przychody z oprocentowania rachunków bankowych
i pomniejszone o dochody budżetu województwa, o których mowa w ust. 2 pkt 1, marszałek województwa przekazuje
w terminie do dnia 30 czerwca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym zostały wniesione, na rachunek
dochodów budżetu państwa.
Dziennik Ustaw – 32 – Poz. 21

Art. 59. 1. Podmiot wpisany do rejestru jest obowiązany do złożenia marszałkowi województwa wniosku o zmianę
wpisu w rejestrze przez wypełnienie formularza aktualizacyjnego zamieszczonego na stronie internetowej, określonej
w przepisach wydanych na podstawie art. 84, oraz w formie pisemnej, w przypadku zmiany:
1) informacji zawartych w rejestrze,
2) zakresu prowadzonej działalności wymagającej wpisu do rejestru
– w terminie 30 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana.
2. Przepisy art. 53 ust. 1, 3, 4 i 7 stosuje się odpowiednio.
Art. 60. 1. W przypadku trwałego zaprzestania wykonywania działalności wymagającej wpisu do rejestru, podmiot jest
obowiązany, w terminie 14 dni od dnia trwałego zaprzestania wykonywania tej działalności, do złożenia marszałkowi województwa
wniosku o wykreślenie z rejestru.
2. Marszałek województwa wykreśla podmiot z rejestru, w drodze decyzji.
3. Przepisy art. 53 ust. 1, 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
4. Marszałek województwa trwale zabezpiecza przed utratą i nieuprawnionym dostępem informacje zawarte w rejestrze
dotyczące podmiotu wykreślonego z rejestru oraz informacje, które uległy zmianie.
Art. 61. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzory formularza rejestrowego,
formularza aktualizacyjnego i formularza o wykreśleniu z rejestru, kierując się potrzebą ujednolicenia wniosków, ułatwienia
ich przekazywania oraz zidentyfikowania podmiotu podlegającego wpisaniu do rejestru.
Art. 62. Marszałek województwa odmawia, w drodze decyzji, wpisu do rejestru w przypadku gdy podmiot:
1) nie uiścił opłaty rejestrowej w wymaganej wysokości;
2) będący wprowadzającym sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych nie wniósł w wymaganej wysokości zabezpieczenia
finansowego, o którym mowa w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym
i elektronicznym;
3) będący organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego nie wpłacił na rachunek bankowy w banku prowadzącym
rachunek tej organizacji kapitału zakładowego w wymaganej wysokości, o której mowa w art. 59 ust. 1 ustawy
z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym;
4) będący organizacją odzysku, o której mowa w ustawie z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie
gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej, nie wpłacił na rachunek bankowy w banku prowadzącym
rachunek bankowy organizacji odzysku kapitału zakładowego w wymaganej wysokości, o której mowa
w art. 6 ust. 1 tej ustawy.
Art. 63. Podmiot, o którym mowa w art. 57 ust. 1, jest obowiązany umieszczać numer rejestrowy na dokumentach sporządzanych
w związku z prowadzoną działalnością.
Art. 64. 1. Marszałek województwa dokonuje z urzędu, w drodze decyzji, wykreślenia podmiotu z rejestru w przypadku:
1) nieuiszczenia opłaty rocznej, w przypadkach gdy jest wymagana;
2) cofnięcia lub wygaśnięcia decyzji związanych z gospodarką odpadami;
3) stwierdzenia rażących nieprawidłowości w wykonywaniu obowiązków określonych w przepisach ustawy;
4) stwierdzenia rażących nieprawidłowości w wykonywaniu obowiązków określonych w przepisach ustawy z dnia 11 maja
2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej,
ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych, ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r.
o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym
i elektronicznym oraz ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach;
5) stwierdzenia trwałego zaprzestania wykonywania przez podmiot działalności wymagającej wpisu do rejestru;
Dziennik Ustaw – 33 – Poz. 21

6) niewniesienia w wymaganej wysokości zabezpieczenia finansowego, o którym mowa w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia
29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym – w przypadku wprowadzającego sprzęt przeznaczony
dla gospodarstw domowych;
7) niezłożenia zaświadczenia, o którym mowa w art. 59 ust. 4a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym
i elektronicznym;
8) niezłożenia zaświadczenia, o którym mowa w art. 6 ust. 4a ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców
w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej.
2. Jeżeli podmiot prowadzi działalność objętą obowiązkiem wpisu do rejestru w więcej niż jednym zakresie, a przesłanki,
o których mowa w ust. 1, dotyczą tylko niektórych zakresów działalności, a podmiot nie wystąpił z wnioskiem, o którym mowa
w art. 59 lub art. 60, marszałek województwa dokonuje z urzędu, w drodze decyzji, zmiany wpisu do rejestru w odpowiednim
zakresie.
Art. 65. 1. Do wniosku o wpis do rejestru oraz wniosku o zmianę wpisu w rejestrze stosuje się art. 64 ustawy z dnia
14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.15)).
2. Formę pisemną wniosku o wpis do rejestru, wniosku o zmianę wpisu w rejestrze oraz wniosku o wykreślenie z rejestru
stanowi wydruk wypełnionego formularza opatrzony podpisem wnioskodawcy albo wypełniony formularz w postaci elektronicznej
podpisany bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy kwalifikowanego certyfikatu w rozumieniu
art. 3 pkt 12 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. Nr 130, poz. 1450, z późn. zm.16))
albo podpisem potwierdzonym profilem zaufanym ePUAP w rozumieniu art. 3 pkt 15 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji
działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.
Dział V
Ewidencja odpadów i sprawozdawczość
Rozdział 1
Ewidencja odpadów
Art. 66. 1. Posiadacz odpadów jest obowiązany do prowadzenia na bieżąco ich ilościowej i jakościowej ewidencji zgodnie
z katalogiem odpadów określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 3, zwanej dalej „ewidencją odpadów”.
2. W przypadku, o którym mowa w art. 28 ust. 1, do prowadzenia ewidencji w zakresie wytwarzanych odpadów obowiązany
jest podmiot na rzecz którego przeniesiono odpowiedzialność za wytwarzane odpady.
3. Sprzedawca odpadów i pośrednik w obrocie odpadami niebędący posiadaczami odpadów są obowiązani do prowadzenia
na bieżąco ilościowej i jakościowej ewidencji odpadów niebezpiecznych.
4. Obowiązek prowadzenia ewidencji odpadów nie dotyczy:
1) wytwórców:
a) odpadów komunalnych,
b) odpadów w postaci pojazdów wycofanych z eksploatacji, jeżeli pojazdy te zostały przekazane do przedsiębiorcy
prowadzącego stację demontażu lub przedsiębiorcy prowadzącego punkt zbierania pojazdów;
2) osób fizycznych i jednostek organizacyjnych niebędących przedsiębiorcami, które wykorzystują odpady na potrzeby
własne, zgodnie z art. 27 ust. 8;
3) podmiotów, o których mowa w art. 45 ust. 1 pkt 1;
4) rodzajów odpadów lub ilości odpadów określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 5.
15) Z miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 113, poz. 984,
Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1660, z 2004 r. Nr 162, poz. 1692, z 2005 r. Nr 64,
poz. 565, Nr 78, poz. 682 i Nr 181, poz. 1524, z 2008 r. Nr 229, poz. 1539, z 2009 r. Nr 195, poz. 1501 i Nr 216, poz. 1676, z 2010 r.
Nr 40, poz. 230, Nr 182, poz. 1228 i Nr 254, poz. 1700, z 2011 r. Nr 6, poz. 18, Nr 34, poz. 173, Nr 106, poz. 622 i Nr 186, poz. 1100
oraz z 2012 r. poz. 1101 i 1529.
16) Z miany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 i Nr 217, poz. 2125,
z 2004 r. Nr 96, poz. 959, z 2005 r. Nr 64, poz. 565, z 2006 r. Nr 145, poz. 1050, z 2009 r. Nr 18, poz. 97, z 2010 r. Nr 40, poz. 230
i Nr 182, poz. 1228 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622.
Dziennik Ustaw – 34 – Poz. 21

5. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje odpadów lub ilości odpadów, dla
których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji odpadów, kierując się ich szkodliwością oraz potrzebą wprowadzenia
ułatwień w przypadku wytwarzania niewielkich ilości odpadów.
Art. 67. 1. Ewidencję odpadów prowadzi się z zastosowaniem następujących dokumentów:
1) w przypadku posiadaczy odpadów:
a) karty przekazania odpadów,
b) karty ewidencji odpadów,
c) karty ewidencji komunalnych osadów ściekowych,
d) karty ewidencji zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego,
e) karty ewidencji pojazdów wycofanych z eksploatacji;
2) w przypadku sprzedawcy odpadów i pośrednika w obrocie odpadami, niebędących posiadaczami odpadów – karty ewidencji
odpadów niebezpiecznych.
2. W przypadku posiadacza odpadów przekazującego odpady do składowania oraz zarządzającego składowiskiem
odpadów ewidencja odpadów obejmuje dodatkowo dokumenty, o których mowa w dziale VIII w rozdziale 1:
1) podstawową charakterystykę odpadów;
2) wyniki testów zgodności.
3. Dokumenty ewidencji odpadów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, zawierają następujące informacje:
1) imię i nazwisko lub nazwę posiadacza odpadów oraz adres zamieszkania lub siedziby;
2) miejsce przeznaczenia odpadów – w przypadku wytwórcy odpadów;
3) sposoby gospodarowania odpadami, a także dane o ich pochodzeniu – w przypadku posiadacza odpadów prowadzącego
przetwarzanie odpadów;
4) miejsce pochodzenia odpadów oraz odpowiednio: miejsce przeznaczenia, częstotliwość zbierania odpadów, sposób
transportu oraz przewidywaną metodę przetwarzania odpadów.
4. Karta ewidencji odpadów niebezpiecznych zawiera następujące informacje:
1) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu, o którym mowa w art. 66 ust. 3, oraz adres zamieszkania lub siedziby;
2) imię i nazwisko lub nazwę posiadacza odpadów przekazującego odpady oraz adres zamieszkania lub siedziby;
3) imię i nazwisko lub nazwę posiadacza odpadów przyjmującego odpady oraz adres jego zamieszkania lub siedziby;
4) oznaczenie rodzaju i ilości odpadów.
5. Ewidencję odpadów można prowadzić w systemie teleinformatycznym, umożliwiającym poświadczenie dokumentów
ewidencji odpadów za pomocą podpisu elektronicznego.
Art. 68. 1. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzory dokumentów ewidencji
odpadów, o których mowa w art. 67 ust. 1.
2. Minister właściwy do spraw środowiska wydaje rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, kierując się potrzebą ujednolicenia
dokumentów ewidencji odpadów oraz potrzebą zapewnienia ilościowej i jakościowej kontroli:
1) odpadów wytwarzanych, zbieranych i poddawanych przetwarzaniu;
2) obrotu odpadami ze szczególnym uwzględnieniem wymagań określonych w art. 67 ust. 3 pkt 4 oraz art. 89.
Art. 69. 1. Kartę przekazania odpadów sporządza posiadacz odpadów, który przekazuje odpady.
2. Kartę przekazania odpadów sporządza się w odpowiedniej liczbie egzemplarzy – po jednym dla każdego z posiadaczy
odpadów, który przejmuje odpady.
Dziennik Ustaw – 35 – Poz. 21

3. Posiadacz odpadów, który przejmuje odpady od innego posiadacza, jest obowiązany potwierdzić przejęcie odpadów
na karcie przekazania odpadów wypełnionej przez posiadacza, który przekazuje te odpady, niezwłocznie po jej otrzymaniu.
4. Dopuszcza się niesporządzanie karty przekazania odpadów, jeżeli jeden z posiadaczy odpadów nie jest objęty obowiązkiem
prowadzenia ewidencji odpadów.
5. Dopuszcza się sporządzanie zbiorczej karty przekazania odpadów, obejmującej odpady danego rodzaju przekazywane
łącznie w okresie miesiąca kalendarzowego, za pośrednictwem tego samego transportującego odpady wykonującego
usługę transportu odpadów temu samemu posiadaczowi odpadów. Zbiorczą kartę przekazania odpadów sporządza się niezwłocznie
po zakończeniu miesiąca, którego dotyczy.
Art. 70. 1. Posiadacz odpadów prowadzi kartę ewidencji odpadów dla każdego rodzaju odpadów odrębnie, z tym że:
1) dla komunalnych osadów ściekowych stosowanych w celach, o których mowa w art. 96 ust. 1 – wytwórca tych osadów
prowadzi kartę ewidencji komunalnych osadów ściekowych;
2) dla zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego – przedsiębiorca prowadzący zakład przetwarzania, o którym
mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, prowadzi kartę ewidencji
zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego;
3) dla pojazdów wycofanych z eksploatacji – przedsiębiorca prowadzący stację demontażu lub punkt zbierania pojazdów,
o których mowa w ustawie z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, prowadzi kartę
ewidencji pojazdów wycofanych z eksploatacji.
2. Wpisów do kart ewidencji odpadów, o których mowa w art. 67 ust. 1, dokonuje się niezwłocznie po zakończeniu
miesiąca, którego dotyczą.
Art. 71. Uproszczoną ewidencję odpadów z zastosowaniem jedynie karty przekazania odpadów prowadzą:
1) podmioty, które:
a) wytwarzają odpady niebezpieczne w ilości do 100 kilogramów rocznie,
b) wytwarzają odpady inne niż niebezpieczne, niebędące odpadami komunalnymi, w ilości do 5 ton rocznie;
2) transportujący odpady wykonujący wyłącznie usługę transportu odpadów;
3) władający powierzchnią ziemi, na której komunalne osady ściekowe są stosowane w celach, o których mowa w art. 96
ust. 1 pkt 1–3.
Art. 72. 1. Posiadacz odpadów jest obowiązany do przechowywania dokumentów ewidencji odpadów, o których mowa
w art. 67 ust. 1, przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym sporządzono te dokumenty, z zastrzeżeniem
art. 116.
2. Posiadacz odpadów jest obowiązany do udostępniania dokumentów ewidencji odpadów na żądanie organów uprawnionych
do przeprowadzania kontroli.
3. Marszałek województwa właściwy ze względu na miejsce odbierania odpadów komunalnych, wytwarzania, przetwarzania
odpadów albo miejsce zamieszkania lub siedzibę transportującego odpady wykonującego usługę transportu odpadów,
w drodze decyzji, zobowiązuje posiadacza odpadów do przedłożenia dokumentów ewidencji odpadów, w przypadku
gdy sprawozdanie, o którym mowa w art. 73 i art. 75, budzi wątpliwości co do prawidłowości wypełnienia lub gdy jest to
niezbędne do prowadzenia innych postępowań z zakresu ochrony środowiska należących do jego właściwości.
Rozdział 2
Sprawozdawczość w zakresie produktów, opakowań oraz gospodarki odpadami
Art. 73. 1. Roczne sprawozdania o produktach, opakowaniach i o gospodarowaniu odpadami z nich powstającymi
sporządzają:
1) producent, importer, dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia, eksporter i dokonujący wewnątrzwspólnotowej
dostawy opakowań, o którym mowa w ustawie z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych;
2) eksporter i dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy produktów w opakowaniach;
Dziennik Ustaw – 36 – Poz. 21

3) wprowadzający na terytorium kraju produkty w opakowaniach i produkty wymienione odpowiednio w załącznikach
nr 1 i 3 do ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami
oraz o opłacie produktowej;
4) wprowadzający pojazdy, o którym mowa w ustawie z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych
z eksploatacji;
5) wprowadzający sprzęt, o którym mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym;
6) wprowadzający baterie lub akumulatory, o którym mowa w ustawie z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach.
2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) dane identyfikujące podmiot:
a) numer rejestrowy,
b) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby,
c) numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile został nadany, a w przypadku wprowadzającego baterie lub akumulatory
– także europejski numer identyfikacji podatkowej, o ile został nadany,
d) numer REGON, o ile został nadany;
2) w zakresie opakowań i odpadów opakowaniowych informacje o:
a) masie wytworzonych i przywiezionych z zagranicy opakowań według rodzajów materiałów, z jakich zostały wykonane,
w tym:
– o opakowaniach wielokrotnego użytku,
– o przestrzeganiu ograniczeń wynikających z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach
opakowaniowych,
b) masie opakowań, wymienionych w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców
w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej, w których zostały wprowadzone do
obrotu produkty, z podziałem na poszczególne ich rodzaje,
c) masie poddanych odzyskowi i recyklingowi odpadów opakowaniowych, z podziałem na poszczególne ich rodzaje
oraz z uwzględnieniem podziału na odpady pochodzące z gospodarstw domowych i z innych źródeł niż gospodarstwa
domowe, a także według sposobu ich odzysku i recyklingu,
d) osiągniętych poziomach odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych, z podziałem na poszczególne ich rodzaje,
e) wysokości należnej opłaty produktowej, obliczonej oddzielnie, z podziałem na poszczególne rodzaje opakowań –
w przypadku nieosiągnięcia wymaganego poziomu odzysku lub recyklingu,
f) masie wywiezionych za granicę opakowań, według rodzajów materiałów, z jakich zostały wykonane, z wyszczególnieniem
opakowań wielokrotnego użytku – w przypadku przedsiębiorcy, który eksportuje lub dokonuje wewnątrzwspólnotowej
dostawy opakowań lub produktów w opakowaniach;
3) w zakresie produktów wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców
w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej, z podziałem na określone w tym
załączniku rodzaje i symbole, informacje o:
a) masie produktów wprowadzonych na terytorium kraju,
b) masie poddanych odzyskowi i recyklingowi odpadów poużytkowych,
c) osiągniętych poziomach odzysku i recyklingu odpadów poużytkowych,
d) wysokości należnej opłaty produktowej, obliczonej oddzielnie dla poszczególnych produktów wymienionych
w załączniku nr 3 do tej ustawy – w przypadku nieosiągnięcia wymaganego poziomu odzysku i recyklingu;
4) w zakresie pojazdów – informacje o wysokości należnej opłaty za brak sieci zbierania pojazdów;
Dziennik Ustaw – 37 – Poz. 21

5) w zakresie sprzętu elektrycznego i elektronicznego oraz zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego:
a) informacje o:
– ilości i masie sprzętu elektrycznego i elektronicznego wprowadzonego do obrotu na terytorium kraju, z podziałem
na grupy i rodzaje sprzętu, określone w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym
i elektronicznym,
– masie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego zebranego, poddanego przetwarzaniu w rozumieniu ustawy
z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, odzyskowi, w tym recyklingowi,
oraz unieszkodliwianiu,
– osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego,
– wysokości należnej opłaty produktowej, obliczonej oddzielnie, dla poszczególnych grup sprzętu określonych w załączniku
nr 1 do ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym – w przypadku
nieosiągnięcia wymaganego poziomu zbierania, odzysku lub recyklingu,
b) wykaz zakładów przetwarzania, z których prowadzącymi wprowadzający sprzęt ma zawartą umowę, o której mowa
w art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, zawierający:
– imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby,
– numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile został nadany,
– numer REGON, o ile został nadany,
– adresy zakładów przetwarzania,
– numer i nazwę grupy oraz numer i nazwę rodzaju sprzętu, określone w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 29 lipca
2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, z którego powstał przyjmowany przez prowadzącego
zakład przetwarzania zużyty sprzęt,
– informację o zdolnościach przetwórczych zakładów przetwarzania,
– wskazanie, na jaki okres zawarto umowy z prowadzącymi zakłady przetwarzania,
c) informacje o wysokości środków przeznaczonych na publiczne kampanie edukacyjne;
6) w zakresie baterii i akumulatorów oraz zużytych baterii i zużytych akumulatorów:
a) informacje o rodzaju, ilości i masie wprowadzonych do obrotu baterii i akumulatorów,
b) wykaz zakładów przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów, z których prowadzącymi wprowadzający
baterie lub akumulatory ma zawartą umowę, o której mowa w art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach
i akumulatorach, zawierający:
– numer rejestrowy prowadzącego zakład przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów,
– imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby prowadzącego zakład przetwarzania zużytych
baterii lub zużytych akumulatorów,
– numer identyfikacji podatkowej (NIP) prowadzącego zakład przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów,
o ile został nadany,
– numer REGON prowadzącego zakład przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów, o ile został
nadany,
– informacje o masie i rodzajach przetworzonych zużytych baterii i zużytych akumulatorów, w rozumieniu ustawy
z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach,
c) informacje o wysokości środków przeznaczonych na publiczne kampanie edukacyjne,
d) w przypadku zużytych baterii przenośnych i zużytych akumulatorów przenośnych:
– informacje o osiągniętych poziomach zbierania zużytych baterii przenośnych i zużytych akumulatorów przenośnych,
– informacje o wysokości należnej opłaty produktowej – w przypadku nieosiągnięcia wymaganych poziomów zbierania
zużytych baterii przenośnych i zużytych akumulatorów przenośnych.
Dziennik Ustaw – 38 – Poz. 21

Art. 74. 1. W przypadku gdy:
1) obowiązek określony w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania
niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej,
2) obowiązek określony w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym
– wykonuje odpowiednio organizacja odzysku albo organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, roczne
sprawozdanie, o którym mowa w art. 73 ust. 1, w zakresie realizacji tych obowiązków sporządza ta organizacja.
2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera informacje, o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 1, a także informacje
określone w:
1) art. 73 ust. 2 pkt 2 i 3 – w przypadku organizacji odzysku, o której mowa w ustawie z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach
przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej;
2) art. 73 ust. 2 pkt 5 – w przypadku organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, o której mowa w ustawie
z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym.
3. W przypadku otwarcia likwidacji albo ogłoszenia upadłości organizacji odzysku opakowań, przyjęty przez nią obowiązek
ponownie staje się, z dniem otwarcia likwidacji albo ogłoszenia upadłości, obowiązkiem wprowadzającego produkty
w opakowaniach, od którego został on przejęty, w odniesieniu do masy opakowań wprowadzonych przez niego do obrotu od
dnia 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym nastąpiło otwarcie likwidacji lub ogłoszenie upadłości organizacji odzysku
opakowań.
4. W przypadku otwarcia likwidacji lub ogłoszenia upadłości organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego,
o której mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, wprowadzający
sprzęt jest obowiązany do złożenia sprawozdań w zakresie określonym w ust. 2 pkt 2 za okres od pierwszego dnia miesiąca
następującego po dniu otwarcia likwidacji lub ogłoszenia upadłości do końca roku kalendarzowego lub do dnia przejęcia
obowiązków przez inną organizację odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego.
5. Sprawozdania składane przez organizację odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, o której mowa w ustawie
z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, mogą zawierać zbiorcze dane dotyczące wszystkich
wprowadzających sprzęt, od których obowiązki te zostały przejęte.
6. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego przedkłada sprawozdanie obejmujące informacje,
o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 5 lit. a tiret pierwsze, oddzielnie dla każdego wprowadzającego sprzęt, od którego przejęła
obowiązki.
7. Organizacja odzysku, o której mowa w ustawie z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie
gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej, do rocznego sprawozdania, o którym mowa w ust. 1,
dołącza wykaz przedsiębiorców, w imieniu których działa.
Art. 75. 1. Roczne sprawozdanie o wytwarzanych odpadach i o gospodarowaniu odpadami sporządza:
1) wytwórca obowiązany do prowadzenia ewidencji odpadów;
2) prowadzący działalność polegającą na gospodarowaniu odpadami, z wyłączeniem prowadzącego odbieranie odpadów
komunalnych, w zakresie:
a) zbierania odpadów,
b) przetwarzania odpadów
– obowiązany do prowadzenia ewidencji odpadów;
3) podmiot prowadzący działalność polegającą na wydobywaniu odpadów ze składowiska odpadów lub ze zwałowiska
odpadów, na podstawie zgody na wydobywanie odpadów lub decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska
odpadów w fazie poeksploatacyjnej.
2. Roczne sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) dane identyfikujące podmiot, o którym mowa w ust. 1:
a) numer rejestrowy,
b) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby,
c) numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile został nadany,
d) numer REGON, o ile został nadany;
Dziennik Ustaw – 39 – Poz. 21

2) w przypadku podmiotu, o którym mowa w ust. 1 – informacje o:
a) masie i rodzajach odpadów,
b) sposobie gospodarowania odpadami, o ile podmiot gospodaruje odpadami,
c) instalacjach i urządzeniach służących do przetwarzania tych odpadów, o ile podmiot przetwarza odpady,
d) informacje, o których mowa w art. 99 ust. 1 – w przypadku posiadacza odpadów pochodzących z procesów wytwarzania
dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania tych odpadów;
3) w przypadku wytwórcy komunalnych osadów ściekowych stosowanych w celach, o których mowa w art. 96 ust. 1
– informacje o:
a) masie komunalnych osadów ściekowych wytworzonych oraz dostarczonych do stosowania,
b) składzie i właściwościach komunalnych osadów ściekowych,
c) rodzaju przeprowadzonej obróbki,
d) władającym powierzchnią ziemi, na której są stosowane komunalne osady ściekowe, z podaniem imienia i nazwiska
lub nazwy podmiotu oraz adresu jego zamieszkania lub siedziby,
e) miejscu stosowania komunalnych osadów ściekowych,
f) celu stosowania komunalnych osadów ściekowych;
4) w przypadku przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu pojazdów, o której mowa w ustawie z dnia 20 stycznia
2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji – informacje o:
a) liczbie, markach, masie i roku produkcji pojazdów oraz masie pojazdów wycofanych z eksploatacji, przyjętych do
stacji demontażu,
b) masie odpadów poddanych odzyskowi, w tym recyklingowi, oraz przekazanych do odzysku, w tym recyklingu, a także
masie przeznaczonych do ponownego użycia przedmiotów wyposażenia i części wymontowanych z pojazdów wycofanych
z eksploatacji,
c) masie odpadów poddanych unieszkodliwianiu lub przekazanych do unieszkodliwiania,
d) przedsiębiorcach, którym przekazano odpady do odzysku, w tym recyklingu, z podaniem firmy, siedziby i adresu,
e) przedsiębiorcach, którym przekazano odpady do unieszkodliwiania, z podaniem firmy przedsiębiorcy, oznaczenia
jego siedziby i adresu,
f) osiągniętym w danej stacji demontażu poziomie odzysku i recyklingu;
5) w przypadku przedsiębiorcy prowadzącego strzępiarkę, o której mowa w ustawie z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu
pojazdów wycofanych z eksploatacji – informacje o:
a) wynikach próby strzępienia,
b) wykazie masy odpadów przeznaczonych do recyklingu, odzysku energii oraz unieszkodliwiania, pochodzących ze
strzępienia pojazdów wycofanych z eksploatacji;
6) w przypadku zbierającego zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, o którym mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r.
o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym – informacje o:
a) masie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego, zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład przetwarzania,
b) adresach punktów zbierania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego;
7) w przypadku prowadzącego zakład przetwarzania, o którym mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie
elektrycznym i elektronicznym – informacje o:
a) masie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego przyjętego przez prowadzącego zakład przetwarzania zużytego
sprzętu, wraz z podaniem numeru i nazwy grupy oraz numeru i nazwy rodzaju sprzętu, z którego powstał ten
zużyty sprzęt określonych w załączniku nr 1 do tej ustawy,
b) rodzaju i masie odpadów powstałych z przetworzenia zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego, przekazanych
prowadzącemu działalność w zakresie recyklingu, innych niż recykling procesów odzysku lub unieszkodliwiania
oraz masie sprzętu i części składowych sprzętu, przekazanych do ponownego użycia,
c) adresie zakładu przetwarzania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego;
Dziennik Ustaw – 40 – Poz. 21

8) w przypadku prowadzącego działalność w zakresie recyklingu oraz prowadzącego działalność w zakresie innych niż
recykling procesów odzysku, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym
– informacje o masie odpadów pochodzących ze zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego przyjętych
oraz poddanych odpowiednio recyklingowi lub innym niż recykling procesom odzysku;
9) w przypadku prowadzącego działalność w zakresie zbierania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów – informacje
o masie zebranych zużytych baterii przenośnych i zużytych akumulatorów przenośnych, ogółem i z podziałem na poszczególnych
wprowadzających baterie lub akumulatory, z którymi ten zbierający ma zawartą umowę, o której mowa
w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach;
10) w przypadku prowadzącego zakład przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów – informacje o:
a) rodzaju i masie przyjętych do przetwarzania zużytych baterii i zużytych akumulatorów,
b) rodzaju i masie przetworzonych zużytych baterii i zużytych akumulatorów,
c) osiągniętych poziomach recyklingu.
Art. 76. 1. Podmioty obowiązane do sporządzania sprawozdań, o których mowa w art. 73 i art. 75, składają je w terminie
do dnia 15 marca za poprzedni rok kalendarzowy marszałkowi województwa właściwemu ze względu na:
1) siedzibę lub miejsce zamieszkania przedsiębiorcy – w przypadku sprawozdania o produktach, opakowaniach i o gospodarowaniu
odpadami z nich powstającymi; w przypadku braku siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej właściwy miejscowo jest Marszałek Województwa Mazowieckiego;
2) miejsce wytwarzania, zbierania lub przetwarzania odpadów – w przypadku sprawozdania o wytwarzanych odpadach
i gospodarowaniu odpadami.
2. Sprawozdania wprowadza się do Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami przez
wypełnienie elektronicznego formularza zamieszczonego na stronie internetowej określonej w przepisach wydanych na
podstawie art. 84 za pośrednictwem indywidualnego konta, o którym mowa w art. 55 ust. 1.
3. W przypadku trwałego zaprzestania wykonywania działalności przedsiębiorca sporządza i składa sprawozdania,
o których mowa w art. 73 i art. 75, w terminie 7 dni od dnia zaprzestania wykonywania tej działalności.
4. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzory formularzy sprawozdań, o których
mowa w art. 73 i art. 75, mając na uwadze potrzebę zróżnicowania treści sprawozdań w zależności od rodzaju działalności
prowadzonej przez podmiot, ułatwienia przekazywania danych do marszałka województwa oraz konieczność sprawnego
i terminowego wprowadzania informacji do Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami.
5. Do terminu złożenia sprawozdań, o którym mowa w art. 76 ust. 1, stosuje się art. 57 § 4 i 5 ustawy z dnia 14 czerwca
1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.
Art. 77. 1. Marszałek województwa weryfikuje informacje zawarte w sprawozdaniach, o których mowa w art. 73
i art. 75, za poprzedni rok kalendarzowy, w terminie do dnia 30 września następnego roku, z tym że w zakresie sprawozdania,
o którym mowa w art. 73 ust. 2 pkt 6 oraz art. 75 ust. 2 pkt 9 i 10 – w terminie do dnia 15 kwietnia następnego roku.
2. Jeżeli z weryfikacji, o której mowa w ust. 1, wynika, że informacje zawarte w sprawozdaniu są niezgodne ze stanem
faktycznym, marszałek województwa wzywa na piśmie do korekty sprawozdania, określając termin przekazania korekty nie
dłuższy niż 14 dni od dnia otrzymania wezwania. Przepis art. 76 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
3. W przypadku niedokonania korekty sprawozdania w wyznaczonym terminie, o którym mowa w ust. 2, uznaje się, że
posiadacz odpadów nie wykonał obowiązku przekazania sprawozdania.
Art. 78. 1. Dokumenty, na podstawie których są sporządzane sprawozdania, przechowuje się przez 5 lat, licząc od końca
roku kalendarzowego, którego dotyczą.
2. Zarządzający składowiskiem odpadów, a w przypadku jego braku władający powierzchnią ziemi, przechowuje dokumenty,
o których mowa w ust. 1, do czasu zamknięcia składowiska odpadów.
3. Zarządzający składowiskiem odpadów przekazuje dokumenty, na podstawie których sporządzono roczne sprawozdanie
o wytwarzanych odpadach i o gospodarowaniu odpadami, następnemu zarządzającemu składowiskiem odpadów lub
władającemu powierzchnią ziemi.
4. Obowiązek sporządzenia sprawozdań przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, za który
sprawozdania należało sporządzić.
Dziennik Ustaw – 41 – Poz. 21

Dział VI
Baza danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami
Art. 79. 1. Tworzy się Bazę danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami, zwaną dalej „BDO”.
2. W BDO gromadzi się informacje o:
1) wprowadzanych na terytorium kraju opakowaniach, produktach w opakowaniach, w podziale na poszczególne rodzaje
opakowań, oraz odpadach z nich powstających;
2) wprowadzanych na terytorium kraju olejach smarowych, oponach oraz o odpadach z nich powstających;
3) wprowadzanych pojazdach, zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, bateriach i akumulatorach oraz o odpadach
z nich powstających;
4) osiągniętych poziomach:
a) odzysku i recyklingu odpadów powstałych z opakowań i produktów, o których mowa w pkt 1 i 2,
b) odzysku i recyklingu pojazdów,
c) zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego,
d) zbierania zużytych baterii i zużytych akumulatorów;
5) rodzajach i ilości wytwarzanych odpadów oraz ich wytwórcach;
6) ilości i jakości komunalnych osadów ściekowych, ich wytwórcach, miejscach zastosowania i podmiotach władających
powierzchnią ziemi, na której te osady zostały zastosowane;
7) rodzaju i ilości odpadów poddanych przetwarzaniu i zastosowanych procesach przetwarzania;
8) decyzjach z zakresu gospodarki odpadami, z uwzględnieniem pozwoleń na wytwarzanie odpadów i pozwoleń zintegrowanych,
decyzji zatwierdzających program gospodarowania odpadami wydobywczymi oraz zezwoleń na prowadzenie
obiektu unieszkodliwiania odpadów wydobywczych;
9) innych niż wymienione w pkt 8 decyzjach wydawanych na podstawie niniejszej ustawy;
10) transgranicznym przemieszczaniu odpadów, w tym odpadów opakowaniowych, zużytych baterii i zużytych akumulatorów,
zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego;
11) wpływach z opłat produktowych wraz z odsetkami, z podziałem na poszczególne rodzaje opakowań i produktów oraz
opłat depozytowych i recyklingowych, a także podmiotach, które te opłaty uiściły;
12) przepływie środków finansowych z opłat produktowych, recyklingowych i depozytowych;
13) składowiskach odpadów, z podziałem na składowiska w fazie eksploatacyjnej i poeksploatacyjnej, w tym informacje
o zamkniętych składowiskach odpadów w trakcie monitoringu, zamkniętych składowiskach odpadów, dla których
został zakończony monitoring, z podaniem współrzędnych położenia granic obszaru składowiska określonych w państwowym
systemie odniesień przestrzennych oraz rodzajów składowanych odpadów, ze szczególnym uwzględnieniem
składowisk odpadów, na których są składowane odpady zawierające azbest lub wydzielonych części na terenie składowisk
zaliczonych do składowisk innych niż niebezpieczne i obojętne, przeznaczonych do składowania wyłącznie odpadów
zawierających azbest;
14) poszczególnych rodzajach instalacji do zagospodarowania odpadów wraz z podaniem ich położenia, mocy przerobowych
i rodzaju stosowanej technologii oraz ilości i rodzajów odpadów przetwarzanych w tych instalacjach;
15) podmiotach odbierających odpady komunalne od właścicieli nieruchomości wraz z informacjami o ilości odebranych
odpadów komunalnych, z podziałem na odbierane selektywnie i zmieszane, z wyodrębnieniem odpadów komunalnych
ulegających biodegradacji;
16) gospodarowaniu odpadami komunalnymi w zakresie objętym rocznym sprawozdaniem z realizacji zadań, o których
mowa w art. 9q i art. 9s ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.
3. BDO zawiera także informacje objęte rejestrem.
4. W BDO gromadzi się również informacje niezbędne do realizacji obowiązków, o których mowa w art. 3 rozporządzenia
(WE) nr 2150/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) z dnia 25 listopada 2002 r. w sprawie statystyk odpadów
(Dz. Urz. WE L 332 z 09.12.2002, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 7, str. 257).
Dziennik Ustaw – 42 – Poz. 21

Art. 80. 1. Marszałek województwa:
1) prowadzi i aktualizuje BDO, w tym rejestr;
2) zbiera, przetwarza, przechowuje i zabezpiecza przed utratą dane i informacje gromadzone w BDO;
3) zapewnia bezpieczeństwo danych i informacji zbieranych i przetwarzanych oraz dokumentów, które otrzymał w związku
z prowadzeniem BDO, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U.
z 2002 r. Nr 101, poz. 926, z późn. zm.17)).
2. Marszałek województwa niezwłocznie weryfikuje informacje, o których mowa w art. 79 ust. 2, na podstawie:
1) rocznych sprawozdań, o których mowa w art. 73 i art. 75;
2) decyzji, o których mowa w art. 79 ust. 2 pkt 8 i 9;
3) odrębnych przepisów ustawowych o umieszczaniu informacji w BDO.
3. Marszałek województwa zamieszcza w BDO kopie ostatecznych decyzji w zakresie gospodarki odpadami, o których
mowa w art. 79 ust. 2.
4. Organy właściwe do wydawania decyzji w zakresie gospodarki odpadami oraz innych decyzji wydawanych na podstawie
niniejszej ustawy przekazują do właściwego marszałka województwa – w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia,
w którym decyzja stała się ostateczna – kopie ostatecznych decyzji w formie dokumentu elektronicznego w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne – w celu
umieszczenia ich w BDO.
5. Właściwym marszałkiem województwa, o którym mowa w ust. 4, jest marszałek tego województwa, na obszarze
którego znajduje się obszar właściwości organu, który wydał decyzję w I instancji.
Art. 81. 1. Administratorem BDO jest minister właściwy do spraw środowiska lub wyznaczony przez niego podmiot.
2. Podmiotem, o którym mowa w ust. 1, jest jednostka sektora finansów publicznych.
3. Administrator koordynuje realizację zadań określonych w art. 80 ust. 1.
4. Zadania administratora BDO są finansowane ze środków budżetu państwa z części pozostającej w dyspozycji ministra
właściwego do spraw środowiska.
Art. 82. 1. BDO jest prowadzona w systemie teleinformatycznym w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 17 lutego
2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.
2. BDO jest prowadzona zgodnie z minimalnymi wymaganiami dla systemów teleinformatycznych oraz zgodnie
z minimalnymi wymaganiami dla rejestrów publicznych i wymiany informacji w formie elektronicznej w rozumieniu ustawy
z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.
Art. 83. 1. Dostęp do BDO posiadają:
1) minister właściwy do spraw środowiska,
2) administrator, jeżeli nie jest nim minister właściwy do spraw środowiska,
3) minister właściwy do spraw gospodarki,
4) minister właściwy do spraw rolnictwa,
5) minister właściwy do spraw transportu,
6) minister właściwy do spraw zdrowia,
7) Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska i regionalni dyrektorzy ochrony środowiska,
17) Z miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, z 2004 r. Nr 25, poz. 219
i Nr 33, poz. 285, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, z 2007 r. Nr 165, poz. 1170 i Nr 176, poz. 1238, z 2010 r. Nr 41, poz. 233, Nr 182,
poz. 1228 i Nr 229, poz. 1497 oraz z 2011 r. Nr 230, poz. 1371.
Dziennik Ustaw – 43 – Poz. 21

8) Prezes Głównego Urzędu Statystycznego i dyrektorzy urzędów statystycznych,
9) Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej oraz dyrektorzy regionalnych zarządów gospodarki wodnej,
10) Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej i wojewódzkie fundusze ochrony środowiska i gospodarki
wodnej,
11) Główny Geodeta Kraju,
12) marszałek województwa,
13) wojewoda,
14) starosta,
15) wójt, burmistrz lub prezydent miasta,
16) organy Inspekcji Ochrony Środowiska,
17) organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej,
18) zarząd związku międzygminnego utworzonego w celu realizacji zadań z zakresu gospodarki odpadami komunalnymi
– zwani dalej „użytkownikami”, z tym że dostęp do rejestru odbywa się zgodnie z art. 49 ust. 7.
2. Użytkownicy posiadają uprawnienia do nieodpłatnego dostępu do BDO w zakresie związanym z ich kompetencjami
i zadaniami.
3. Administrator BDO współpracuje z Szefem Krajowego Centrum Informacji Kryminalnej w zakresie niezbędnym do
realizacji jego zadań ustawowych.
Art. 84. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia:
1) adres strony internetowej rejestru umożliwiającej dostęp do indywidualnego konta w BDO,
2) sposób prowadzenia BDO,
3) szczegółowy zakres informacji objęty obowiązkiem gromadzenia w BDO,
4) zakres uprawnień dla poszczególnych użytkowników
– mając na uwadze zapewnienie sprawnego funkcjonowania BDO, ujednolicenia systemu gromadzenia i przetwarzania
informacji zgodnie z wymaganiami informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, a także zakres
zadań publicznych realizowanych przez użytkowników.
Dział VII
Szczególne zasady gospodarowania niektórymi rodzajami odpadów
Rozdział 1
PCB oraz odpady zawierające PCB
Art. 85. Zakazuje się odzysku PCB.
Art. 86. 1. Odpady zawierające PCB mogą być przetwarzane tylko po usunięciu z tych odpadów PCB.
2. Jeżeli usunięcie PCB z odpadów jest niemożliwe, do unieszkodliwiania odpadów zawierających PCB stosuje się
przepisy dotyczące unieszkodliwiania PCB.
Art. 87. 1. PCB unieszkodliwia się przez spalanie w spalarni odpadów.
2. Dopuszcza się również unieszkodliwianie PCB w procesach unieszkodliwiania D8, D9, D12 i D15, wymienionych
w załączniku nr 2 do ustawy, jeżeli zastosowana w tych procesach technika zapewnia bezpieczne dla środowiska oraz dla
życia i zdrowia ludzi unieszkodliwianie PCB.
Art. 88. Zakazuje się spalania PCB na statkach.
Art. 89. W karcie ewidencji odpadów zamieszcza się informacje o zawartości PCB w odpadach.
Dziennik Ustaw – 44 – Poz. 21

Rozdział 2
Oleje odpadowe
Art. 90. 1. Oleje odpadowe zbiera się osobno, o ile jest to technicznie wykonalne.
2. W przypadkach gdy jest to technicznie wykonalne i opłacalne ekonomicznie oleje odpadowe o różnych cechach nie
powinny być mieszane, jeżeli mieszanie stanowi przeszkodę w ich przetworzeniu. Zakaz ten dotyczy także mieszania olejów
odpadowych z innymi odpadami lub substancjami.
Art. 91. 1. Oleje odpadowe powinny być przetwarzane zgodnie z hierarchią sposobów postępowania z odpadami oraz
wymaganiami ochrony życia i zdrowia ludzi oraz środowiska, w tym bez niekorzystnych skutków dla terenów wiejskich lub
miejsc o szczególnym znaczeniu, w szczególności przyrodniczym lub kulturowym.
2. Oleje odpadowe powinny być w pierwszej kolejności poddawane regeneracji.
3. Jeżeli regeneracja olejów odpadowych jest niemożliwa ze względu na stopień ich zanieczyszczenia, oleje te powinny
być poddawane innym procesom odzysku.
4. Jeżeli regeneracja lub inne procesy odzysku olejów odpadowych są niemożliwe, dopuszcza się ich unieszkodliwianie.
5. Przez regenerację, o której mowa w ust. 2–4, rozumie się jakikolwiek proces recyklingu, w którym w wyniku rafinacji
olejów odpadowych mogą zostać wyprodukowane oleje bazowe, w szczególności przez usunięcie znajdujących się w olejach
odpadowych zanieczyszczeń, produktów reakcji utleniania i dodatków.
6. Szczegółowy sposób postępowania z olejami odpadowymi określają przepisy wydane na podstawie art. 33 ust. 2.
Art. 92. Zakazuje się mieszania olejów odpadowych z innymi odpadami niebezpiecznymi, w tym zawierającymi PCB,
w czasie ich zbierania lub magazynowania, jeżeli poziom określonych substancji przekracza dopuszczalne wartości.
Art. 93. Zakazuje się zrzutu olejów odpadowych do wód, gleby lub ziemi.
Rozdział 3
Odpady medyczne i odpady weterynaryjne
Art. 94. 1. Zakazuje się odzysku odpadów medycznych i odpadów weterynaryjnych, z wyjątkiem rodzajów odpadów
określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 2.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska oraz właściwym
do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje odpadów medycznych i odpadów weterynaryjnych, których
odzysk jest dopuszczalny, kierując się brakiem zagrożeń stwarzanych przez niektóre odpady medyczne i odpady weterynaryjne
oraz możliwościami poddania ich odzyskowi.
Art. 95. 1. Posiadacz odpadów medycznych lub odpadów weterynaryjnych unieszkodliwiający te odpady jest obowiązany
do prowadzenia procesów unieszkodliwiania oraz do ich monitoringu, z uwzględnieniem właściwości odpadów i charakteru
procesu oraz zgodnie z wymaganiami i sposobami prowadzenia unieszkodliwiania odpadów, określonymi w przepisach
wydanych na podstawie ust. 11.
2. Zakaźne odpady medyczne lub zakaźne odpady weterynaryjne unieszkodliwia się przez termiczne przekształcanie
w spalarniach odpadów niebezpiecznych.
3. Zakazuje się unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych we
współspalarniach odpadów.
4. Posiadacz odpadów, który unieszkodliwia zakaźne odpady medyczne lub zakaźne odpady weterynaryjne, w sposób
określony w ust. 2, na wniosek wytwórcy zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych, potwierdza
unieszkodliwienie odpadów przez termiczne przekształcanie, wydając dokument potwierdzający unieszkodliwienie.
Dziennik Ustaw – 45 – Poz. 21

5. Posiadacz odpadów wydaje dokument potwierdzający unieszkodliwienie w trzech egzemplarzach, z których jeden
jest przekazywany wytwórcy zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych, a drugi wojewódzkiemu
inspektorowi ochrony środowiska właściwemu ze względu na miejsce wytwarzania zakaźnych odpadów medycznych
lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych.
6. Do przechowywania i udostępniania dokumentu potwierdzającego unieszkodliwienie stosuje się odpowiednio art. 72.
7. Przed wydaniem zezwolenia na przetwarzanie zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych
polegającego na unieszkodliwianiu tych odpadów właściwy organ wydający zezwolenie występuje do Głównego
Inspektora Sanitarnego o zgodę na dopuszczenie funkcjonowania instalacji lub urządzenia do unieszkodliwiania tych odpadów,
przedkładając kopię wniosku wraz z załącznikami. Do zgody stosuje się art. 106 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. –
Kodeks postępowania administracyjnego.
8. Główny Inspektor Sanitarny w zgodzie na dopuszczenie do funkcjonowania instalacji lub urządzenia do unieszkodliwiania
zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych określa:
1) rodzaj i typ (model) instalacji lub urządzenia;
2) dokładne parametry przeprowadzania procesu unieszkodliwiania odpadów dla danego typu instalacji lub urządzenia;
3) wymagania i metody dotyczące okresowej kontroli mikrobiologicznej skuteczności procesu unieszkodliwiania dla
danego rodzaju i typu (modelu) instalacji lub urządzenia;
4) wymagania dotyczące pojemników lub worków, w których odpady będą unieszkodliwiane w danym rodzaju i typie
(modelu) instalacji lub urządzenia;
5) wymagania dotyczące okresowego przeglądu technicznego danego rodzaju i typu (modelu) instalacji lub urządzenia;
6) masę unieszkodliwianych odpadów w okresie roku.
9. Posiadacz zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych we wniosku o wydanie
zezwolenia na przetwarzanie polegającego na unieszkodliwianiu tych odpadów podaje dodatkowo informacje dotyczące:
1) danych technicznych instalacji lub urządzenia, wraz ze wskazaniem rodzaju i typu (modelu) instalacji lub urządzenia,
oraz nazwy i adresu lub siedziby producenta;
2) dokładnego opisu procesu unieszkodliwiania z wyszczególnieniem wszystkich jego etapów;
3) wskazania metody okresowej kontroli mikrobiologicznej skuteczności procesu unieszkodliwiania;
4) wymagań dotyczących pojemników lub worków, w których odpady będą unieszkodliwiane w zgłaszanym rodzaju
i typie (modelu) instalacji lub urządzenia;
5) masy unieszkodliwianych odpadów w okresie roku.
10. Do wniosku o wydanie zezwolenia na przetwarzanie zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów
weterynaryjnych polegającego na ich unieszkodliwianiu dołącza się:
1) oryginały wyników badań mikrobiologicznych procesu unieszkodliwiania w danej instalacji lub urządzeniu z podaniem
dokładnego opisu użytej metody badania lub kopie tych wyników potwierdzone za zgodność z oryginałem;
2) instrukcję obsługi instalacji lub urządzenia uwzględniającą wymagania dotyczące przeglądu technicznego.
11. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska określi, w drodze
rozporządzenia, wymagania i sposoby unieszkodliwiania odpadów, w tym:
1) dopuszczalne sposoby unieszkodliwiania odpadów medycznych i odpadów weterynaryjnych, nieposiadających właściwości
zakaźnych;
2) dopuszczalne sposoby unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych;
3) warunki prowadzenia procesów unieszkodliwiania odpadów medycznych i odpadów weterynaryjnych, nieposiadających
właściwości zakaźnych;
Dziennik Ustaw – 46 – Poz. 21

4) warunki prowadzenia procesów unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych;
5) sposób i zakres prowadzenia monitoringu procesów, o których mowa w pkt 3 i 4, oraz metodykę i częstotliwość badań
odpadów powstałych w wyniku prowadzenia procesów unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych
odpadów weterynaryjnych.
12. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 11, minister właściwy do spraw zdrowia kieruje się:
1) potrzebą zapobiegania zagrożeniom stwarzanym przez odpady medyczne i odpady weterynaryjne;
2) potrzebą zapewnienia skuteczności unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych,
tak aby odpady te utraciły właściwości zakaźne;
3) koniecznością zapewniania prowadzenia prawidłowego monitoringu procesów unieszkodliwiania zakaźnych odpadów
medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych;
4) koniecznością pozbawienia właściwości zakaźnych każdej partii zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów
weterynaryjnych.
13. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób wydawania dokumentu
potwierdzającego unieszkodliwienie, terminy jego przekazywania oraz wzór tego dokumentu, kierując się potrzebą
zapewnienia wiarygodnych dokumentów potwierdzających spełnienie wymagań w zakresie unieszkodliwiania zakaźnych
odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych.
Rozdział 4
Komunalne osady ściekowe
Art. 96. 1. Odzysk polegający na stosowaniu komunalnych osadów ściekowych:
1) w rolnictwie, rozumianym jako uprawa wszystkich płodów rolnych wprowadzanych do obrotu handlowego, włączając
w to uprawy przeznaczane do produkcji pasz,
2) do uprawy roślin przeznaczonych do produkcji kompostu,
3) do uprawy roślin nieprzeznaczonych do spożycia i do produkcji pasz,
4) do rekultywacji terenów, w tym gruntów na cele rolne,
5) przy dostosowaniu gruntów do określonych potrzeb wynikających z planów gospodarki odpadami, planów zagospodarowania
przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu
– odbywa się z zachowaniem warunków określonych w ust. 2–13.
2. Komunalne osady ściekowe mogą być przekazywane do stosowania władającemu powierzchnią ziemi wyłącznie
przez wytwórcę tych osadów.
3. Odpowiedzialność za prawidłowe stosowanie komunalnych osadów ściekowych w celach, o których mowa w ust. 1
pkt 1–3, spoczywa na wytwórcy tych osadów.
4. Stosowanie komunalnych osadów ściekowych jest możliwe, jeżeli są one ustabilizowane oraz przygotowane odpowiednio
do celu i sposobu ich stosowania, w szczególności przez poddanie ich obróbce biologicznej, chemicznej, termicznej
lub innemu procesowi, który obniża podatność komunalnych osadów ściekowych na zagniwanie i eliminuje zagrożenie dla
środowiska lub życia i zdrowia ludzi.
5. Zakazuje się nawadniania komunalnych osadów ściekowych poddanych uprzednio procesowi osuszania.
6. Przed stosowaniem komunalne osady ściekowe oraz grunty, na których osady te mają być stosowane, poddaje się badaniom,
o których mowa w przepisach wydanych na podstawie ust. 13, przez wytwórcę komunalnych osadów ściekowych.
Dziennik Ustaw – 47 – Poz. 21

7. Wytwórca komunalnych osadów ściekowych jest obowiązany do przekazywania, wraz z tymi osadami, władającemu
powierzchnią ziemi, na której komunalne osady ściekowe mają być stosowane, informacji o dawkach tego osadu, które
mogą być stosowane na poszczególnych gruntach, oraz wyników badań, o których mowa w ust. 6.
8. Wytwórca komunalnych osadów ściekowych stosowanych w celach, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3, powiadamia
wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska o zamiarze przekazania tych osadów władającemu powierzchnią ziemi, na
której te osady mają być stosowane, na co najmniej 7 dni przed przekazaniem.
9. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 8, jest dokonywane w formie pisemnej i zawiera informacje wskazujące władającego
powierzchnią ziemi oraz numery ewidencyjne działek, na których komunalne osady ściekowe mają być stosowane.
10. Władający powierzchnią ziemi, na której mają być stosowane komunalne osady ściekowe, jest obowiązany przechowywać
wyniki badań, o których mowa w ust. 6, oraz informacje, o których mowa w ust. 7, przez okres 5 lat od dnia zastosowania
komunalnych osadów ściekowych.
11. Władający powierzchnią ziemi, na której komunalne osady ściekowe mają być stosowane w celach, o których mowa
w ust. 1 pkt 1–3, jest zwolniony z obowiązku uzyskania zezwolenia na przetwarzanie odpadów lub obowiązku wpisu do
rejestru.
12. Zakazuje się stosowania komunalnych osadów ściekowych:
1) na obszarach parków narodowych i rezerwatów przyrody;
2) na terenach ochrony pośredniej stref ochronnych ujęć wody, w przypadku ich ustanowienia w akcie prawa miejscowego
wydanym na podstawie art. 58 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne (Dz. U. z 2012 r. poz. 145, 951 i 1513);
3) w pasie gruntu o szerokości 50 m bezpośrednio przylegającego do brzegów jezior i cieków;
4) na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią oraz na terenach czasowo podtopionych i bagiennych;
5) na terenach czasowo zamarzniętych i pokrytych śniegiem;
6) na gruntach o dużej przepuszczalności, stanowiących w szczególności piaski luźne i słabogliniaste oraz piaski gliniaste
lekkie, jeżeli poziom wód gruntowych znajduje się na głębokości mniejszej niż 1,5 m poniżej powierzchni gruntu;
7) na gruntach rolnych o spadku przekraczającym 10%;
8) na obszarach ochronnych zbiorników wód śródlądowych, w przypadku ich ustanowienia w akcie prawa miejscowego
wydanym na podstawie art. 60 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne;
9) na terenach objętych pozostałymi formami ochrony przyrody niewymienionymi w pkt 1, jeżeli osady ściekowe zostały
wytworzone poza tymi terenami;
10) na terenach położonych w odległości mniejszej niż 100 m od ujęcia wody, domu mieszkalnego lub zakładu produkcji
żywności;
11) na gruntach, na których rosną rośliny sadownicze i warzywa, z wyjątkiem drzew owocowych;
12) na gruntach przeznaczonych pod uprawę roślin jagodowych i warzyw, których części jadalne bezpośrednio stykają się
z ziemią i są spożywane w stanie surowym – w ciągu 18 miesięcy poprzedzających zbiory i w czasie zbiorów;
13) na gruntach wykorzystywanych na pastwiska i łąki;
14) na gruntach wykorzystywanych do upraw pod osłonami.
13. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe warunki stosowania komunalnych osadów ściekowych, w tym dawki tych osadów, które można
stosować na gruntach, a także zakres, częstotliwość i metody referencyjne badań komunalnych osadów ściekowych i gruntów,
na których osady te mają być stosowane, kierując się zasadami ochrony środowiska oraz ochrony gruntów rolnych.
Dziennik Ustaw – 48 – Poz. 21

Rozdział 5
Odpady pochodzące z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania tych odpadów
Art. 97. Zakazuje się unieszkodliwiania, polegającego na odprowadzaniu do morza, w tym lokowania na dnie morza,
odpadów pochodzących z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania tych odpadów.
Art. 98. 1. Posiadacz odpadów pochodzących z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania tych
odpadów, ubiegający się o zezwolenie na przetwarzanie odpadów polegające na unieszkodliwianiu tych odpadów przez ich
składowanie, jest obowiązany do podania we wniosku o wydanie tego zezwolenia informacji dotyczących:
1) właściwości fizycznych łącznie z określeniem postaci (stała, szlam, płynna lub gazowa) oraz właściwości chemicznych,
biochemicznych i biologicznych odpadów;
2) toksyczności, trwałości fizycznej, chemicznej i biologicznej odpadów;
3) akumulowania i biotransformacji składników odpadów w organizmach żywych lub osadach;
4) podatności odpadów na zmiany fizyczne, chemiczne i biochemiczne oraz wzajemnego oddziaływania w danym środowisku
z innymi substancjami organicznymi i nieorganicznymi;
5) położenia geograficznego składowiska odpadów wraz z charakterystyką przyległych obszarów;
6) sposobu opakowania oraz stosowanych sposobów ograniczania rozprzestrzeniania się odpadów;
7) środków ostrożności podjętych w celu uniknięcia zanieczyszczenia środowiska.
2. Posiadacz odpadów pochodzących z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania tych odpadów
jest obowiązany do prowadzenia monitoringu składowisk oraz miejsc magazynowania tych odpadów.
3. Marszałek województwa, biorąc pod uwagę stan środowiska oraz zagrożenia dla środowiska, życia lub zdrowia ludzi,
może, w drodze decyzji, zobowiązać posiadacza odpadów pochodzących z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz
z przetwarzania tych odpadów do prowadzenia dodatkowych badań wpływu tych odpadów na jakość wód oraz zwiększyć
częstotliwość prowadzenia wszystkich badań.
4. Postępowanie w sprawie wydania decyzji, o której mowa w ust. 3, wszczyna się z urzędu.
Art. 99. 1. Posiadacz odpadów pochodzących z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania tych
odpadów jest obowiązany w sprawozdaniu o wytwarzanych odpadach i o gospodarowaniu odpadami, o którym mowa
w art. 75, zamieścić informację o ilości siarczanów lub chlorków w odpadach przypadających na Mg wyprodukowanego
dwutlenku tytanu.
2. W procesie siarczanowym wytwarzania dwutlenku tytanu ilość wytwarzanych odpadów w przeliczeniu na tonę
wyprodukowanego dwutlenku tytanu nie może przekraczać 5,0 Mg siarczanów.
Art. 100. 1. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki
określi, w drodze rozporządzenia, odpady pochodzące z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania tych
odpadów, które nie mogą być unieszkodliwiane przez ich składowanie, kierując się właściwościami odpadów oraz ich
oddziaływaniem na środowisko w trakcie długotrwałego składowania.
2. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, zakres, obowiązkowe i dodatkowe badania
wpływu odpadów pochodzących z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania tych odpadów na jakość
wód, sposoby, metody referencyjne badań i warunki prowadzenia monitoringu składowisk tych odpadów oraz miejsc ich
magazynowania, kierując się właściwościami odpadów oraz ich oddziaływaniem na środowisko w trakcie długotrwałego
składowania.
Rozdział 6
Odpady z wypadków
Art. 101. 1. Jeżeli wymagają tego względy ochrony życia, zdrowia ludzi lub środowiska, starosta właściwy ze względu
na miejsce powstania odpadów z wypadków, w drodze decyzji, wydanej z urzędu, może nałożyć na sprawcę wypadku obowiązki
dotyczące gospodarowania odpadami z wypadków, w tym obowiązek przekazania ich wskazanemu posiadaczowi
odpadów.
Dziennik Ustaw – 49 – Poz. 21

2. W przypadku odpadów z wypadków powodujących zanieczyszczenie morza za sprawcę wypadku uważa się armatora
statku, który spowodował powstanie odpadu, o ile statek jest znany.
3. Decyzję, o której mowa w ust. 1, wydaje w przypadku:
1) przedsięwzięć i zdarzeń na terenach zamkniętych regionalny dyrektor ochrony środowiska;
2) odpadów z wypadków powodujących zanieczyszczenie morza dyrektor urzędu morskiego właściwy ze względu na
miejsce powstania odpadów.
4. Decyzji, o której mowa w ust. 1, może być nadany rygor natychmiastowej wykonalności.
5. Organ właściwy do wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, dokonuje gospodarowania odpadami z wypadków, jeżeli:
1) nie można wszcząć postępowania egzekucyjnego dotyczącego obowiązku zagospodarowania odpadów z wypadków
albo egzekucja okazała się bezskuteczna lub
2) konieczne jest natychmiastowe zagospodarowanie tych odpadów ze względu na zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, lub
możliwość zaistnienia nieodwracalnych szkód w środowisku.
6. W przypadku braku możliwości ustalenia sprawcy wypadku albo bezskuteczności egzekucji wobec sprawcy wypadku
koszty gospodarowania odpadami z wypadków, z wyjątkiem kosztów gospodarowania odpadami z wypadków powodujących
zanieczyszczenie morza, są pokrywane, na wniosek odpowiednio starosty lub regionalnego dyrektora ochrony środowiska, ze
środków finansowych wojewódzkiego funduszu ochrony środowiska i gospodarki wodnej.
Rozdział 7
Odpady metali
Art. 102. 1. Posiadacz odpadów prowadzący punkt zbierania odpadów metali jest obowiązany, przy przyjmowaniu tych
odpadów od osób fizycznych niebędących przedsiębiorcami, do wypełniania formularza przyjęcia odpadów metali w dwóch
egzemplarzach, po jednym egzemplarzu dla przekazującego i dla przyjmującego odpady.
2. Formularz, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:
1) określenie rodzaju odpadów, rodzaju produktu, z którego powstał odpad, oraz źródło pochodzenia;
2) imię i nazwisko, adres zamieszkania oraz numer dowodu osobistego lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość
osoby przekazującej odpady.
3. Osoba przekazująca odpady metali jest obowiązana do okazania dokumentu, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, w celu
potwierdzenia jej tożsamości.
4. Posiadacz odpadów prowadzący punkt zbierania odpadów metali jest obowiązany odmówić przyjęcia odpadów metali
w przypadku, gdy osoba przekazująca te odpady odmawia okazania dokumentu, o którym mowa w ust. 2 pkt 2.
5. Posiadacz odpadów prowadzący punkt zbierania odpadów metali jest obowiązany przechowywać wypełnione formularze
przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym je sporządzono.
6. Posiadacz odpadów prowadzący punkt zbierania odpadów metali jest obowiązany przedstawić przechowywane
formularze na żądanie organów przeprowadzających kontrolę, Policji, straży miejskiej i służb ochrony kolei.
7. Przepisy ust. 1–6 nie dotyczą metalowych odpadów opakowaniowych po produktach żywnościowych.
8. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzór formularza, o którym mowa w ust. 1,
kierując się potrzebą ujednolicenia tego dokumentu, zapewnienia właściwej kontroli obrotu odpadami metali oraz zapobiegania
kradzieży i dewastacji w szczególności urządzeń telekomunikacyjnych, elektroenergetycznych, kolejowych i wodno-
-kanalizacyjnych.
Dziennik Ustaw – 50 – Poz. 21

Dział VIII
Wymagania dotyczące prowadzenia procesów przetwarzania odpadów
Rozdział 1
Składowanie odpadów
Art. 103. 1. Odpady składuje się:
1) na składowisku odpadów;
2) w podziemnym składowisku odpadów, o którym mowa w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze;
3) w obiekcie unieszkodliwiania odpadów wydobywczych, o którym mowa w ustawie z dnia 10 lipca 2008 r. o odpadach
wydobywczych.
2. Wyróżnia się następujące typy składowisk odpadów:
1) składowisko odpadów niebezpiecznych;
2) składowisko odpadów obojętnych;
3) składowisko odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne.
Art. 104. 1. Zakazuje się magazynowania odpadów na składowisku odpadów.
2. Zakazuje się zbierania lub przetwarzania odpadów na składowisku odpadów w inny sposób niż składowanie odpadów,
z wyjątkiem przypadków określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 124 ust. 6.
Art. 105. 1. Odpady przed umieszczeniem na składowisku odpadów poddaje się procesowi przekształcenia fizycznego,
chemicznego, termicznego lub biologicznego, włącznie z segregacją, w celu ograniczenia zagrożenia dla życia i zdrowia
ludzi lub dla środowiska oraz ograniczenia ilości lub objętości składowanych odpadów, a także ułatwienia postępowania
z nimi lub prowadzenia odzysku.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do odpadów obojętnych oraz odpadów, w stosunku do których proces przekształcenia
fizycznego, chemicznego, termicznego lub biologicznego, włącznie z segregacją, nie doprowadzi do osiągnięcia celów,
o których mowa w ust. 1.
Art. 106. 1. Na składowisku odpadów niebezpiecznych nie mogą być składowane odpady inne niż niebezpieczne.
2. Stałe odpady niebezpieczne mogą być składowane na wydzielonych częściach składowiska odpadów innych niż
niebezpieczne i obojętne.
3. Wydzielone części składowiska odpadów, o których mowa w ust. 2, muszą spełniać wymagania określone dla składowiska
odpadów niebezpiecznych.
4. Na wydzielonych częściach składowisk odpadów, o których mowa w ust. 2, nie mogą być składowane odpady inne
niż niebezpieczne.
Art. 107. 1. Na składowisku odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne, mogą być składowane:
1) odpady komunalne;
2) odpady inne niż niebezpieczne i obojętne;
3) stałe odpady niebezpieczne lub odpady powstałe w wyniku przekształcenia odpadów niebezpiecznych, spełniające kryteria
dopuszczenia do składowania na składowisku odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne określone w przepisach wydanych
na podstawie art. 118.
2. Odpady, o których mowa w ust. 1 pkt 3, nie mogą być składowane na wydzielonych częściach składowiska odpadów
innych niż niebezpieczne i obojętne przeznaczonych do składowania odpadów innych niż niebezpieczne, które ulegają biodegradacji.
Dziennik Ustaw – 51 – Poz. 21

Art. 108. Na składowisku odpadów obojętnych mogą być składowane tylko odpady obojętne.
Art. 109. Do składowania na składowisku odpadów mogą być dopuszczone wyłącznie odpady:
1) w stosunku do których została sporządzona podstawowa charakterystyka odpadów, przeprowadzono testy zgodności,
o ile są wymagane zgodnie z art. 113, i dokonano weryfikacji, o której mowa w art. 114 ust. 2;
2) spełniają kryteria dopuszczenia odpadów do składowania na składowisku odpadów, określone w przepisach wydanych
na podstawie art. 118.
Art. 110. 1. Podstawową charakterystykę odpadów sporządza wytwórca lub posiadacz odpadów odpowiedzialny za
gospodarowanie odpadami, kierujący odpady do składowania na składowisko odpadów, a w przypadku odpadów komunalnych
– podmiot odbierający odpady komunalne od właścicieli nieruchomości, o którym mowa w ustawie z dnia 13 września
1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.
2. Podstawowa charakterystyka odpadów zawiera:
1) informacje podstawowe:
a) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby,
b) rodzaj odpadów,
c) syntetyczny opis procesu wytwarzania odpadów uwzględniający podstawowe użyte surowce i wytworzone produkty,
d) oświadczenie o braku wśród odpadów kierowanych na składowisko odpadów, odpadów objętych zakazem składowania
wymienionych w art. 122 ust. 1,
e) opis zastosowanego procesu przetwarzania odpadów, a także opis sposobu segregowania odpadów lub oświadczenie
o przyczynie, dla której wymienione działania nie zostały wykonane,
f) opis odpadów podający kolor, postać fizyczną oraz jego zapach,
g) wykaz właściwości, o których mowa w załączniku nr 3 do ustawy, w odniesieniu do odpadów, które mogą zostać
przekwalifikowane na odpady inne niż niebezpieczne zgodnie z art. 7 i art. 8,
h) wskazanie typu składowiska odpadów, na którym odpady mogą być składowane po przeprowadzeniu badań, o których
mowa w art. 117, zgodnie z kryteriami dopuszczenia odpadów do składowania na składowisku odpadów określonymi
w przepisach wydanych na podstawie art. 118,
i) oświadczenie o braku możliwości odzysku, w tym recyklingu odpadów,
j) podanie częstotliwości przeprowadzania testów zgodności;
2) informacje dodatkowe, o ile są istotne dla eksploatacji danego typu składowiska odpadów, dotyczące:
a) fizykochemicznego składu oraz podatności odpadów na wymywanie,
b) zachowania środków ostrożności na składowisku odpadów.
3. W przypadku gdy wydano pozwolenie zintegrowane albo pozwolenie na wytwarzanie odpadów, które zawiera
wszystkie informacje, o których mowa w ust. 2, nie sporządza się podstawowej charakterystyki odpadów.
4. W przypadku gdy wydano pozwolenie zintegrowane albo pozwolenie na wytwarzanie odpadów, które nie zawiera
wszystkich informacji, o których mowa w ust. 2, sporządza się podstawową charakterystykę odpadów, która zawiera brakujące
informacje.
5. Podstawową charakterystykę odpadów bez przeprowadzenia badań, o których mowa w ust. 2 pkt 1 lit. h, sporządza
się dla odpadów:
1) obojętnych, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 118,
2) dla których wszelkie informacje niezbędne do sporządzenia podstawowej charakterystyki są znane i uzasadnione, zgodnie
z wymaganiami dotyczącymi składowania odpadów, określonymi w decyzjach właściwych organów,
3) dla których wykonywanie badań jest niepraktyczne lub dla których testy zgodności nie mogą zostać wykonane ze
względów technicznych lub właściwe metody badań poszczególnych kryteriów dopuszczania, o których mowa w przepisach
wydanych na podstawie art. 118, są niedostępne,
4) komunalnych
– o ile pochodzą od jednego wytwórcy odpadów i stanowią jeden strumień odpadów.
Dziennik Ustaw – 52 – Poz. 21

6. W przypadku odpadów komunalnych, za jeden strumień odpadów uznaje się odpady pochodzące z jednego regionu
gospodarki odpadami komunalnymi.
7. W przypadku, o którym mowa w ust. 5 pkt 3, odpady mogą być dopuszczone do składowania na składowisku odpadów
danego typu, jeżeli wytwórca lub posiadacz odpadów odpowiedzialny za ich zagospodarowanie przekaże uzasadnienie
w tym zakresie zarządzającemu składowiskiem odpadów, odpowiednio je dokumentując.
Art. 111. 1. Podstawowa charakterystyka odpadów dla odpadów wytwarzanych regularnie zawiera informacje, o których
mowa w art. 110 ust. 2, oraz wskazuje:
1) zmiany mogące wystąpić w składzie odpadów;
2) zmiany cech charakterystycznych odpadów;
3) podatność odpadów na wymywanie ustalane podczas testu wymywania przeprowadzonego dodatkowo na partii odpadów,
o ile test jest uzasadniony;
4) główne zmieniające się właściwości odpadów.
2. Przez odpady wytwarzane regularnie rozumie się odpady powstające w instalacjach jednego rodzaju pod względem
technologicznym, przy zastosowaniu surowców charakterystycznych dla tego procesu technologicznego.
3. Jeżeli w instalacji wprowadzono zmiany związane z zastosowaniem innych surowców, materiałów lub zmiany powodujące
zmniejszenie albo zwiększenie negatywnego oddziaływania na środowisko, sporządza się nową podstawową charakterystykę
odpadów.
Art. 112. 1. Dla każdej partii odpadów wytwarzanych nieregularnie przed ich skierowaniem na składowisko odpadów
sporządza się odrębną podstawową charakterystykę odpadów.
2. Przez odpady wytwarzane nieregularnie rozumie się odpady powstające w instalacjach i procesach różnego rodzaju
lub odpady, których skład nie może zostać jednoznacznie scharakteryzowany, w szczególności odpady powstające wskutek
wstępnego przetwarzania, mieszania lub innych działań powodujących zmianę charakteru lub składu tych odpadów.
Art. 113. 1. Odpady wytwarzane regularnie, kierowane na składowisko odpadów danego typu, poddaje się testowi
zgodności, podczas którego sprawdza się dopuszczalne graniczne wartości wymywania oraz wybrane parametry charakterystyczne
dla danego rodzaju odpadów.
2. Test zgodności przeprowadza posiadacz odpadów, o którym mowa w art. 110 ust. 1.
3. Test zgodności przeprowadza się:
1) co najmniej raz na 12 miesięcy lub częściej, jeżeli wynika to z podstawowej charakterystyki odpadów;
2) w przypadku zmian w procesie produkcji, w szczególności dotyczących zmiany użytych surowców lub materiałów.
4. W przypadku braku zgodności wyniku testu zgodności z informacjami zawartymi w podstawowej charakterystyce
odpadów sporządza się nową podstawową charakterystykę odpadów.
5. Testu zgodności nie przeprowadza się dla odpadów, o których mowa w art. 110 ust. 5.
Art. 114. 1. Podstawową charakterystykę odpadów oraz testy zgodności wytwórca lub posiadacz odpadów odpowiedzialny
za gospodarowanie odpadami przekazuje zarządzającemu składowiskiem odpadów, przed przekazaniem odpadów
na składowisko odpadów.
2. Zarządzający składowiskiem odpadów dokonuje weryfikacji odpadów, która polega na:
1) oględzinach przed i po rozładunku odpadów;
2) sprawdzeniu zgodności przyjmowanych odpadów z informacjami zawartymi w podstawowej charakterystyce odpadów.
3. Weryfikacja odpadów może być przeprowadzana w miejscu ich wytwarzania, jeżeli są one składowane na składowisku
odpadów zarządzanym przez ich wytwórcę.
Dziennik Ustaw – 53 – Poz. 21

Art. 115. 1. Zarządzający składowiskiem odpadów pobiera próbki odpadów dostarczonych do składowania na składowisku
odpadów co najmniej raz w miesiącu i przechowuje je przez okres co najmniej miesiąca.
2. Próbek nie pobiera się w przypadku odpadów, o których mowa w art. 110 ust. 5.
Art. 116. 1. Zarządzający składowiskiem odpadów, a w przypadku jego braku władający powierzchnią ziemi, przechowuje
do czasu zamknięcia składowiska odpadów podstawową charakterystykę odpadów oraz wyniki testów zgodności.
2. Zarządzający składowiskiem odpadów przekazuje podstawową charakterystykę odpadów i wyniki testów zgodności
następnemu zarządzającemu składowiskiem odpadów lub władającemu powierzchnią ziemi.
Art. 117. 1. Kryteria dopuszczania odpadów do składowania na składowisku odpadów danego typu uważa się za spełnione,
jeżeli są potwierdzone badaniami laboratoryjnymi wykonanymi przez laboratorium, o którym mowa w art. 147a
ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska.
2. Kryteria dopuszczania odpadów do składowania na składowisku odpadów danego typu obejmują:
1) dopuszczalne graniczne wartości wymywania;
2) parametry charakterystyczne dla danego rodzaju odpadów.
Art. 118. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska określi,
w drodze rozporządzenia:
1) odpady obojętne, dla których podstawową charakterystykę odpadów sporządza się bez przeprowadzania badań, o których
mowa w art. 110 ust. 2 pkt 1 lit. h,
2) kryteria dopuszczenia odpadów do składowania na składowisku odpadów danego typu,
3) zakres badań, o których mowa w art. 117 ust. 1
– kierując się właściwościami odpadów i potrzebą zapewnienia właściwego postępowania z odpadami na składowisku
odpadów oraz uwzględniając rodzaje odpadów i zawartość w nich substancji organicznych.
Art. 119. Zarządzający składowiskiem odpadów, przed przyjęciem odpadów do składowania na składowisku odpadów,
jest obowiązany także:
1) ustalić masę przyjmowanych odpadów;
2) sprawdzić zgodność przyjmowanych odpadów z danymi zawartymi w karcie przekazania odpadów lub dokumentach
wymaganych przy międzynarodowym przemieszczaniu odpadów;
3) w przypadku odpadów rtęci metalicznej – sprawdzić pojemniki i certyfikat wymagane dla składowania tych odpadów.
Art. 120. 1. Zarządzający składowiskiem odpadów odmawia przyjęcia odpadów do składowania na składowisku odpadów
w przypadku stwierdzenia:
1) niezgodności przyjmowanych odpadów z informacjami zawartymi w podstawowej charakterystyce odpadów lub niedostarczenia
testów zgodności, o ile są wymagane, niezwłocznie po ich przeprowadzeniu;
2) niezgodności przyjmowanych odpadów z danymi zawartymi w karcie przekazania odpadów lub dokumentami wymaganymi
przy międzynarodowym przemieszczaniu odpadów;
3) niezgodności przyjmowanych odpadów z decyzją zatwierdzającą instrukcję prowadzenia składowiska odpadów, instrukcją
prowadzenia składowiska odpadów, pozwoleniem zintegrowanym lub zezwoleniem na przetwarzanie odpadów.
2. W przypadku przekazywania do składowania na składowisku odpadów, odpadów niezgodnych z dokumentami,
o których mowa w ust. 1, zarządzający składowiskiem odpadów zawiadamia o tym niezwłocznie wojewódzkiego inspektora
ochrony środowiska.
Dziennik Ustaw – 54 – Poz. 21

Art. 121. 1. Zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany do składowania odpadów na składowisku odpadów
w sposób selektywny, mając na uwadze uniknięcie szkodliwych dla środowiska reakcji pomiędzy składnikami tych odpadów,
możliwość dalszego ich wykorzystania oraz rekultywację i ponowne zagospodarowanie terenu składowiska odpadów.
2. Dopuszcza się składowanie odpadów, określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 3, na składowisku
odpadów w sposób nieselektywny, jeżeli w wyniku takiego składowania nie nastąpi zwiększenie negatywnego oddziaływania
tych odpadów na środowisko.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska określi,
w drodze rozporządzenia, rodzaje odpadów, które mogą być składowane na składowisku odpadów w sposób nieselektywny,
kierując się właściwościami odpadów oraz mając na uwadze, aby w wyniku reakcji pomiędzy wspólnie składowanymi
odpadami nie nastąpiło zwiększenie zagrożenia dla środowiska.
Art. 122. 1. Zakazuje się składowania na składowisku odpadów następujących odpadów:
1) występujących w postaci ciekłej, w tym odpadów zawierających wodę w ilości powyżej 95% masy całkowitej, z wyłączeniem
szlamów;
2) o właściwościach wybuchowych, żrących, utleniających, wysoce łatwopalnych lub łatwopalnych;
3) zakaźnych medycznych i zakaźnych weterynaryjnych;
4) powstających w wyniku badań naukowych i prac rozwojowych lub działalności dydaktycznej, które nie są zidentyfikowane
lub są nowe i których oddziaływanie na środowisko jest nieznane;
5) opon i ich części, z wyłączeniem opon rowerowych i opon o średnicy zewnętrznej większej niż 1400 mm;
6) ulegających biodegradacji selektywnie zebranych;
7) określonych w przepisach odrębnych.
2. Zakazuje się składowania odpadów w śródlądowych wodach powierzchniowych i podziemnych, w polskich obszarach
morskich oraz w przypadkach określonych w przepisach odrębnych.
3. Zakazuje się rozcieńczania lub sporządzania mieszanin odpadów ze sobą lub z innymi substancjami lub przedmiotami
w celu spełnienia kryteriów dopuszczenia odpadów do składowania na składowisku odpadów danego typu, określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 118.
Art. 123. 1. Okres przygotowania do budowy, budowy oraz prowadzenia składowiska odpadów obejmuje fazy:
1) przedeksploatacyjną – okres poprzedzający uzyskanie pierwszej ostatecznej decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia
składowiska odpadów;
2) eksploatacyjną – okres od dnia uzyskania pierwszej ostatecznej decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska
odpadów do dnia zakończenia rekultywacji składowiska odpadów;
3) poeksploatacyjną – okres 30 lat liczony od dnia zakończenia rekultywacji składowiska odpadów.
2. Dzień zakończenia rekultywacji składowiska odpadów jest równocześnie dniem zamknięcia tego składowiska.
Art. 124. 1. Zarządzający składowiskiem odpadów posiada tytuł prawny do całej nieruchomości, na której znajduje się
składowisko odpadów, wraz ze wszystkimi instalacjami i urządzeniami związanymi z prowadzeniem tego składowiska,
w okresie obejmującym fazę eksploatacyjną i poeksploatacyjną.
2. Lokalizacja, budowa oraz prowadzenie składowiska odpadów musi spełniać wymagania zapewniające bezpieczne dla
życia i zdrowia ludzi oraz dla środowiska składowanie odpadów, w szczególności wymagania zapobiegające zanieczyszczeniu
wód powierzchniowych i podziemnych, gleby i ziemi oraz powietrza.
3. Prowadzenie składowiska odpadów obejmuje wszystkie działania podejmowane w fazie eksploatacyjnej i poeksploatacyjnej
dotyczące funkcjonowania składowiska odpadów, w tym monitoring składowiska odpadów. Składowisko odpadów
prowadzi zarządzający składowiskiem odpadów.
4. Zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany prowadzić monitoring składowiska odpadów w fazie przedeksploatacyjnej,
eksploatacyjnej i poeksploatacyjnej.
Dziennik Ustaw – 55 – Poz. 21

5. Zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany przekazywać wyniki monitoringu składowiska odpadów
wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska w terminie do końca pierwszego kwartału następnego roku kalendarzowego
po zakończeniu roku, którego te wyniki dotyczą.
6. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe wymagania dotyczące lokalizacji, budowy i prowadzenia składowiska odpadów, jakim odpowiadają
poszczególne typy składowisk odpadów,
2) zakres, czas i częstotliwość oraz sposób i warunki prowadzenia monitoringu składowisk odpadów
– kierując się zależnościami między możliwością występowania zagrożeń dla życia i zdrowia ludzi oraz dla środowiska
a lokalizacją, technicznymi parametrami i sposobem prowadzenia składowiska odpadów oraz uwzględniając zjawiska
przyrodnicze i uwarunkowania geologiczne, a także systemy kontroli poszczególnych elementów środowiska, oraz kierując
się specyficznymi wymaganiami dotyczącymi składowania niektórych rodzajów odpadów.
Art. 125. 1. Zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany do ustanowienia zabezpieczenia roszczeń z tytułu
wystąpienia negatywnych skutków w środowisku oraz szkód w środowisku w rozumieniu ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r.
o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie, w związku z prowadzeniem składowiska odpadów.
2. Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, może mieć formę depozytu, gwarancji bankowej, gwarancji ubezpieczeniowej
lub polisy ubezpieczeniowej.
3. Zabezpieczenie w formie depozytu jest wpłacane na odrębny rachunek bankowy wskazany przez organ wydający
decyzję zatwierdzającą instrukcję prowadzenia składowiska odpadów, a zabezpieczenie w formie gwarancji bankowej,
gwarancji ubezpieczeniowej lub polisy ubezpieczeniowej jest składane do organu wydającego tę decyzję.
4. Gwarancja bankowa, gwarancja ubezpieczeniowa lub polisa ubezpieczeniowa powinna stwierdzać, że w razie wystąpienia
negatywnych skutków w środowisku lub szkód w środowisku, bank lub firma ubezpieczeniowa ureguluje zobowiązania
w przypadku, o którym mowa w art. 131 ust. 4, na rzecz organu, o którym mowa w art. 129 ust. 1.
Art. 126. 1. Wyznaczenie lokalizacji składowiska odpadów wymaga zgody dyrektora regionalnego zarządu gospodarki
wodnej w zakresie związanym z ochroną wód.
2. Wyznaczenie lokalizacji składowiska odpadów:
1) w pobliżu lotnisk – wymaga zgody organów administracji lotniczej;
2) w pobliżu obiektów zabytkowych lub na terenie, na którym znajdują się zabytki archeologiczne – wymaga zgody wojewódzkiego
konserwatora zabytków;
3) w obszarze pasa nadbrzeżnego oraz portów i przystani morskich – wymaga zgody dyrektora urzędu morskiego.
3. Organ właściwy do wydania dla składowiska odpadów decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu
odmawia wydania decyzji w przypadku:
1) braku zgody, o której mowa w ust. 1 lub 2;
2) określonym w przepisach odrębnych.
Art. 127. 1. Wniosek o wydanie pozwolenia na budowę składowiska odpadów, z zastrzeżeniem przepisów ustawy
z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623, z późn. zm.18)), dodatkowo zawiera:
1) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby oraz adres składowiska odpadów;
2) określenie rodzajów odpadów przewidzianych do składowania na składowisku odpadów;
3) określenie przewidywanej rocznej i całkowitej masy składowanych odpadów oraz pojemności składowiska odpadów
i jego docelowej rzędnej (maksymalnej wysokości składowania);
4) opis terenu składowiska odpadów, w szczególności jego charakterystykę geologiczną i hydrogeologiczną;
18) Z miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 32, poz. 159, Nr 45, poz. 235, Nr 94, poz. 551,
Nr 135, poz. 789, Nr 142, poz. 829, Nr 185, poz. 1092 i Nr 232, poz. 1377 oraz z 2012 r. poz. 472, 951 i 1256.
Dziennik Ustaw – 56 – Poz. 21

5) opis sposobu zapobiegania zanieczyszczeniu środowiska lub ograniczenia ilości odpadów i ich negatywnego oddziaływania
na środowisko;
6) plan dotyczący prowadzenia, w tym zarządzania i monitoringu składowiska odpadów;
7) wytyczne technicznego zamknięcia składowiska odpadów i kierunek jego rekultywacji;
8) określenie sposobów zapobiegania awariom i sposobów postępowania w przypadku ich wystąpienia.
2. Do wniosku o wydanie pozwolenia na budowę składowiska odpadów dołącza się oświadczenie o posiadanym tytule
prawnym do dysponowania całą nieruchomością, na której będzie zlokalizowane składowisko odpadów wraz ze wszystkimi
instalacjami i urządzeniami, związanymi z prowadzeniem tego składowiska odpadów, w okresie obejmującym fazę eksploatacyjną
i poeksploatacyjną.
3. Organ właściwy do wydania pozwolenia na budowę składowiska odpadów określa w tym pozwoleniu wymagania
zapewniające ochronę życia i zdrowia ludzi, ochronę środowiska oraz ochronę uzasadnionych interesów osób trzecich.
4. Wymagania, o których mowa w ust. 3, dotyczą:
1) typu składowiska odpadów;
2) warunków technicznych składowiska odpadów;
3) rodzaju odpadów przeznaczonych do składowania na składowisku odpadów;
4) rodzaju odpadów niebezpiecznych dopuszczonych do składowania na wydzielonej części składowiska odpadów innych
niż niebezpieczne i obojętne, jeżeli część tego składowiska wydzielono do składowania odpadów niebezpiecznych;
5) rocznej i całkowitej masy odpadów dopuszczonych do składowania oraz pojemności składowiska odpadów i docelowej
rzędnej (maksymalnej wysokości składowania);
6) sposobu prowadzenia składowiska odpadów;
7) sposobu gromadzenia, oczyszczania i odprowadzania odcieków;
8) sposobu gromadzenia, oczyszczania i wykorzystywania lub unieszkodliwiania gazu składowiskowego;
9) sposobu, częstotliwości i czasu prowadzenia monitoringu składowiska odpadów;
10) sposobu postępowania w przypadku wystąpienia awarii;
11) wytycznych technicznego zamknięcia składowiska odpadów i kierunku jego rekultywacji.
5. W przypadku gdy budowa składowiska odpadów nie jest określona w wojewódzkim planie gospodarki odpadami,
organ właściwy do wydania pozwolenia na budowę składowiska odpadów odmawia wydania tego pozwolenia.
Art. 128. Zarządzający składowiskiem odpadów może rozpocząć działalność polegającą na prowadzeniu składowiska
odpadów po uzyskaniu kolejno:
1) pozwolenia zintegrowanego albo zezwolenia na przetwarzanie odpadów;
2) pozwolenia na użytkowanie składowiska odpadów;
3) decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów.
Art. 129. 1. Decyzję zatwierdzającą instrukcję prowadzenia składowiska odpadów wydaje, na wniosek zarządzającego
składowiskiem, marszałek województwa, a w przypadku przedsięwzięć i zdarzeń na terenach zamkniętych – regionalny
dyrektor ochrony środowiska. Właściwość miejscową organu określa się według miejsca lokalizacji składowiska odpadów.
2. Wniosek o wydanie decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów zawiera:
1) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby oraz adres składowiska odpadów;
2) informację o uzyskanym pozwoleniu na użytkowanie składowiska odpadów;
3) informację o proponowanej formie i wysokości zabezpieczenia roszczeń, o którym mowa w art. 125.
Dziennik Ustaw – 57 – Poz. 21

3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się:
1) instrukcję prowadzenia składowiska odpadów;
2) dokumenty potwierdzające posiadanie tytułu prawnego do dysponowania całą nieruchomością, na której będzie zlokalizowane
składowisko wraz ze wszystkimi instalacjami i urządzeniami, związanymi z prowadzeniem tego składowiska,
w okresie obejmującym fazę eksploatacyjną i poeksploatacyjną;
3) kopię świadectwa stwierdzającego kwalifikacje kierownika składowiska odpadów w zakresie gospodarowania odpadami,
odpowiednie do prowadzonych procesów przetwarzania odpadów.
4. Instrukcja prowadzenia składowiska odpadów obejmuje fazę eksploatacyjną oraz fazę poeksploatacyjną i zawiera:
1) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby oraz adres składowiska odpadów;
2) określenie typu składowiska odpadów;
3) określenie, czy na składowisku odpadów, którego dotyczy instrukcja, jeżeli jest to składowisko odpadów innych niż
niebezpieczne i obojętne, zostały wydzielone części, na których mają być składowane określone rodzaje odpadów
niebezpiecznych;
4) rodzaje odpadów przeznaczonych do składowania na składowisku odpadów;
5) roczną i całkowitą masę odpadów dopuszczonych do składowania;
6) docelową rzędną (maksymalną wysokość składowania) i pojemność składowiska odpadów;
7) rodzaje odpadów, które mogą zostać użyte na tym składowisku odpadów, zamiast innych materiałów, w fazie eksploatacyjnej
i poeksploatacyjnej, oraz sposób ich użycia;
8) wyszczególnienie urządzeń technicznych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania składowiska odpadów;
9) wyszczególnienie aparatury kontrolno-pomiarowej wraz ze schematem rozmieszczenia punktów pomiarowych;
10) określenie sposobu składowania poszczególnych rodzajów odpadów;
11) określenie rodzaju i grubości stosowanej warstwy izolacyjnej;
12) określenie godzin otwarcia składowiska odpadów;
13) określenie sposobu zabezpieczenia składowiska odpadów przed dostępem osób nieuprawnionych;
14) określenie procedury przyjęcia odpadów na składowisko odpadów;
15) określenie sposobów i częstotliwości prowadzonych badań, o których mowa w art. 117;
16) określenie planu awaryjnego, w szczególności na wypadek wykrycia zmian w jakości wód gruntowych z powodu emisji
substancji ze składowiska odpadów;
17) sposób technicznego zamknięcia składowiska odpadów i kierunek jego rekultywacji;
18) inne działania prowadzone na składowisku odpadów dotyczące prowadzenia i nadzoru nad składowiskiem odpadów
w celu zapewnienia jego prawidłowego funkcjonowania.
5. Instrukcja prowadzenia składowiska odpadów stanowi załącznik do decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia
składowiska odpadów.
6. Zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany posiadać instrukcję prowadzenia składowiska odpadów do
czasu zakończenia fazy poeksploatacyjnej składowiska.
7. Na wniosek zarządzającego składowiskiem odpadów, organ o którym mowa w ust. 1, po zakończeniu fazy poeksploatacyjnej,
wydaje decyzję o wygaśnięciu decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów.
Art. 130. 1. Właściwy organ, o którym mowa w art. 129 ust. 1, w decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska
odpadów może określić dodatkowe wymagania związane ze specyfiką składowania odpadów.
2. W decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów, właściwy organ, o którym mowa w art. 129
ust. 1, zatwierdza również wysokość i formę zabezpieczenia roszczeń, o którym mowa w art. 125.
Dziennik Ustaw – 58 – Poz. 21

Art. 131. 1. Zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany do ustanowienia zabezpieczenia roszczeń nie później
niż 3 miesiące od dnia, w którym decyzja zatwierdzająca instrukcję prowadzenia składowiska odpadów stała się ostateczna.
2. Zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany utrzymywać ustanowione zabezpieczenie roszczeń przez
okres zarządzania przez niego składowiskiem odpadów.
3. Zarządzający składowiskiem odpadów, po uzyskaniu decyzji o wygaśnięciu decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia
składowiska odpadów, o której mowa w art. 129 ust. 7, może złożyć wniosek o zwrot ustanowionego zabezpieczenia
roszczeń.
4. W przypadku wystąpienia negatywnych skutków w środowisku lub szkód w środowisku w rozumieniu ustawy z dnia
13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie, właściwy organ, o którym mowa w art. 129
ust. 1, orzeka, w drodze decyzji, o przeznaczeniu środków z zabezpieczenia roszczeń na usunięcie tych skutków, o ile działań
tych nie wykonał na własny koszt zarządzający składowiskiem odpadów.
Art. 132. Na stanowisku kierownika składowiska odpadów zarządzający składowiskiem odpadów zatrudnia osobę
posiadającą świadectwo stwierdzające kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami, odpowiednie do prowadzonych
procesów przetwarzania odpadów.
Art. 133. W przypadku gdy z przeglądu ekologicznego lub dokumentacji hydrogeologicznej wynika brak możliwości
monitorowania wód powierzchniowych, podziemnych lub gazu składowiskowego, właściwy organ, o którym mowa
w art. 129 ust. 1, w decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów, może określić odrębny zakres
prowadzenia monitoringu danego składowiska odpadów, odstępując od wymogów określonych w przepisach wydanych na
podstawie art. 124 ust. 6 pkt 2.
Art. 134. Właściwy organ, o którym mowa w art. 129 ust. 1, odmawia, w drodze decyzji, zatwierdzenia instrukcji prowadzenia
składowiska odpadów, w przypadku gdy:
1) zarządzający składowiskiem odpadów nie posiada tytułu prawnego do dysponowania całą nieruchomością, na której
jest zlokalizowane składowisko odpadów wraz ze wszystkimi instalacjami i urządzeniami, związanymi z prowadzeniem
tego składowiska, w okresie obejmującym fazę eksploatacyjną i poeksploatacyjną;
2) sposób prowadzenia składowiska odpadów jest sprzeczny z pozwoleniem na budowę;
3) sposób prowadzenia składowiska odpadów mógłby powodować zagrożenia dla życia, zdrowia ludzi lub dla środowiska;
4) kierownik składowiska odpadów nie posiada świadectwa stwierdzającego kwalifikacje w zakresie gospodarowania
odpadami, odpowiednie do prowadzonych procesów przetwarzania odpadów.
Art. 135. 1. Zarządzający składowiskiem odpadów ponosi odpowiedzialność za całokształt działalności składowiska
odpadów i jest obowiązany do realizacji wszystkich obowiązków wynikających z obowiązujących przepisów i decyzji,
o których mowa w art. 128.
2. Zarządzający składowiskiem odpadów utrzymuje i prowadzi składowisko odpadów w sposób zapewniający właściwe
funkcjonowanie urządzeń technicznych stanowiących wyposażenie składowiska odpadów oraz zachowanie wymagań sanitarnych,
bezpieczeństwa i higieny pracy, przeciwpożarowych, a także wymagań ochrony środowiska, zgodnie z instrukcją
prowadzenia składowiska odpadów i decyzją zatwierdzającą tę instrukcję.
3. Zmiany na składowisku odpadów, o których mowa w art. 129 ust. 4 pkt 2–7, 9–11 i 17, wymagają wydania decyzji
zatwierdzającej nową instrukcję prowadzenia składowiska odpadów.
4. W decyzji zatwierdzającej nową instrukcję prowadzenia składowiska odpadów organ, o którym mowa w art. 129
ust. 1, orzeka o wygaśnięciu dotychczasowej decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów.
Art. 136. Zarządzającym gminnym składowiskiem odpadów nie może być jednostka sektora finansów publicznych.
Gmina może utworzyć podmiot niebędący taką jednostką w celu prowadzenia gminnego składowiska odpadów lub powierzyć
wykonywanie praw i obowiązków zarządzającego gminnym składowiskiem odpadów podmiotowi niebędącemu jednostką
sektora finansów publicznych na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej
(Dz. U. z 2011 r. Nr 45, poz. 236).
Dziennik Ustaw – 59 – Poz. 21

Art. 137. 1. Cena za przyjęcie odpadów do składowania na składowisku odpadów uwzględnia w szczególności koszty
budowy, prowadzenia, w tym zamknięcia i rekultywacji, oraz nadzoru, w tym monitoringu składowiska odpadów.
2. Z dniem rozpoczęcia przyjmowania odpadów na składowisko odpadów, zarządzający składowiskiem odpadów tworzy
fundusz rekultywacyjny, na którym gromadzi środki pieniężne na realizację obowiązków związanych z zamknięciem,
rekultywacją, nadzorem, w tym monitoringiem. Środki są odprowadzane na fundusz w wysokości wystarczającej do pokrycia
kosztów, o których mowa w ust. 1, z wyłączeniem kosztów budowy.
3. Fundusz rekultywacyjny może mieć formę odrębnego rachunku bankowego, rezerwy lub gwarancji bankowej.
4. Z dniem, gdy decyzja o wyrażeniu zgody na zamknięcie składowiska odpadów albo decyzja o zamknięciu składowiska
odpadów stała się ostateczna, zarządzający składowiskiem odpadów może przeznaczyć środki zgromadzone na funduszu
rekultywacyjnym na realizację obowiązków, o których mowa w ust. 2.
5. Funduszem rekultywacyjnym zarządza zarządzający składowiskiem odpadów.
6. Zarządzający składowiskiem odpadów podaje do publicznej wiadomości, w tym zamieszcza na stronie internetowej,
o ile ją posiada, udział w cenie za przyjęcie odpadów do składowania na składowisku odpadów środków odprowadzanych
na fundusz rekultywacyjny, o którym mowa w ust. 2.
7. Przepisy ust. 1–6 stosuje się do podmiotu zarządzającego gminnym składowiskiem odpadów, o którym mowa
w art. 136.
Art. 138. Zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany powiadomić niezwłocznie wojewódzkiego inspektora
ochrony środowiska lub państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego o stwierdzonych na składowisku odpadów
zmianach obserwowanych parametrów, wskazujących na możliwość wystąpienia lub powstanie zagrożeń dla środowiska
lub dla życia lub zdrowia ludzi.
Art. 139. 1. W przypadku stwierdzenia na składowisku odpadów zmian obserwowanych parametrów, wskazujących na
możliwość wystąpienia lub powstanie zagrożeń dla środowiska, wojewódzki inspektor ochrony środowiska określa, w drodze
decyzji, zakres i harmonogram działań niezbędnych do ustalenia przyczyn zmian obserwowanych parametrów oraz
możliwych zagrożeń dla środowiska.
2. Po ustaleniu przyczyn zmian obserwowanych parametrów oraz możliwych zagrożeń dla środowiska wojewódzki
inspektor ochrony środowiska określa, w drodze decyzji, zakres i harmonogram działań niezbędnych do usunięcia przyczyn
i skutków stwierdzonych zagrożeń dla środowiska.
3. W decyzji, o której mowa w ust. 2, wojewódzki inspektor ochrony środowiska uwzględnia w szczególności plan
awaryjny, o którym mowa w art. 129 ust. 4 pkt 16.
4. W przypadku zmian obserwowanych parametrów wskazujących na możliwość wystąpienia lub powstanie zagrożeń
dla życia lub zdrowia ludzi decyzje, o których mowa w ust. 1 i 2, wydaje państwowy wojewódzki inspektor sanitarny.
Art. 140. 1. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska wydaje decyzję o wstrzymaniu użytkowania składowiska odpadów
w przypadku stwierdzenia:
1) niedopełnienia przez zarządzającego składowiskiem odpadów obowiązków, o których mowa w art. 138, lub
2) niewykonania obowiązków wynikających z decyzji, o której mowa w art. 139 ust. 2.
2. W przypadku stwierdzenia niewykonania obowiązków wynikających z decyzji, o której mowa w art. 139 ust. 2, decyzję
o wstrzymaniu użytkowania składowiska wydaje państwowy wojewódzki inspektor sanitarny.
3. W decyzjach, o których mowa w ust. 1 i 2, określa się termin wstrzymania użytkowania składowiska odpadów. Termin
ten nie może być późniejszy niż rok od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna.
4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, na wniosek zarządzającego składowiskiem odpadów, odpowiednio
wojewódzki inspektor ochrony środowiska lub państwowy wojewódzki inspektor sanitarny, kierując się stopniem niewykonania
obowiązków oraz zagrożeniem dla życia, zdrowia ludzi lub dla środowiska, może ustalić, w drodze postanowienia,
termin do usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości, zawieszając na ten czas postępowanie. Ustalony termin nie może być
dłuższy niż rok od dnia doręczenia postanowienia.
Dziennik Ustaw – 60 – Poz. 21

5. W przypadku nieusunięcia nieprawidłowości w ustalonym terminie odpowiednio wojewódzki inspektor ochrony środowiska
lub państwowy wojewódzki inspektor sanitarny wstrzyma, w drodze decyzji, użytkowanie składowiska odpadów.
6. Odpowiednio wojewódzki inspektor ochrony środowiska lub państwowy wojewódzki inspektor sanitarny, na wniosek
zarządzającego składowiskiem odpadów, po stwierdzeniu, że ustały przyczyny wstrzymania użytkowania składowiska
odpadów, wyraża, w drodze decyzji, zgodę na wznowienie użytkowania składowiska odpadów. Zarządzający składowiskiem
odpadów może wznowić użytkowanie składowiska odpadów z dniem, w którym decyzja stała się ostateczna.
7. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 2 oraz w art. 139 ust. 1 i 2, są wydawane z urzędu.
8. Odpowiednio wojewódzki inspektor ochrony środowiska lub państwowy wojewódzki inspektor sanitarny decyzjom,
o których mowa w ust. 1 i 2 oraz art. 139 ust. 1 i 2, może nadać rygor natychmiastowej wykonalności, kierując się stopniem
niewykonania obowiązków oraz zagrożeniem dla życia lub zdrowia ludzi lub dla środowiska.
Art. 141. 1. Decyzja o wstrzymaniu użytkowania składowiska odpadów nie wyłącza odpowiedzialności zarządzającego
składowiskiem odpadów za skutki zagrożeń dla środowiska oraz dla życia i zdrowia ludzi spowodowane niedopełnieniem
obowiązków nałożonych na niego niniejszą ustawą lub określonych w decyzjach, o których mowa w art. 139 ust. 1 i 2.
2. Usunięcie przyczyn i skutków stwierdzonych zagrożeń dla środowiska oraz dla życia i zdrowia ludzi odbywa się na
koszt zarządzającego składowiskiem odpadów.
3. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska lub państwowy wojewódzki inspektor sanitarny przekazuje kopie wydanych
decyzji, o których mowa w art. 139 ust. 1 i 2, art. 140 ust. 1, 2 i 6, właściwemu organowi, o którym mowa w art. 129
ust. 1, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna.
Art. 142. W przypadku wstrzymania użytkowania składowiska odpadów na okres dłuższy niż rok cofa się zezwolenie
na przetwarzanie odpadów.
Art. 143. 1. Dopuszcza się wydobywanie odpadów składowanych na składowisku odpadów.
2. Wydobywanie odpadów ze składowiska odpadów posiadającego instrukcję prowadzenia składowiska odpadów odbywa
się na zasadach ustalonych w tej instrukcji.
3. W przypadku wydobywania odpadów ze składowiska odpadów instrukcja prowadzenia składowiska odpadów dodatkowo
określa:
1) rodzaj i ilość odpadów przewidzianych do wydobycia;
2) techniczny sposób wydobywania odpadów;
3) sposób zapobiegania negatywnemu oddziaływaniu wydobywania odpadów na życie lub zdrowie ludzi oraz na środowisko;
4) opis oddziaływania planowanego wydobywania odpadów na środowisko;
5) opis technicznego zabezpieczenia miejsca po wydobyciu odpadów, a w przypadku zamkniętego składowiska odpadów
lub jego części także opis działań rekultywacyjnych.
Art. 144. 1. Wydobywanie odpadów:
1) z zamkniętego składowiska odpadów nieposiadającego instrukcji prowadzenia składowiska odpadów,
2) ze zwałowiska odpadów
– wymaga uzyskania zgody na wydobywanie odpadów.
2. Przez zwałowisko odpadów rozumie się miejsce składowania odpadów przemysłowych, dla którego nie było wymagane
uzyskanie decyzji dotyczącej lokalizacji lub decyzji o pozwoleniu na budowę.
3. Zgoda na wydobywanie odpadów jest wydawana, w drodze decyzji, przez właściwy organ, o którym mowa w art. 129
ust. 1.
4. Wniosek o wydanie zgody na wydobywanie odpadów zawiera:
1) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby;
2) adres składowiska odpadów albo lokalizację zwałowiska odpadów, którego wniosek dotyczy.
Dziennik Ustaw – 61 – Poz. 21

5. Do wniosku zainteresowany wydobyciem odpadów dołącza ekspertyzę dotyczącą wydobywania odpadów, która
obejmuje w szczególności:
1) rodzaj i szacunkową masę odpadów przewidzianych do wydobycia;
2) techniczny sposób wydobywania odpadów;
3) sposób zapobiegania negatywnemu oddziaływaniu wydobywania odpadów na życie lub zdrowie ludzi oraz na środowisko;
4) opis oddziaływania planowanego wydobywania odpadów na środowisko;
5) opis technicznego zabezpieczenia miejsca po wydobyciu odpadów, a w przypadku zamkniętego składowiska odpadów
lub jego części także opis działań rekultywacyjnych.
6. Zgoda na wydobywanie odpadów określa:
1) rodzaj i masę odpadów dopuszczonych do wydobycia;
2) techniczny sposób wydobywania odpadów;
3) sposób zapobiegania negatywnemu oddziaływaniu wydobywania odpadów na życie lub zdrowie ludzi oraz na środowisko;
4) opis oddziaływania planowanego wydobywania odpadów na środowisko;
5) opis technicznego zabezpieczenia miejsca po wydobyciu odpadów, a w przypadku zamkniętego składowiska odpadów
lub jego części także opis działań rekultywacyjnych.
Art. 145. 1. Zakazane jest wydobywanie odpadów ze składowiska odpadów, na którym są składowane zmieszane odpady
komunalne lub zmieszane odpady komunalne z innymi rodzajami odpadów.
2. Dopuszcza się wydobywanie odpadów, o których mowa w ust. 1, w przypadku rozbiórki składowiska odpadów,
w tym zrekultywowanego składowiska odpadów, jeżeli:
1) w inny sposób nie można usunąć negatywnego oddziaływania składowiska odpadów na środowisko;
2) jest to konieczne w związku z realizacją planowanego przedsięwzięcia w rozumieniu ustawy z dnia 3 października
2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz
o ocenach oddziaływania na środowisko.
Art. 146. 1. Zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej części wymaga uzyskania zgody na zamknięcie
składowiska odpadów lub jego wydzielonej części.
2. Zgoda jest wydawana, w drodze decyzji, przez właściwy organ, o którym mowa w art. 129 ust. 1, na wniosek złożony
przez zarządzającego składowiskiem odpadów.
3. Wniosek o wyrażenie zgody na zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej części zawiera:
1) datę zaprzestania przyjmowania odpadów do składowania na składowisku odpadów lub jego wydzielonej części;
2) określenie technicznego sposobu zamknięcia składowiska odpadów lub jego wydzielonej części wraz z harmonogramem
prac związanych z tym zamknięciem;
3) określenie sposobu rekultywacji składowiska odpadów lub jego wydzielonej części wraz z harmonogramem prac związanych
z tą rekultywacją;
4) termin zakończenia rekultywacji składowiska odpadów lub jego wydzielonej części.
4. Jeżeli określenie technicznego sposobu zamknięcia składowiska odpadów lub jego wydzielonej części, lub określenie
sposobu rekultywacji składowiska odpadów wraz z harmonogramem prac związanych z tym zamknięciem lub tą rekultywacją
wymaga zmiany instrukcji prowadzenia składowiska odpadów, zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany
równocześnie z wnioskiem o wydanie zgody na zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej części złożyć wniosek
o zatwierdzenie nowej instrukcji prowadzenia składowiska odpadów.
5. Przed wydaniem zgody na zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej części wojewódzki inspektor
ochrony środowiska, na wniosek właściwego organu, o którym mowa w art. 129 ust. 1, oraz z udziałem przedstawiciela tego
organu przeprowadza kontrolę składowiska odpadów.
6. Kontroli, o której mowa w ust. 5, nie przeprowadza się, jeżeli konieczność zamknięcia składowiska odpadów lub jego
wydzielonej części wynika z zarządzenia pokontrolnego wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska.
Dziennik Ustaw – 62 – Poz. 21

Art. 147. 1. Decyzja o wyrażeniu zgody na zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej części zawiera:
1) datę zaprzestania przyjmowania odpadów do składowania na składowisku odpadów lub jego wydzielonej części, przy
czym data ta nie może być późniejsza niż 3 miesiące od dnia doręczenia tej decyzji;
2) określenie technicznego sposobu zamknięcia składowiska odpadów lub jego wydzielonej części wraz z harmonogramem
prac związanych z tym zamknięciem;
3) określenie sposobu rekultywacji składowiska odpadów lub jego wydzielonej części wraz z harmonogramem prac związanych
z tą rekultywacją;
4) termin zakończenia rekultywacji składowiska odpadów lub jego wydzielonej części;
5) określenie sposobu sprawowania nadzoru nad zrekultywowanym składowiskiem odpadów lub jego wydzieloną częścią,
w tym monitoringu, oraz warunki wykonywania tego nadzoru.
2. Zarządzający składowiskiem odpadów zawiadamia właściwy organ, o którym mowa w art. 129 ust. 1, oraz wojewódzkiego
inspektora ochrony środowiska o wykonaniu prac rekultywacyjnych określonych w decyzji o wyrażeniu zgody
na zamknięcie składowiska odpadów.
Art. 148. 1. W przypadku gdy zarządzający składowiskiem odpadów nie wystąpił z wnioskiem o wyrażenie zgody na
zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej części, a zachodzą następujące okoliczności:
1) składowisko odpadów lub jego wydzielona część nie spełnia wymogów technicznych lub formalnych określonych
w przepisach prawa lub
2) w wyniku przeprowadzonej kontroli wojewódzki inspektor ochrony środowiska stwierdzi, że na składowisku odpadów
innych niż niebezpieczne i obojętne, na którym są składowane odpady komunalne, co najmniej od roku nie są przyjmowane
odpady, lub
3) pojemność składowiska odpadów, określona w zatwierdzonej instrukcji prowadzenia składowiska odpadów, została
zapełniona
– właściwy organ, o którym mowa w art. 129 ust. 1, sporządza ekspertyzę dotyczącą zamknięcia składowiska odpadów lub
jego wydzielonej części oraz nową instrukcję prowadzenia składowiska odpadów.
2. Ekspertyza dotycząca zamknięcia składowiska odpadów lub jego wydzielonej części określa w szczególności:
1) techniczny sposób zamknięcia składowiska odpadów lub jego wydzielonej części wraz z harmonogramem prac związanych
z tym zamknięciem;
2) sposób rekultywacji składowiska odpadów lub jego wydzielonej części wraz z harmonogramem prac związanych z tą
rekultywacją;
3) sposób sprawowania nadzoru nad zrekultywowanym składowiskiem odpadów lub jego wydzieloną częścią, w tym
monitoringu, oraz warunki wykonywania tego nadzoru.
3. Na podstawie ekspertyzy dotyczącej zamknięcia składowiska odpadów lub jego wydzielonej części właściwy organ,
o którym mowa w art. 129 ust. 1, z urzędu, wydaje decyzję o zamknięciu składowiska odpadów lub jego wydzielonej części.
4. Wydając decyzję o zamknięciu składowiska odpadów lub jego wydzielonej części właściwy organ, o którym mowa
w art. 129 ust. 1, jednocześnie wydaje, z urzędu, decyzję zatwierdzającą nową instrukcję prowadzenia składowiska odpadów.
Art. 149. 1. Decyzję o zamknięciu składowiska odpadów lub jego wydzielonej części i instrukcję prowadzenia składowiska
odpadów wraz z decyzją zatwierdzającą tę instrukcję jest obowiązany wykonać zarządzający składowiskiem odpadów.
2. W przypadku gdy zarządzającego składowiskiem odpadów nie można zidentyfikować lub egzekucja okazała się bezskuteczna,
obowiązanym do wykonania decyzji, o których mowa w ust. 1, jest wójt, burmistrz lub prezydent miasta, właściwy
ze względu na lokalizację składowiska odpadów.
3. Władający powierzchnią ziemi jest obowiązany umożliwić wykonanie decyzji, o których mowa w ust. 1.
Dziennik Ustaw – 63 – Poz. 21

4. Decyzja o zamknięciu składowiska odpadów lub jego wydzielonej części zawiera:
1) datę zaprzestania przyjmowania odpadów do składowania na składowisku odpadów lub jego wydzielonej części;
2) określenie technicznego sposobu zamknięcia składowiska odpadów lub jego wydzielonej części wraz z harmonogramem
prac związanych z tym zamknięciem;
3) określenie sposobu rekultywacji składowiska odpadów lub jego wydzielonej części wraz z harmonogramem prac związanych
z tą rekultywacją;
4) termin zakończenia rekultywacji składowiska odpadów lub jego wydzielonej części;
5) sposób sprawowania nadzoru nad zrekultywowanym składowiskiem odpadów lub jego wydzieloną częścią, w tym
monitoringu, oraz warunki wykonywania tego nadzoru.
5. Decyzję o zamknięciu składowiska odpadów lub jego wydzielonej części wydaje się nie później niż w terminie 6 miesięcy
od dnia wykonania ekspertyzy dotyczącej zamknięcia składowiska odpadów lub jego wydzielonej części.
6. Przepis art. 147 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 150. 1. Koszty sporządzenia ekspertyzy dotyczącej zamknięcia składowiska odpadów lub jego wydzielonej części
oraz nowej instrukcji prowadzenia składowiska odpadów, o których mowa w art. 148 ust. 1, ponosi zarządzający składowiskiem
odpadów.
2. Na pokrycie kosztów związanych:
1) ze sporządzeniem ekspertyzy dotyczącej zamknięcia składowiska odpadów lub jego wydzielonej części oraz nowej
instrukcji prowadzenia składowiska odpadów,
2) z zamknięciem składowiska odpadów lub jego wydzielonej części w przypadkach, o których mowa w art. 149 ust. 2
− mogą być przeznaczone środki finansowe z ustanowionego zabezpieczenia roszczeń.
Art. 151. 1. Zmiana zarządzającego składowiskiem odpadów wymaga:
1) przeniesienia na podmiot zainteresowany przejęciem składowiska odpadów praw i obowiązków wynikających z decyzji
zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów oraz odpowiednio z:
a) pozwolenia zintegrowanego albo zezwolenia na przetwarzanie odpadów,
b) zgody na zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej części lub decyzji o zamknięciu składowiska odpadów
lub jego wydzielonej części;
2) uzyskania przez podmiot zainteresowany przejęciem składowiska odpadów tytułu prawnego do dysponowania całą
nieruchomością, na której jest zlokalizowane składowisko odpadów, wraz ze wszystkimi instalacjami i urządzeniami
związanymi z prowadzeniem tego składowiska odpadów.
2. Warunkiem przejęcia składowiska odpadów jest ustanowienie zabezpieczenia roszczeń przez podmiot zainteresowany
przejęciem składowiska odpadów oraz wyrażenie zgody przez:
1) podmiot zainteresowany przejęciem składowiska odpadów – na przyjęcie wszystkich praw i obowiązków zawartych
w decyzjach, o których mowa w ust. 1 pkt 1;
2) zarządzającego dotychczas składowiskiem odpadów – na przejęcie składowiska odpadów przez podmiot, o którym
mowa w pkt 1.
3. Podmioty, o których mowa w ust. 2, wyrażają zgodę, składając pisemne oświadczenia.
4. Przeniesienie praw i obowiązków może nastąpić w przypadku, gdy podmiot zainteresowany przejęciem składowiska
odpadów daje rękojmię prawidłowego wykonania obowiązków wynikających z decyzji, o których mowa w ust. 1 pkt 1.
5. Przeniesienie praw i obowiązków z pozwolenia zintegrowanego następuje na zasadach określonych w ustawie z dnia
27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska.
6. Przeniesienie praw i obowiązków następuje na wniosek podmiotu zainteresowanego przejęciem składowiska odpadów.
Dziennik Ustaw – 64 – Poz. 21

7. Do wniosku, o którym mowa w ust. 6, dołącza się oświadczenia, o których mowa w ust. 3, oraz dokumenty i oświadczenia
potwierdzające możliwość prawidłowego wykonywania obowiązków wynikających z decyzji, o których mowa
w ust. 1 pkt 1.
8. Przeniesienie praw i obowiązków lub odmowa przeniesienia praw i obowiązków następuje w drodze decyzji właściwego
organu, o którym mowa w art. 129 ust. 1.
Art. 152. 1. Podmiot, który uzyskał decyzję o przeniesieniu praw i obowiązków oraz tytuł prawny do dysponowania
całą nieruchomością, na której jest zlokalizowane składowisko odpadów, wraz ze wszystkimi instalacjami i urządzeniami
związanymi z prowadzeniem tego składowiska, przejmuje wszystkie prawa i obowiązki wynikające z decyzji, o których
mowa w art. 151 ust. 1 pkt 1.
2. Z dniem uzyskania przez podmiot, o którym mowa w ust. 1, tytułu prawnego, środki zgromadzone na funduszu rekultywacyjnym
przechodzą, z mocy prawa, na podmiot, który uzyskał decyzję o przeniesieniu praw i obowiązków.
3. W decyzji o przeniesieniu praw i obowiązków zatwierdza się wysokość i formę ustanowionego zabezpieczenia roszczeń.
Art. 153. Zarządzający dotychczas składowiskiem odpadów może złożyć wniosek o zwrot ustanowionego zabezpieczenia
roszczeń po uzyskaniu przez nowego zarządzającego składowiskiem tytułu prawnego do dysponowania całą nieruchomością,
na której jest zlokalizowane składowisko odpadów, wraz ze wszystkimi instalacjami i urządzeniami związanymi
z prowadzeniem tego składowiska.
Art. 154. 1. Decyzja o przeniesieniu praw i obowiązków wywołuje skutki prawne po uzyskaniu przez wnioskodawcę
tytułu prawnego do dysponowania całą nieruchomością, na której jest zlokalizowane składowisko odpadów, wraz ze wszystkimi
instalacjami i urządzeniami związanymi z prowadzeniem tego składowiska.
2. Decyzja o przeniesieniu praw i obowiązków wygasa po upływie roku od dnia jej doręczenia, jeżeli wnioskodawca nie
uzyskał tytułu prawnego do dysponowania całą nieruchomością, na której jest zlokalizowane składowisko odpadów, wraz
ze wszystkimi instalacjami i urządzeniami związanymi z prowadzeniem tego składowiska.
Rozdział 2
Termiczne przekształcanie odpadów
Art. 155. Termiczne przekształcanie odpadów prowadzi się wyłącznie w spalarniach odpadów lub we współspalarniach
odpadów, z zastrzeżeniem art. 31.
Art. 156. 1. Zarządzającym spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów jest podmiot prowadzący termiczne przekształcanie
odpadów odpowiednio w spalarni odpadów lub współspalarni odpadów.
2. Zarządzający spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów jest obowiązany zatrudniać na stanowisku kierownika
spalarni odpadów lub współspalarni odpadów wyłącznie osobę posiadającą świadectwo stwierdzające kwalifikacje w zakresie
gospodarowania odpadami, odpowiednie do prowadzonych procesów przetwarzania odpadów.
Art. 157. Spalarnie odpadów oraz współspalarnie odpadów są projektowane, budowane, wyposażane i użytkowane
w sposób zapewniający osiągnięcie poziomu termicznego przekształcania odpadów, przy którym ilość i szkodliwość dla
życia, zdrowia ludzi lub dla środowiska, odpadów i innych emisji powstających wskutek termicznego przekształcania odpadów
będzie jak najmniejsza.
Art. 158. 1. Termiczne przekształcanie:
1) odpadów niebezpiecznych,
2) stałych odpadów komunalnych w spalarniach odpadów lub we współspalarniach odpadów
– stanowi proces unieszkodliwiania D10, wymieniony w załączniku nr 2 do ustawy.
2. Termiczne przekształcanie, w celu odzysku energii:
1) odpadów opakowaniowych,
2) odpadów innych niż niebezpieczne,
Dziennik Ustaw – 65 – Poz. 21

3) stałych odpadów komunalnych w spalarniach odpadów przeznaczonych wyłącznie do przetwarzania stałych odpadów
komunalnych, których efektywność energetyczna jest co najmniej równa wartościom określonym w załączniku nr 1 do
ustawy,
4) odpadów, o których mowa w art. 163
– stanowi proces odzysku R1, wymieniony w załączniku nr 1 do ustawy.
Art. 159. 1. Część energii odzyskanej z termicznego przekształcania odpadów zawierających frakcje biodegradowalne
może stanowić energię z odnawialnego źródła energii, jeżeli są spełnione warunki techniczne zakwalifikowania części energii
odzyskanej z termicznego przekształcenia odpadów jako energii z odnawialnego źródła energii, o których mowa w przepisach
wydanych na podstawie ust. 2.
2. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki określi,
w drodze rozporządzenia, warunki techniczne kwalifikowania części energii odzyskanej z termicznego przekształcania odpadów
jako energii z odnawialnego źródła energii, kierując się możliwościami technicznymi, frakcjami biodegradowalnymi
zawartymi w określonych rodzajach odpadów oraz ochroną środowiska.
Art. 160. 1. Zarządzający spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów jest obowiązany, w czasie przyjmowania
i termicznego przekształcania odpadów, do podejmowania niezbędnych środków ostrożności mających na celu zapobieżenie
lub ograniczenie negatywnych skutków dla środowiska, w szczególności w odniesieniu do zanieczyszczeń powietrza,
gleby, wód powierzchniowych i gruntowych oraz zapachów i hałasu, a także bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia
ludzi, oraz przestrzegania wymagań w zakresie termicznego przekształcania odpadów.
2. Zarządzający spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów, przyjmując odpady do ich termicznego przekształcenia,
jest obowiązany również do:
1) ustalenia masy odpadów;
2) sprawdzenia zgodności przyjmowanych odpadów z danymi zawartymi w:
a) karcie przekazania odpadów,
b) dokumentach wymaganych na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady
z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów (Dz. Urz. UE L 190 z 12.07.2006, str. 1, z późn. zm.)
– w przypadku przywozu odpadów z zagranicy,
c) dokumentach wymaganych przepisami o transporcie towarów niebezpiecznych – w przypadku transportu odpadów
stanowiących towary niebezpieczne.
3. Zarządzający spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów, przyjmując odpady niebezpieczne do ich termicznego
przekształcenia, jest obowiązany również do:
1) zapoznania się z przekazywanym przez posiadacza odpadów opisem odpadów, który powinien obejmować:
a) stan fizyczny i skład chemiczny odpadów niebezpiecznych oraz informacje niezbędne do dokonania oceny przydatności
tych odpadów do procesu termicznego przekształcenia odpadów,
b) właściwości odpadów,
c) wskazanie substancji, z którymi te odpady nie mogą być łączone w celu ich łącznego termicznego przekształcenia,
d) niezbędne środki ostrożności związane z postępowaniem z tymi odpadami;
2) pobrania próbek, przed rozładowaniem odpadów, w celu zweryfikowania zgodności stanu fizycznego i składu chemicznego
oraz właściwości odpadów z opisem, o którym mowa w pkt 1;
3) przechowywania próbek, o których mowa w pkt 2, przez okres co najmniej jednego miesiąca po termicznym przekształceniu
odpadów.
4. Przepisu ust. 3 pkt 2 nie stosuje się do odpadów medycznych i odpadów weterynaryjnych.
5. Zarządzający spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów, termicznie przekształcając odpady, jest obowiązany do:
1) badania fizycznych i chemicznych właściwości odpadów powstałych w wyniku termicznego przekształcania odpadów,
w tym w szczególności rozpuszczalnych frakcji metali ciężkich;
2) transportu i magazynowania odpadów w postaci pylistej, powstałych w wyniku termicznego przekształcania odpadów,
w zamkniętych pojemnikach;
3) określenia bezpiecznej trasy transportu odpadów niebezpiecznych powstałych w wyniku termicznego przekształcania
odpadów, jeżeli odpadów tych nie udało się poddać odzyskowi lub unieszkodliwić w miejscu ich powstania.
Dziennik Ustaw – 66 – Poz. 21

6. Przepisów ust. 3 nie stosuje się do wytwórcy odpadów, który termicznie przekształca wyłącznie własne odpady
w miejscu ich powstania, pod warunkiem dotrzymywania wymagań dla spalarni odpadów lub współspalarni odpadów.
7. Spalanie lub współspalanie odpadów z odzyskiem energii odbywa się przy zachowaniu wysokiego poziomu efektywności
energetycznej.
8. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska określi,
w drodze rozporządzenia, wymagania dotyczące prowadzenia procesu termicznego przekształcania odpadów, z wyjątkiem
odpadów medycznych i weterynaryjnych, oraz sposoby postępowania z odpadami powstałymi w wyniku termicznego przekształcania
odpadów, kierując się właściwościami odpadów i ochroną środowiska.
Art. 161. 1. W przypadku niewykonania przez zarządzającego spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów obowiązków,
o których mowa w art. 155–160, wojewódzki inspektor ochrony środowiska, kierując się stopniem niewykonania
obowiązków oraz zagrożeniem dla życia, zdrowia ludzi lub dla środowiska, może wydać decyzję o wstrzymaniu termicznego
przekształcania odpadów w tej spalarni lub współspalarni.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, na wniosek zarządzającego spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów,
wojewódzki inspektor ochrony środowiska, kierując się stopniem niewykonania obowiązków oraz zagrożeniem dla życia,
zdrowia ludzi lub dla środowiska, może, w drodze postanowienia, ustalić termin do usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości,
zawieszając na ten czas postępowanie. Termin ten nie może być dłuższy niż rok od dnia doręczenia postanowienia.
3. W przypadku nieusunięcia nieprawidłowości w ustalonym terminie, wojewódzki inspektor ochrony środowiska
wstrzyma, w drodze decyzji, termiczne przekształcanie odpadów w spalarni odpadów lub współspalarni odpadów.
4. W decyzjach, o których mowa w ust. 1 i 3, określa się również termin wstrzymania termicznego przekształcania odpadów,
uwzględniając potrzebę bezpiecznego dla życia lub zdrowia ludzi, lub dla środowiska wstrzymania termicznego
przekształcania odpadów. Termin ten nie może być dłuższy niż rok od dnia doręczenia decyzji.
5. Postępowanie w sprawie wydania decyzji o wstrzymaniu termicznego przekształcania odpadów wszczyna się z urzędu.
6. Decyzjom, o których mowa w ust. 1 i 3, wojewódzki inspektor ochrony środowiska może nadać rygor natychmiastowej
wykonalności, kierując się stopniem niewykonania obowiązków oraz zagrożeniem dla życia lub zdrowia ludzi, lub dla
środowiska.
Art. 162. 1. Wstrzymanie termicznego przekształcania odpadów nie wyłącza obowiązku usunięcia skutków termicznego
przekształcenia odpadów na koszt zarządzającego spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów.
2. Po stwierdzeniu, że ustały przyczyny wstrzymania działalności, wojewódzki inspektor ochrony środowiska, na wniosek
zarządzającego spalarnią lub współspalarnią odpadów, wyraża, w drodze decyzji, zgodę na podjęcie termicznego przekształcania
odpadów.
3. W przypadku wstrzymania termicznego przekształcania odpadów na okres dłuższy niż rok cofa się zezwolenie na
przetwarzanie odpadów.
Art. 163. 1. Przepisów art. 155–162 nie stosuje się do instalacji termicznie przekształcających wyłącznie odpady:
1) roślinne z rolnictwa i leśnictwa;
2) roślinne z przemysłu przetwórstwa spożywczego, jeżeli odzyskuje się wytwarzaną energię cieplną;
3) włókniste, roślinne z procesu produkcji pierwotnej masy celulozowej i z procesu produkcji papieru z masy, jeżeli odpady
te są spalane w miejscu produkcji, a wytwarzana energia cieplna jest odzyskiwana;
4) korka;
5) drewna, z wyjątkiem drewna zanieczyszczonego impregnatami i powłokami ochronnymi, które mogą zawierać związki
chlorowcoorganiczne lub metale ciężkie, w skład których wchodzą w szczególności odpady drewna pochodzącego
z budowy, remontów i rozbiórki obiektów budowlanych oraz infrastruktury drogowej;
6) pochodzące z poszukiwań i eksploatacji zasobów ropy i gazu ziemnego na platformach wydobywczych na morzu oraz
spalanych na tych platformach.
Dziennik Ustaw – 67 – Poz. 21

2. Przepisów art. 155–162 nie stosuje się również do eksperymentalnych instalacji wykorzystywanych do badań, rozwoju
i testowania prowadzonych w celu poprawy procesu spalania, w których jest przetwarzane mniej niż 50 Mg odpadów
rocznie, pod warunkiem że instalacje te są eksploatowane w okresie nie dłuższym niż rok.
3. Wymagania dotyczące termicznego przekształcania odpadów niebezpiecznych nie mają zastosowania w odniesieniu
do następujących odpadów niebezpiecznych:
1) ciekłych odpadów palnych, w tym olejów odpadowych spełniających łącznie następujące warunki:
a) zawartość PCB i pentachlorofenolu (PCP) nie przekracza wartości, które powodowałyby, że odpady te są niebezpieczne,
b) zawartość składników wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy nie przekracza stężeń powodujących, że odpady
te są niebezpieczne,
c) ich wartość kaloryczna netto wynosi co najmniej 30 MJ na kilogram;
2) ciekłych odpadów palnych, które nie powodują w gazach odlotowych powstających bezpośrednio z ich spalania innych
emisji niż emisje powstające w wyniku spalania oleju napędowego, o których mowa w ustawie z dnia 27 kwietnia
2001 r. – Prawo ochrony środowiska.
Rozdział 3
Kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami
Art. 164. Kierownikiem spalarni odpadów, współspalarni odpadów, składowiska odpadów, a także osobą zarządzającą
obiektem unieszkodliwiania odpadów wydobywczych może być wyłącznie osoba posiadająca świadectwo stwierdzające
kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami, odpowiednie do prowadzonych procesów przetwarzania odpadów.
Art. 165. 1. Świadectwo stwierdzające kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami wydaje marszałek województwa,
po złożeniu przez zainteresowanego, z wynikiem pozytywnym, egzaminu w zakresie gospodarowania odpadami.
2. Za wydanie świadectwa stwierdzającego kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami pobiera się opłatę w wysokości
1% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw za ostatni kwartał, ogłaszanego przez
Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
Art. 166. 1. Wniosek o przeprowadzenie egzaminu w zakresie gospodarowania odpadami zawiera imię i nazwisko
wnioskodawcy, datę i miejsce urodzenia oraz miejsce zamieszkania wnioskodawcy, a także wskazanie zakresu kwalifikacji,
o jakie ubiega się wnioskodawca.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się dowód uiszczenia opłaty za przeprowadzenie egzaminu w zakresie
gospodarowania odpadami.
3. Za przeprowadzenie egzaminu w zakresie gospodarowania odpadami pobiera się opłatę w wysokości 34% przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 165 ust. 2.
Art. 167. 1. Egzamin w zakresie gospodarowania odpadami przeprowadza się i świadectwo stwierdzające kwalifikacje
w zakresie gospodarowania odpadami wydaje się w następujących zakresach:
1) termiczne przekształcanie odpadów;
2) składowanie odpadów;
3) prowadzenie obiektu unieszkodliwiania odpadów wydobywczych.
2. Egzamin w zakresie gospodarowania odpadami przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez marszałka
województwa.
3. W skład komisji egzaminacyjnej mogą być powołane osoby posiadające wyższe wykształcenie z zakresu nauk biologicznych,
chemicznych, prawa, ochrony środowiska, inżynierii środowiska, inżynierii chemicznej lub technologii
chemicznej oraz spełniające szczegółowe wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 7.
4. Członkom komisji egzaminacyjnej za udział w pracach komisji przysługuje wynagrodzenie, w wysokości określonej
w przepisach wydanych na podstawie ust. 7.
5. W przypadku uzyskania negatywnego wyniku z egzaminu w zakresie gospodarowania odpadami zainteresowany może
ponownie przystąpić do egzaminu nie wcześniej niż po upływie 6 miesięcy od dnia przeprowadzenia egzaminu, z którego
uzyskał wynik negatywny.
Dziennik Ustaw – 68 – Poz. 21

6. Opłaty, o których mowa w art. 165 ust. 2 i art. 166 ust. 3, ponosi zainteresowany. Wpływy z tych opłat stanowią
dochód budżetu państwa.
7. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb powoływania komisji egzaminacyjnej, o której mowa w ust. 2, jej skład oraz szczegółowe wymagania wobec członków
komisji,
2) szczegółowy zakres wiadomości podlegających sprawdzeniu na egzaminie w zakresie gospodarowania odpadami,
3) tryb przeprowadzania egzaminu w zakresie gospodarowania odpadami,
4) sposób uiszczenia opłaty związanej z przeprowadzeniem egzaminu w zakresie gospodarowania odpadami i wydaniem
świadectwa stwierdzającego kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami,
5) wysokość wynagrodzenia członków komisji egzaminacyjnej,
6) wzór świadectwa stwierdzającego kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami
– mając na uwadze konieczność sprawnego przeprowadzenia egzaminu i zapewnienia należytego sprawdzenia wiadomości
zainteresowanych oraz kierując się potrzebą zapewnienia prawidłowego unieszkodliwiania odpadów oraz potrzebami
ochrony środowiska.
Dział IX
Zadania z zakresu administracji rządowej realizowane przez samorząd wojew ództwa
i przepisy szczególne w postępowaniu o wydanie decyzji z zakresu gospodarki odpadami
Art. 168. Zadania samorządu województwa, o których mowa w art. 8 ust. 5, art. 23 ust. 4, art. 31 ust. 1, art. 41 ust. 3
pkt 1 i ust. 6, art. 46, art. 47 ust. 1, 2, 4 i 7, art. 129 ust. 1, art. 130, art. 131 ust. 4, art. 133, art. 134, art. 135 ust. 3 i 4, art. 144
ust. 3, art. 146 ust. 2 i 5, art. 148 ust. 1, 3 i 4, art. 151 ust. 8, art. 165 ust. 1 i art. 167 ust. 2 są zadaniami zleconymi z zakresu
administracji rządowej.
Art. 169. Minister właściwy do spraw środowiska jest organem wyższego stopnia w stosunku do marszałka województwa
w sprawach, o których mowa w art. 168, z wyjątkiem spraw określonych w art. 165 ust. 1 i art. 167 ust. 2.
Art. 170. 1. Do postępowań w sprawach zezwolenia na zbieranie odpadów, zezwolenia na przetwarzanie odpadów,
zezwolenia na zbieranie i przetwarzanie odpadów, decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów,
zgody na zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej części oraz zgody na wydobywanie odpadów ze składowiska
odpadów nie stosuje się art. 31 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.
2. Stronami postępowań, o których mowa w ust. 1, nie są właściciele nieruchomości sąsiadujących z instalacją lub nieruchomością,
na której będzie prowadzone zbieranie odpadów, przetwarzanie odpadów lub wydobywanie odpadów ze składowiska
odpadów.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się w postępowaniu o wydanie pozwolenia zintegrowanego lub zezwolenia na przetwarzanie
odpadów dla spalarni lub współspalarni odpadów.
Dział X
Przepisy karne i administracyjne kary pieniężne
Rozdział 1
Przepisy karne
Art. 171. Kto prowadzi gospodarkę odpadami niezgodnie z nakazem określonym w art. 16
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 172. 1. Kto wbrew przepisowi art. 20 ust. 3, poza obszarem województwa, na którym zostały wytworzone:
1) stosuje komunalne osady ściekowe albo
2) unieszkodliwia zakaźne odpady medyczne albo zakaźne odpady weterynaryjne
podlega karze aresztu albo grzywny.
Dziennik Ustaw – 69 – Poz. 21

2. Tej samej karze podlega, kto wbrew przepisowi art. 20 ust. 4 przywozi na obszar województwa odpady, o których
mowa w ust. 1, wytworzone poza obszarem tego województwa, do celów, o których mowa w ust. 1.
Art. 173. 1. Kto wbrew przepisowi art. 20 ust. 7 przetwarza, poza obszarem regionu gospodarki odpadami komunalnymi,
na którym zostały wytworzone:
1) zmieszane odpady komunalne,
2) pozostałości z sortowania odpadów komunalnych lub pozostałości z procesu mechaniczno-biologicznego przetwarzania
odpadów komunalnych, przeznaczone do składowania,
3) odpady zielone
podlega karze aresztu albo grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto wbrew przepisowi art. 20 ust. 8 przywozi na obszar regionu gospodarki odpadami
komunalnymi odpady, o których mowa w ust. 1, wytworzone poza obszarem tego regionu.
Art. 174. 1. Kto, transportując odpady, narusza wymagania, o których mowa w art. 24 ust. 1, podlega karze aresztu albo
grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto, wykonując usługę transportu odpadów, wbrew przepisowi art. 24 ust. 4 nie dostarcza
odpadów:
1) do posiadacza odpadów, który został mu wskazany przez zlecającego tę usługę albo
2) do miejsca przeznaczenia odpadów, które zostało mu wskazane przez zlecającego tę usługę.
3. Tej samej karze podlega, kto, magazynując odpady, narusza wymagania, o których mowa w art. 25.
Art. 175. Kto, będąc posiadaczem odpadów, zleca, wbrew przepisowi art. 27 ust. 2, gospodarowanie odpadami podmiotom,
które nie uzyskały wymaganych decyzji lub wymaganego wpisu do rejestru
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 176. 1. Kto wbrew przepisowi art. 33 ust. 1 prowadzi procesy przetwarzania odpadów w sposób niezapewniający,
aby procesy te nie stwarzały zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzi oraz dla środowiska
podlega karze aresztu albo grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto wbrew przepisowi art. 33 ust. 1 prowadzi procesy przetwarzania odpadów w sposób
niezapewniający, aby odpady powstające z tych procesów nie stwarzały zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzi oraz dla
środowiska.
Art. 177. 1. Kto, nie mając zawartej umowy, o której mowa w art. 45 ust. 2, zbiera odpady
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 178. Kto gospodaruje odpadami niezgodnie z informacjami zgłoszonymi do rejestru, o których mowa w art. 52
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 179. Kto wbrew przepisom art. 50 ust. 1, art. 59 ust. 1 i art. 60 ust. 1 nie składa wniosku o wpis do rejestru, o zmianę
wpisu w rejestrze albo wniosku o wykreślenie z rejestru albo składa wniosek niezgodny ze stanem faktycznym
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 180. Kto wbrew obowiązkowi nie prowadzi ewidencji odpadów albo prowadzi tę ewidencję w sposób nieterminowy
lub niezgodnie ze stanem rzeczywistym,
podlega karze grzywny.
Art. 181. Kto wbrew przepisom art. 85 i art. 88, PCB:
1) poddaje odzyskowi lub
2) spala na statkach
podlega karze aresztu albo grzywny.
Dziennik Ustaw – 70 – Poz. 21

Art. 182. Kto wbrew przepisowi art. 92 miesza oleje odpadowe z innymi odpadami niebezpiecznymi, w tym zawierającymi
PCB, w czasie ich zbierania lub magazynowania, jeżeli poziom określonych substancji w olejach odpadowych
przekracza dopuszczalne wartości,
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 183. 1. Kto:
1) poddaje odzyskowi takie rodzaje odpadów medycznych i odpadów weterynaryjnych, których odzysk jest niedopuszczalny
zgodnie z art. 94 ust. 1 lub
2) unieszkodliwia odpady medyczne lub odpady weterynaryjne z naruszeniem art. 95 ust. 1 lub 2
podlega karze aresztu albo grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto wbrew przepisowi art. 95 ust. 3 unieszkodliwia zakaźne odpady medyczne lub zakaźne
odpady weterynaryjne przez ich współspalanie.
3. Tej samej karze podlega, kto wbrew przepisowi art. 95 ust. 4, 5 lub 6 nie wydaje, nie przekazuje lub nie przechowuje
dokumentu potwierdzającego unieszkodliwienie.
Art. 184. 1. Kto, nie będąc wytwórcą komunalnych osadów ściekowych, przekazuje do stosowania władającemu powierzchnią
ziemi komunalne osady ściekowe
podlega karze aresztu albo grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto wbrew przepisowi art. 96 ust. 8, nie powiadamia wojewódzkiego inspektora ochrony
środowiska o zamiarze przekazania komunalnych osadów ściekowych władającemu powierzchnią ziemi, na której te osady
mają być stosowane.
Art. 185. 1. Kto niezgodnie z warunkami określonymi w art. 96 ust. 4 lub wbrew zakazom, o których mowa w art. 96
ust. 5 lub 12, stosuje komunalne osady ściekowe
podlega karze aresztu albo grzywny.
2. Tej samej karze podlega wytwórca komunalnych osadów ściekowych, który niezgodnie z art. 96 ust. 6 i 7, przed stosowaniem,
nie poddaje badaniom komunalnych osadów ściekowych oraz gruntów, na których osady te mają być stosowane
albo nie przekazuje wraz z komunalnymi osadami ściekowymi informacji o dawkach osadów oraz wyników badań.
Art. 186. Kto, będąc władającym powierzchnią ziemi, wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 96 ust. 10, nie
przechowuje wyników badań lub informacji, o których mowa w art. 96 ust. 6 i 7
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 187. Kto wbrew przepisowi art. 97, unieszkodliwia poprzez odprowadzanie do morza, w tym lokowanie na dnie
morza, odpady pochodzące z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania tych odpadów
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 188. Kto, prowadząc punkt zbierania odpadów metali, przyjmuje odpady metali inne niż metalowe odpady opakowaniowe
po produktach żywnościowych:
1) bez potwierdzenia tożsamości osoby przekazującej te odpady, lub
2) bez wypełnienia formularza przyjęcia odpadów metali, lub
3) wypełniając formularz przyjęcia odpadów metali niezgodnie ze stanem rzeczywistym
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 189. 1. Kto, będąc zarządzającym składowiskiem odpadów, przyjmuje do składowania odpady, w stosunku do
których:
1) nie została sporządzona podstawowa charakterystyka odpadów, o której mowa w art. 110 ust. 2, lub
2) nie przeprowadzono testu zgodności, o którym mowa w art. 113 ust. 1, o ile jest wymagany
podlega karze aresztu albo grzywny.
Dziennik Ustaw – 71 – Poz. 21

2. Tej samej karze podlega, kto, będąc zarządzającym składowiskiem odpadów, nie dopełnia ciążących na nim obowiązków
w zakresie:
1) dokonania weryfikacji, o której mowa w art. 114 ust. 2, lub
2) pobierania i przechowywania próbek odpadów dostarczonych do składowania na składowisko odpadów zgodnie
z art. 115 ust. 1, lub
3) ustalenia masy odpadów przyjmowanych do składowania, zgodnie z art. 119 pkt 1, lub
4) sprawdzenia zgodności przyjmowanych odpadów z danymi zawartymi w karcie przekazania odpadów lub dokumentach
wymaganych przy międzynarodowym przemieszczaniu odpadów, zgodnie z art. 119 pkt 2, lub
5) sprawdzenia pojemników i certyfikatu wymaganych dla składowania odpadów rtęci metalicznej, zgodnie z art. 119
pkt 3, lub
6) odmowy przyjęcia odpadów do składowania na składowisku odpadów w przypadkach, o których mowa w art. 120
ust. 1, lub
7) zapewnienia selektywnego składowania odpadów, o którym mowa w art. 121 ust. 1, składowanych na składowisku
odpadów, z uwzględnieniem warunku określonego w art. 121 ust. 2, lub
8) prowadzenia monitoringu składowiska odpadów, zgodnie z art. 124 ust. 4, lub
9) przekazywania wyników monitoringu składowiska odpadów wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska, zgodnie
z art. 124 ust. 5, lub
10) utrzymywania i prowadzenia składowiska odpadów w sposób zapewniający właściwe funkcjonowanie urządzeń technicznych
stanowiących wyposażenie składowiska odpadów oraz zachowanie wymagań sanitarnych, bezpieczeństwa
i higieny pracy, przeciwpożarowych, a także wymagań ochrony środowiska, zgodnie z instrukcją prowadzenia składowiska
odpadów i decyzją zatwierdzającą tę instrukcję, zgodnie z art. 135 ust. 2, lub
11) powiadamiania wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska lub państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego
o stwierdzonych na składowisku odpadów zmianach obserwowanych parametrów, zgodnie z art. 138, lub
12) przechowywania dokumentów, na podstawie których jest sporządzane sprawozdanie o wytwarzanych odpadach
i o gospodarowaniu odpadami do czasu zamknięcia składowiska odpadów oraz przekazania tych dokumentów następnemu
zarządzającemu składowiskiem lub władającemu powierzchnią ziemi, zgodnie z art. 78 ust. 2 i 3, lub
13) zaprzestania przyjmowania odpadów do składowania na składowisko odpadów lub jego wydzielonej części w przypadku
uzyskania zgody na zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej części, o której mowa w art. 146 ust. 1,
albo decyzji o zamknięciu składowiska odpadów lub jego wydzielonej części, o której mowa w art. 148 ust. 3.
Art. 190. Kto zatrudnia, wbrew przepisom art. 132 i art. 156 ust. 2, na stanowisku kierownika składowiska odpadów,
spalarni odpadów lub współspalarni odpadów, osobę nieposiadającą świadectwa stwierdzającego kwalifikacje w zakresie
gospodarowania odpadami, odpowiednie do prowadzonego procesu unieszkodliwiania odpadów
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 191. Kto, wbrew przepisowi art. 155, termicznie przekształca odpady poza spalarnią odpadów lub współspalarnią
odpadów
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 192. Kto będąc zarządzającym spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów:
1) przyjmując odpady do ich termicznego przekształcenia, nie ustala masy odpadów lub nie sprawdza zgodności przyjmowanych
odpadów z danymi zawartymi w dokumentach, o których mowa w art. 160 ust. 2 pkt 2, lub
2) przyjmując odpady niebezpieczne do ich termicznego przekształcenia, nie zapoznaje się z opisem odpadów lub nie
pobiera, lub nie przechowuje próbek tych odpadów, zgodnie z art. 160 ust. 3
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 193. Orzekanie w sprawach, o których mowa w art. 171–192 następuje na zasadach i w trybie określonych w ustawie
z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2008 r. Nr 133, poz. 848,
z późn. zm.19)).
19) Z miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 214, poz. 1344 i Nr 237, poz. 1651, z 2009 r.
Nr 178, poz. 1375, Nr 190, poz. 1474 i Nr 206, poz. 1589, z 2010 r. Nr 182, poz. 1228, Nr 197, poz. 1307 i Nr 225, poz. 1466, z 2011 r.
Nr 217, poz. 1280, Nr 240, poz. 1431 i Nr 244, poz. 1454 oraz z 2012 r. poz. 1101.
Dziennik Ustaw – 72 – Poz. 21

Rozdział 2
Administracyjne kary pieniężne
Art. 194. 1. Administracyjną karę pieniężną wymierza się za:
1) zmianę klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne, o której mowa w art. 5, przez ich
rozcieńczanie lub mieszanie ze sobą, lub z innymi odpadami, substancjami lub materiałami, prowadzące do obniżenia
początkowego stężenia substancji niebezpiecznych do poziomu niższego niż poziom określony dla odpadów niebezpiecznych;
2) mieszanie odpadów niebezpiecznych różnych rodzajów, mieszanie odpadów niebezpiecznych z odpadami innymi niż
niebezpieczne lub mieszanie odpadów niebezpiecznych z substancjami, materiałami lub przedmiotami, w tym rozcieńczanie
substancji, o którym mowa w art. 21 ust. 1, lub mieszanie tych odpadów, wbrew warunkom, o których mowa
w art. 21 ust. 2;
3) zbieranie odpadów wbrew zakazom, o których mowa w art. 23 ust. 2 i 3;
4) zbieranie odpadów lub przetwarzanie odpadów bez wymaganego zezwolenia lub gospodarowanie odpadami niezgodnie
z posiadanym zezwoleniem na zbieranie odpadów, zezwoleniem na przetwarzanie odpadów lub zezwoleniem na zbieranie
i przetwarzanie odpadów, o którym mowa w art. 41;
5) prowadzenie działalności w zakresie, o którym mowa w art. 50 ust. 1, bez wymaganego wpisu do rejestru;
6) dokonanie zrzutu olejów odpadowych do wód, gleby lub ziemi, wbrew zakazowi, o którym mowa w art. 93;
7) rozcieńczanie lub sporządzanie mieszanin odpadów ze sobą lub z innymi substancjami lub przedmiotami, o którym
mowa w art. 122 ust. 3;
8) wydobywanie odpadów, niezgodnie z przepisami, o których mowa w art. 143 ust. 2 i art. 144.
2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się, w przypadku gdy za naruszenie może być ustalona opłata podwyższona, o której
mowa w art. 293 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska.
3. Administracyjna kara pieniężna za naruszenia, o których mowa w ust. 1, wynosi nie mniej niż 1000 zł i nie może
przekroczyć 1 000 000 zł.
Art. 195. Kto, wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 233 ust. 2, transportuje odpady bez uzyskania zezwolenia na
transport odpadów lub wpisu do rejestru
podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości od 2000 do 10 000 zł.
Art. 196. Administracyjną karę pieniężną wymierza, w drodze decyzji, wojewódzki inspektor ochrony środowiska
właściwy ze względu na miejsce wytwarzania lub gospodarowania odpadami.
Art. 197. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska stwierdza naruszenie w szczególności na podstawie:
1) kontroli, w tym dokonanych w ich trakcie pomiarów lub za pomocą innych środków;
2) pomiarów i badań prowadzonych przez podmiot obowiązany do takich pomiarów i badań;
3) zawiadomienia dokonanego odpowiednio przez marszałka województwa, regionalnego dyrektora ochrony środowiska
lub ministra właściwego do spraw środowiska.
Art. 198. W decyzji wymierzającej administracyjną karę pieniężną określa się w szczególności:
1) rodzaj naruszenia i dzień stwierdzenia naruszenia;
2) wysokość administracyjnej kary pieniężnej.
Art. 199. Przy ustalaniu wysokości administracyjnej kary pieniężnej wojewódzki inspektor ochrony środowiska
uwzględnia rodzaj naruszenia i jego wpływ na życie i zdrowie ludzi oraz środowisko, okres trwania naruszenia i rozmiary
prowadzonej działalności oraz bierze pod uwagę skutki tych naruszeń i wielkość zagrożenia.
Dziennik Ustaw – 73 – Poz. 21

Art. 200. 1. Jeżeli podmiot, wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 76, nie składa sprawozdania, podlega administracyjnej
karze pieniężnej w wysokości 500 zł.
2. Administracyjną karę pieniężną wymierza, w drodze decyzji, wojewódzki inspektor ochrony środowiska, właściwy
ze względu na:
1) siedzibę lub miejsce zamieszkania przedsiębiorcy – w przypadku sprawozdania o produktach, opakowaniach i o gospodarowaniu
odpadami z nich powstającymi; w przypadku braku siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej właściwy miejscowo jest Mazowiecki Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska;
2) miejsce wytwarzania, zbierania lub przetwarzania odpadów – w przypadku sprawozdania o wytwarzanych odpadach
i gospodarowaniu odpadami.
3. W decyzji o wymierzeniu administracyjnej kary pieniężnej wojewódzki inspektor ochrony środowiska określa termin
przekazania sprawozdania, nie krótszy niż 14 dni, chyba że podmiot złożył sprawozdanie przed dniem wydania decyzji.
4. W przypadku nieprzekazania sprawozdania w terminie określonym w decyzji wydanej na podstawie ust. 3 podmiot
podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości 2000 zł.
5. Administracyjna kara pieniężna, o której mowa w ust. 4, może być wymierzana wielokrotnie, z tym że łączna wysokość
kar, o których mowa w ust. 1 i 4, za dany rok kalendarzowy nie może przekroczyć 8500 zł.
Art. 201. 1. Administracyjną karę pieniężną uiszcza się w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o wymierzeniu
administracyjnej kary pieniężnej stała się ostateczna, na odrębny rachunek bankowy właściwego odpowiednio wojewódzkiego
inspektora ochrony środowiska.
2. Wpływy z administracyjnych kar pieniężnych wojewódzki inspektor ochrony środowiska przekazuje na rachunek
bankowy Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w terminie do końca następnego miesiąca po
upływie każdego kwartału.
Art. 202. W sprawach dotyczących administracyjnych kar pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy działu III
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.20)), z tym że uprawnienia
organu podatkowego przysługują wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.
Dział XI
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe, dostosowujące i końcowe
Rozdział 1
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 203. Ilekroć w obowiązujących przepisach jest mowa o ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach – należy
przez to rozumieć ustawę z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
Art. 204. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361,
z późn. zm.21)) w art. 23 w ust. 1 pkt 16c otrzymuje brzmienie:
„16c) dodatkowej opłaty produktowej, o której mowa w art. 69 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym
sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. Nr 180, poz. 1495, z późn. zm.22)), z tym że kosztem uzyskania
przychodów jest poniesiona opłata, o której mowa w art. 64 tej ustawy;”.
Art. 205. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74,
poz. 397, z późn. zm.23)) w art. 16 w ust. 1 pkt 19c otrzymuje brzmienie:
„19c) dodatkowej opłaty produktowej, o której mowa w art. 69 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym
sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. Nr 180, poz. 1495, z późn. zm.24)), z tym że kosztem uzyskania
przychodów jest poniesiona opłata, o której mowa w art. 64 tej ustawy;”.
20) Z miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 1101, 1342 i 1529.
21) Z miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 362, 596, 769, 1278, 1342, 1448, 1529 i 1540.
22) Z miany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 223, poz. 1464, z 2009 r. Nr 79, poz. 666 i Nr 215, poz. 1664
oraz z 2011 r. Nr 63, poz. 322, Nr 106, poz. 622, Nr 152, poz. 897 i Nr 171, poz. 1016.
23) Z miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 102, poz. 585, Nr 106, poz. 622, Nr 134,
poz. 781, Nr 178, poz. 1059, Nr 205, poz. 1202 i Nr 234, poz. 1389 i 1391 oraz z 2012 r. poz. 362, 596, 769, 1010, 1342, 1448 i 1540.
24) Z miany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 223, poz. 1464, z 2009 r. Nr 79, poz. 666 i Nr 215, poz. 1664
oraz z 2011 r. Nr 63, poz. 322, Nr 106, poz. 622, Nr 152, poz. 897 i Nr 171, poz. 1016.
Dziennik Ustaw – 74 – Poz. 21

Art. 206. W ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2012 r. poz. 391
i 951) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 6r po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. W przypadku przejęcia przez związek międzygminny zadań gminy, o których mowa w art. 3 ust. 2 w zakresie
gospodarowania odpadami komunalnymi, opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi mogą stanowić
w całości lub w części dochód związku międzygminnego.”;
2) w art. 9c dodaje się ust. 9 i 10 w brzmieniu:
„9. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta przekazuje marszałkowi województwa wykaz podmiotów wpisanych
w danym miesiącu do rejestru działalności regulowanej w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli
nieruchomości oraz wykreślonych z tego rejestru, zawierający dane, o których mowa w art. 9b ust. 4.
10. Wykaz, o którym mowa w ust. 9, jest przekazywany do końca miesiąca następującego po okresie objętym
wykazem.”;
3) art. 9q–9t otrzymują brzmienie:
„Art. 9q. 1. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta jest obowiązany do sporządzania rocznego sprawozdania
z realizacji zadań z zakresu gospodarowania odpadami komunalnymi.
2. Sprawozdanie jest przekazywane marszałkowi województwa w terminie do 31 marca roku następującego po
roku, którego dotyczy, za pośrednictwem Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami
poprzez indywidualne konto, utworzone przez marszałka województwa. Przepis art. 55 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia
2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21) stosuje się odpowiednio.
3. Sprawozdanie zawiera:
1) informacje o masie poszczególnych rodzajów odebranych z obszaru danej gminy odpadów komunalnych oraz
sposobie ich zagospodarowania, wraz ze wskazaniem instalacji, do której zostały przekazane odebrane od właścicieli
nieruchomości zmieszane odpady komunalne, odpady zielone oraz pozostałości z sortowania odpadów
komunalnych przeznaczonych do składowania;
2) informacje o masie odpadów komunalnych ulegających biodegradacji:
a) przekazanych do składowania na składowisku odpadów,
b) nieprzekazanych do składowania na składowisku odpadów i sposobie ich zagospodarowania;
3) liczbę właścicieli nieruchomości, od których zostały odebrane odpady komunalne;
4) liczbę właścicieli nieruchomości, którzy zbierają odpady komunalne w sposób niezgodny z regulaminem;
5) informacje o osiągniętych poziomach recyklingu, przygotowania do ponownego użycia i odzysku innymi
metodami oraz ograniczenia masy odpadów komunalnych ulegających biodegradacji przekazywanych do
składowania.
4. Niezłożenie sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, jest równoznaczne z niewykonaniem obowiązków,
o których mowa w art. 3b i art. 3c.
5. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta jest obowiązany do sporządzania rocznego sprawozdania o ilości
i rodzaju nieczystości ciekłych odebranych z obszaru danej gminy.
6. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 5, jest przekazywane marszałkowi województwa i wojewódzkiemu
inspektorowi ochrony środowiska w terminie do 31 marca roku następującego po roku, którego dotyczy.
Art. 9r. 1. Marszałek województwa i wojewódzki inspektor ochrony środowiska weryfikują dane zawarte
w sprawozdaniach, o których mowa w art. 9q ust. 1 i 5.
2. W przypadku gdy sprawozdanie, o którym mowa w art. 9q ust. 1 lub 5, jest sporządzone nierzetelnie, marszałek
województwa lub wojewódzki inspektor ochrony środowiska wzywa wójta, burmistrza lub prezydenta miasta,
który przekazał sprawozdanie, do jego uzupełnienia lub poprawienia w terminie 30 dni.
Art. 9s. 1. Marszałek województwa jest obowiązany do sporządzania rocznego sprawozdania z realizacji zadań
z zakresu gospodarowania odpadami komunalnymi.
Dziennik Ustaw – 75 – Poz. 21

2. Sprawozdanie jest przekazywane ministrowi właściwemu do spraw środowiska w terminie do 15 lipca roku
następującego po roku, którego dotyczy, za pośrednictwem Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz
o gospodarce odpadami.
3. Sprawozdanie zawiera:
1) informacje o masie poszczególnych rodzajów odebranych z obszaru danego województwa odpadów komunalnych
i sposobie ich zagospodarowania, wraz ze wskazaniem instalacji, do której zostały przekazane odebrane
od właścicieli nieruchomości zmieszane odpady komunalne, odpady zielone oraz pozostałości z sortowania
odpadów komunalnych przeznaczonych do składowania;
2) informacje o masie odpadów komunalnych ulegających biodegradacji:
a) przekazanych do składowania na składowisku odpadów,
b) nieprzekazanych do składowania na składowisku odpadów i sposobie ich zagospodarowania;
3) liczbę właścicieli nieruchomości, od których zostały odebrane odpady komunalne;
4) informacje o osiągniętych poziomach recyklingu, przygotowania do ponownego użycia i odzysku innymi metodami
oraz ograniczenia masy odpadów komunalnych ulegających biodegradacji przekazywanych do składowania.
4. W przypadku gdy sprawozdanie jest sporządzone nierzetelnie, minister właściwy do spraw środowiska wzywa
marszałka województwa, który przekazał sprawozdanie, do jego uzupełnienia lub poprawienia w terminie 30 dni.
5. Marszałek województwa jest obowiązany do sporządzania rocznego sprawozdania o ilości i rodzaju nieczystości
ciekłych odebranych z obszaru danego województwa.
6. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 5, jest przekazywane ministrowi właściwemu do spraw środowiska
w terminie do 15 lipca roku następującego po roku, którego dotyczy.
Art. 9t. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzory sprawozdań, o których
mowa w art. 9n ust. 1, art. 9o ust. 1, art. 9q ust. 1 i 5 oraz art. 9s ust. 1 i 5, kierując się potrzebą ujednolicenia sprawozdań
oraz koniecznością zapewnienia skutecznej kontroli w zakresie utrzymania czystości i porządku w gminach.”.
Art. 207. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150, z późn.
zm.25)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3:
a) pkt 12 otrzymuje brzmienie:
„12) odpadach – rozumie się przez to odpady w rozumieniu ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U.
z 2013 r. poz. 21);”,
b) pkt 17 otrzymuje brzmienie:
„17) PCB – rozumie się przez to substancje, o których mowa w art. 3 pkt 17 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r.
o odpadach;”;
2) w art. 147 po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
„3a. Jeżeli wykonane przez prowadzącego instalację do termicznego przekształcania odpadów pomiary wykażą,
że zostały przekroczone dopuszczalne wielkości emisji do wód, ustanowione w odrębnych przepisach, prowadzący
instalację jest obowiązany w ciągu 24 godzin od momentu stwierdzenia przekroczenia tych emisji powiadomić o tym
organ ochrony środowiska właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego.”;
3) po art. 180 dodaje się art. 180a w brzmieniu:
„Art. 180a. Pozwolenie na wytwarzanie odpadów jest wymagane do wytwarzania odpadów:
1) o masie powyżej 1 Mg rocznie – w przypadku odpadów niebezpiecznych lub
2) o masie powyżej 5000 Mg rocznie – w przypadku odpadów innych niż niebezpieczne.”;
25) Z miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 111, poz. 708, Nr 138, poz. 865, Nr 154, poz. 958,
Nr 171, poz. 1056, Nr 199, poz. 1227, Nr 223, poz. 1464 i Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 19, poz. 100, Nr 20, poz. 106, Nr 79, poz. 666,
Nr 130, poz. 1070 i Nr 215, poz. 1664, z 2010 r. Nr 21, poz. 104, Nr 28, poz. 145, Nr 40, poz. 227, Nr 76, poz. 489, Nr 119, poz. 804,
Nr 152, poz. 1018 i 1019, Nr 182, poz. 1228, Nr 229, poz. 1498 i Nr 249, poz. 1657, z 2011 r. Nr 32, poz. 159, Nr 63, poz. 322, Nr 94,
poz. 551, Nr 99, poz. 569, Nr 122, poz. 695, Nr 152, poz. 897, Nr 178, poz. 1060 i Nr 224, poz. 1341 oraz z 2012 r. poz. 460, 951,
1342 i 1513.
Dziennik Ustaw – 76 – Poz. 21

4) w art. 181 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„4. Do pozwolenia zintegrowanego i pozwolenia na wytwarzanie odpadów nie stosuje się art. 11 ust. 9 ustawy
z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447, z późn. zm.26)).”;
5) w art. 184:
a) po ust. 2a dodaje się ust. 2b w brzmieniu:
„2b. Wniosek o wydanie pozwolenia na wytwarzanie odpadów, o którym mowa w art. 181 ust. 1 pkt 4, zawiera
dodatkowo:
1) numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz numer REGON posiadacza odpadów, o ile został nadany;
2) wyszczególnienie rodzajów odpadów przewidzianych do wytwarzania, z uwzględnieniem ich podstawowego
składu chemicznego i właściwości;
3) określenie ilości odpadów poszczególnych rodzajów przewidzianych do wytwarzania w ciągu roku;
4) wskazanie sposobów zapobiegania powstawaniu odpadów lub ograniczania ilości odpadów i ich negatywnego
oddziaływania na środowisko;
5) opis dalszego sposobu gospodarowania odpadami, z uwzględnieniem zbierania, transportu, odzysku i unieszkodliwiania
odpadów;
6) wskazanie miejsca i sposobu oraz rodzajów magazynowanych odpadów.”,
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Dodatkowe wymagania dotyczące wniosku o wydanie pozwolenia określają art. 208 i art. 221.”;
6) w art. 186 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) nie są spełnione wymagania, o których mowa w art. 141 ust. 2, art. 143 i art. 204 ust. 1, a w przypadku pozwolenia
na wytwarzanie odpadów, o którym mowa w art. 181 ust. 1 pkt 4, oraz pozwolenia zintegrowanego – także
jeżeli zamierzony sposób gospodarowania odpadami jest niezgodny z planami gospodarki odpadami, o których
mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;”;
7) w art. 188:
a) po ust. 2a dodaje się ust. 2b w brzmieniu:
„2b. Pozwolenie na wytwarzanie odpadów określa dodatkowo:
1) numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz numer REGON posiadacza odpadów, o ile został nadany;
2) wyszczególnienie rodzajów odpadów przewidzianych do wytwarzania, z uwzględnieniem ich podstawowego
składu chemicznego i właściwości;
3) określenie ilości odpadów poszczególnych rodzajów przewidzianych do wytwarzania w ciągu roku;
4) wskazanie sposobów zapobiegania powstawaniu odpadów lub ograniczania ilości odpadów i ich negatywnego
oddziaływania na środowisko;
5) opis sposobu dalszego gospodarowania odpadami, z uwzględnieniem zbierania, transportu, odzysku i unieszkodliwiania
odpadów;
6) wskazanie miejsca i sposobu oraz rodzaju magazynowanych odpadów.”,
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Dodatkowe wymagania dotyczące pozwolenia określają przepisy art. 211 i art. 224.”;
8) w art. 193 w ust. 1 w pkt 6 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje pkt 7 i 8 w brzmieniu:
„7) w przypadku wstrzymania użytkowania składowiska na czas dłuższy niż rok;
8) w przypadku wstrzymania termicznego przekształcania odpadów na czas dłuższy niż rok.”;
26) Z miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 239, poz. 1593, z 2011 r. Nr 85, poz. 459,
Nr 106, poz. 622, Nr 112, poz. 654, Nr 120, poz. 690, Nr 131, poz. 764, Nr 132, poz. 766, Nr 153, poz. 902, Nr 163, poz. 981, Nr 171,
poz. 1016, Nr 199, poz. 1175, Nr 204, poz. 1195 i Nr 232, poz. 1378 oraz z 2012 r. poz. 855, 1166, 1407, 1445 i 1529.
Dziennik Ustaw – 77 – Poz. 21

9) w art. 293 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Za składowanie odpadów bez uzyskania decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów
podmiot korzystający ze środowiska ponosi, z zastrzeżeniem ust. 3–5, opłaty podwyższone w wysokości 0,05
jednostkowej stawki opłaty za umieszczenie odpadów na składowisku za każdą dobę składowania.
2. Magazynowanie odpadów bez wymaganej decyzji określającej sposób i miejsce magazynowania traktuje się
jako składowanie odpadów bez wymaganej decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska, z zastrzeżeniem
ust. 3.”;
10) w art. 298 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) naruszenie warunków decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów albo decyzji określającej
miejsce i sposób magazynowania odpadów, wymaganych przepisami ustawy o odpadach, co do rodzaju
i sposobów składowania lub magazynowania odpadów;”;
11) w art. 309 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Za składowanie odpadów z naruszeniem warunków dotyczących rodzaju i sposobów składowania odpadów,
określonych w decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska, lub magazynowanie odpadów
z naruszeniem decyzji określającej miejsce i sposób magazynowania odpadów wymierza się karę w wysokości 0,1
jednostkowej stawki opłaty za umieszczenie odpadów na składowisku za każdą dobę składowania.”;
12) w art. 319 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Jeżeli odroczeniu podlegały opłaty albo kary wymierzone w związku ze składowaniem lub magazynowaniem
odpadów bez uzyskania decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów lub bez decyzji
określającej miejsce i sposób magazynowania odpadów albo wymierzone za przekroczenie warunków określonych
w decyzji, w razie terminowego zrealizowania przedsięwzięcia właściwy organ stwierdza, w drodze decyzji, umorzenie
odroczonych opłat albo kar.”;
13) w art. 400a w ust. 1:
a) pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) koszty gospodarowania odpadami z wypadków, o których mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;”,
b) po pkt 8 dodaje się pkt 8a w brzmieniu:
„8a) wykonywanie badań i pomiarów związanych z odpadami, prowadzenie postępowań administracyjnych oraz
uczestniczenie w postępowaniach przed sądami;”;
14) w art. 400k w ust. 2 pkt 4 i 5 otrzymują brzmienie:
„4) sporządzanie i przekazywanie ministrowi właściwemu do spraw środowiska, w terminie do dnia 30 czerwca
następnego roku za poprzedni rok kalendarzowy, zbiorczej informacji o:
a) zgromadzonych wpływach z tytułu opłat, o których mowa w art. 12 ust. 2, art. 14 ust. 1 oraz art. 17 ust. 1 i 2
ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. Nr 25, poz. 202,
z późn. zm.27)),
b) stacjach demontażu, które otrzymały dofinansowanie,
c) gminach, które uzyskały dofinansowanie w zakresie zbierania porzuconych pojazdów wycofanych z eksploatacji,
d) powiatach, które uzyskały dofinansowanie w zakresie zbierania pojazdów wycofanych z eksploatacji;
5) sporządzanie i przekazywanie ministrowi właściwemu do spraw środowiska zbiorczej informacji o zgromadzonych
wpływach z tytułu opłat, o których mowa w art. 64 ust. 2 i 3 oraz art. 69 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca
2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. Nr 180, poz. 1495, z późn. zm.28)) oraz kar
pieniężnych, o których mowa w art. 80 ust. 2–9 tej ustawy, w terminie do dnia 30 czerwca następnego roku za
poprzedni rok kalendarzowy.”;
27) Z miany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 175, poz. 1458, z 2007 r. Nr 176, poz. 1236, z 2009 r. Nr 79, poz. 666,
Nr 92, poz. 753 i Nr 215, poz. 1664, z 2010 r. Nr 28, poz. 145 i Nr 76, poz. 489, z 2011 r. Nr 63, poz. 322 oraz z 2012 r. poz. 1448.
28) Z miany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 223, poz. 1464, z 2009 r. Nr 79, poz. 666 i Nr 215, poz. 1664
oraz z 2011 r. Nr 63, poz. 322, Nr 106, poz. 622, Nr 152, poz. 897 i Nr 171, poz. 1016.
Dziennik Ustaw – 78 – Poz. 21

15) w art. 401:
a) w ust. 7:
– pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) wpływy z opłat produktowych pobieranych na podstawie przepisów o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie
gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej;”,
– pkt 10 otrzymuje brzmienie:
„10) wpływy z opłat, o których mowa w art. 64 ust. 2 i 3 oraz art. 69 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym
sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, a także wpływy z kar pieniężnych wymierzanych na podstawie art. 80
ust. 2–9 tej ustawy;”,
– pkt 11a otrzymuje brzmienie:
„11a) wpływy z administracyjnych kar pieniężnych wymierzanych na podstawie ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r.
o odpadach;”,
b) w ust. 8 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) wpływy z opłat, o których mowa w art. 64 ust. 2 i 3 oraz art. 69 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym
sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, a także wpływy z kar pieniężnych wymierzanych na podstawie art. 80
ust. 2–9 tej ustawy;”;
16) w art. 401c ust. 9 otrzymuje brzmienie:
„9. Środki Narodowego Funduszu w wysokości nie mniejszej niż kwota przychodów, o których mowa
w art. 401 ust. 7 pkt 8–13, po pomniejszeniu o koszty obsługi tych przychodów, przeznacza się na:
1) dofinansowanie przedsięwzięć i zadań związanych z gospodarowaniem odpadami, zapobieganiem powstawaniu
odpadów oraz edukację ekologiczną;
2) finansowanie dopłat do demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji;
3) utworzenie i wdrażanie Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami, o której mowa
w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;
4) dofinansowanie działań w zakresie:
a) gospodarowania odpadami w przypadkach, o których mowa w art. 23–25, rozporządzenia (WE) nr 1013/2006
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów,
b) szkolenia organów administracji publicznej wykonujących obowiązki Rzeczypospolitej Polskiej związane
z kontrolą i nadzorem nad międzynarodowym przemieszczaniem odpadów,
c) zakupu sprzętu i oprogramowania dla organów, o których mowa w lit. b.”;
17) w art. 402:
a) ust. 2a otrzymuje brzmienie:
„2a. Zarząd województwa przed przekazaniem na rachunek Narodowego Funduszu oraz wojewódzkich funduszy
wpływów z opłat, o których mowa w art. 401 ust. 1, pomniejsza je o:
1) 3% – w przypadku województw, w których wpływy z opłat w poprzednim roku kalendarzowym wyniosły do
100 mln zł,
2) 1,5% – w przypadku województw, w których wpływy z opłat w poprzednim roku kalendarzowym wyniosły powyżej
100 mln zł.”,
b) po ust. 2a dodaje się ust. 2b w brzmieniu:
„2b. Kwotę uzyskaną z tytułu pomniejszenia, o którym mowa w ust. 2a, przeznacza się na:
1) tworzenie i modyfikację baz danych zawierających informacje o podmiotach korzystających ze środowiska;
2) zatrudnianie osób zajmujących się kontrolą oraz windykacją opłat za korzystanie ze środowiska.”,
Dziennik Ustaw – 79 – Poz. 21

c) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Wpływy z tytułu opłat i kar za składowanie i magazynowanie odpadów stanowią w 50% dochód budżetu
gminy, a w 10% dochód budżetu powiatu, na których obszarze są składowane odpady. Jeżeli składowisko odpadów
jest zlokalizowane na obszarze więcej niż jednego powiatu lub więcej niż jednej gminy, dochód podlega podziałowi
proporcjonalnie do powierzchni zajmowanych przez składowisko na obszarze tych powiatów i gmin. W przypadku
gdy gmina należy do związku międzygminnego, którego zadaniem statutowym jest gospodarka odpadami, wpływy
należne gminie stanowią wyłączny dochód budżetu tego związku międzygminnego i są przeznaczone na jego cele
statutowe.”,
d) ust. 8 otrzymuje brzmienie:
„8. Wpływy z opłat, o których mowa w art. 64 ust. 2 i 3 oraz art. 69 ust. 2, a także z kar pieniężnych wymierzanych
na podstawie art. 80 ust. 2–9 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym,
odpowiednio wojewódzkie fundusze, Główny Inspektor Ochrony Środowiska i wojewódzcy inspektorzy ochrony
środowiska przekazują na rachunek bankowy Narodowego Funduszu, w terminie do końca następnego miesiąca po
upływie każdego kwartału.”,
e) uchyla się ust. 12 i 14;
18) w art. 410a:
a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) złożył w terminie sprawozdanie zawierające informacje, o których mowa w art. 75 ust. 2 pkt 1 i 4 ustawy z dnia
14 grudnia 2012 r. o odpadach.”,
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Środki przeznaczone na dopłaty do demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji są dzielone w stosunku
do masy pojazdów wycofanych z eksploatacji przyjętych do stacji demontażu, wykazanych w sprawozdaniu zawierającym
informacje, o których mowa w art. 75 ust. 2 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”,
c) ust. 3a i 3b otrzymują brzmienie:
„3a. W przypadku gdy wniosek, o którym mowa w ust. 3, zawiera błędy lub wymaga uzupełnienia, Narodowy
Fundusz wzywa przedsiębiorcę prowadzącego stację demontażu do usunięcia tych błędów lub uzupełnienia wniosku
w terminie 14 dni.
3b. Narodowy Fundusz przekazuje dopłatę w terminie do dnia 31 grudnia roku, w którym przedsiębiorca złożył
wniosek, o którym mowa w ust. 3.”,
d) uchyla się ust. 3c,
e) w ust. 4 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) złożył w terminie sprawozdanie zawierające informacje, o których mowa w art. 75 ust. 2 pkt 1 i 4 ustawy z dnia
14 grudnia 2012 r. o odpadach.”.
Art. 208. W ustawie z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych (Dz. U. Nr 63, poz. 638,
z późn. zm.29)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 5a ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Producent, importer i dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia opakowań, o których mowa w ust. 1,
może zlecić działania edukacyjne w zakresie właściwego gospodarowania odpadami opakowaniowymi organizacji
odzysku, o której mowa w art. 5 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania
niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej (Dz. U. z 2007 r. Nr 90, poz. 607, z późn. zm.30)).”;
2) po art. 6 dodaje się art. 6a w brzmieniu:
„Art. 6a. Producent, importer, dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia, eksporter i dokonujący wewnątrzwspólnotowej
dostawy opakowań, eksporter i dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy produktów w opakowaniach
podlega, w zakresie prowadzonej działalności, wpisowi do rejestru, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia
2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21).”;
29) Z miany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 7, poz. 78, z 2004 r. Nr 11, poz. 97 i Nr 96, poz. 959, z 2005 r.
Nr 175, poz. 1458 oraz z 2011 r. Nr 63, poz. 322.
30) Z miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2009 r. Nr 79, poz. 666 i Nr 215, poz. 1664 oraz z 2011 r.
Nr 106, poz. 622.
Dziennik Ustaw – 80 – Poz. 21

3) art. 7 otrzymuje brzmienie:
„Art. 7. Producent, importer, dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia, eksporter i dokonujący wewnątrzwspólnotowej
dostawy opakowań oraz eksporter i dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy produktów w opakowaniach
są obowiązani do sporządzania rocznych sprawozdań zawierających informacje, o których mowa
w art. 73 ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a–d oraz lit. f ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie
określonych w tej ustawie.”;
4) art. 9 otrzymuje brzmienie:
„Art. 9. Obowiązki producenta, importera i dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia produktów w opakowaniach
w zakresie osiągania poziomów odzysku i recyklingu określa ustawa z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach
przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej.”;
5) art. 15 otrzymuje brzmienie:
„Art. 15. Jednostki handlu detalicznego powierzchni handlowej powyżej 2000 m2 są obowiązane do prowadzenia
na własny koszt selektywnego zbierania, w rozumieniu ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, odpadów
opakowaniowych po produktach w opakowaniach, które znajdują się w ich ofercie handlowej.”;
6) uchyla się rozdział 5;
7) uchyla się art. 22.
Art. 209. W ustawie z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi
odpadami oraz o opłacie produktowej (Dz. U. z 2007 r. Nr 90, poz. 607, z późn. zm.31)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3:
a) ust. 9a i 9b otrzymują brzmienie:
„9a. Przy obliczaniu osiągniętych poziomów odzysku dla odpadów opakowaniowych i poużytkowych do odzysku
zalicza się procesy R1–R9 i R13 wymienione w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach
(Dz. U. z 2013 r. poz. 21).
9b. Przy obliczaniu osiągniętych poziomów recyklingu odpadów opakowaniowych i poużytkowych do recyklingu
zalicza się procesy R2–R9 wymienione w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”,
b) ust. 11c otrzymuje brzmienie:
„11c. Przy obliczaniu poziomu recyklingu olejów odpadowych wlicza się wyłącznie masę olejów odpadowych
poddanych regeneracji w instalacjach wpisanych do Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce
odpadami, o której mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”;
2) w art. 4:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Przedsiębiorca lub organizacja może zlecić wykonanie poszczególnych czynności związanych z odzyskiem
i recyklingiem posiadaczowi odpadów spełniającemu wymagania określone w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r.
o odpadach.”,
b) uchyla się ust. 5;
3) w art. 6 po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
„4a. Organizacja odzysku jest obowiązana, w terminie do dnia 15 marca każdego roku, przedstawić marszałkowi
województwa właściwemu ze względu na siedzibę tej organizacji, zaświadczenie wydane przez bank prowadzący
rachunek bankowy tej organizacji stwierdzające, że w ciągu całego poprzedniego roku kalendarzowego utrzymywała
na odrębnym rachunku bankowym kapitał własny w wysokości co najmniej połowy minimalnego kapitału
zakładowego, o którym mowa w ust. 1.”;
31) Z miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2009 r. Nr 79, poz. 666 i Nr 215, poz. 1664 oraz z 2011 r.
Nr 106, poz. 622.
Dziennik Ustaw – 81 – Poz. 21

4) art. 9 otrzymuje brzmienie:
„Art. 9. 1. Przedsiębiorca prowadzący działalność polegającą na wytwarzaniu, imporcie lub wewnątrzwspólnotowym
nabyciu produktów w opakowaniach, o których mowa w załączniku nr 1 do ustawy, lub produktów, o których
mowa w załączniku nr 3 do ustawy, przedsiębiorca prowadzący odzysk lub recykling odpadów opakowaniowych
lub odpadów poużytkowych, a także przedsiębiorca dokonujący eksportu odpadów opakowaniowych lub
poużytkowych oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów opakowaniowych lub poużytkowych w celu poddania
ich odzyskowi lub recyklingowi oraz organizacja odzysku, podlegają, w zakresie tej działalności, wpisowi do
rejestru, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
2. Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany umieszczać numer rejestrowy na dokumentach
sporządzanych w związku z wykonywaniem działalności w zakresie objętym wpisem do rejestru, o którym mowa
w ust. 1.”;
5) art. 10 otrzymuje brzmienie:
„Art. 10. Przedsiębiorca, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1, i organizacja odzysku są obowiązani do sporządzania
sprawozdań zawierających informacje, o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 1, pkt 2 lit. a–d i lit. f oraz pkt 3
lit. a–c ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.”;
6) w art. 11:
a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Przedsiębiorca i organizacja odzysku są obowiązani do prowadzenia dodatkowej ewidencji, obejmującej
informacje o:
1) odpowiednio masie opakowań, wymienionych w załączniku nr 1 do ustawy, w których przedsiębiorca wprowadził
na rynek krajowy produkty, lub wprowadzonych na rynek krajowy produktów, wymienionych w załączniku
nr 3 do ustawy, z podziałem na poszczególne ich rodzaje – w przypadku przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 4
ust. 1 pkt 1;
2) wykazie przedsiębiorców, w imieniu których działa organizacja oraz odpowiednio masie opakowań, wymienionych
w załączniku nr 1 do ustawy, w których przedsiębiorcy wymienieni w wykazie wprowadzili na rynek krajowy
produkty, lub wprowadzonych na rynek krajowy przez przedsiębiorców produktów, wymienionych w załączniku
nr 3 do ustawy, z podziałem na poszczególne ich rodzaje – w przypadku organizacji.
2. Informacje o:
1) odpowiednio masie poddanych odzyskowi i recyklingowi odpadów opakowaniowych z podziałem na poszczególne
ich rodzaje i według sposobu ich odzysku i recyklingu, oraz odpadów poużytkowych, z podziałem na poszczególne
ich rodzaje – w przypadku przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1,
2) odpowiednio masie poddanych odzyskowi i recyklingowi odpadów opakowaniowych, z podziałem na poszczególne
ich rodzaje i według sposobu ich odzysku i recyklingu, oraz odpadów poużytkowych, z podziałem na poszczególne
ich rodzaje – w przypadku organizacji
– są ustalane na podstawie dokumentów potwierdzających odrębnie odzysk i odrębnie recykling.”,
b) ust. 10 otrzymuje brzmienie:
„10. Przedsiębiorca i organizacja są obowiązani do przechowywania dodatkowej ewidencji, o której mowa
w ust. 1, oraz dokumentów, o których mowa w ust. 3, 8 i 9, przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego
dotyczą.”;
7) uchyla się art. 11a;
8) art. 15 otrzymuje brzmienie:
„Art. 15. Przedsiębiorca i organizacja, o których mowa w art. 12 ust. 2 i 2a, są obowiązani do sporządzenia
rocznego sprawozdania, zawierającego informacje, o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 1, pkt 2 lit. e oraz pkt 3 lit. d
ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.”;
Dziennik Ustaw – 82 – Poz. 21

9) uchyla się art. 24;
10) uchyla się art. 37;
11) art. 40 otrzymuje brzmienie:
„Art. 40. Orzekanie w sprawach o czyny określone w art. 37a i art. 37b następuje w trybie przepisów ustawy
z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 133, poz. 848, z późn.
zm.32)).”.
Art. 210. W ustawie z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne (Dz. U. z 2012 r. poz. 145, 951 i 1513) w art. 92 w ust. 3
pkt 15 otrzymuje brzmienie:
„15) opiniowanie projektów wojewódzkich planów gospodarki odpadami, o których mowa w ustawie z dnia 14 grudnia
2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21) w zakresie ochrony zasobów wodnych;”.
Art. 211. W ustawie z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1265) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 87 w ust. 1 w pkt 3 lit. f otrzymuje brzmienie:
„f) dokumenty wymagane przy przewozie odpadów, w tym w odniesieniu do transportującego odpady wydane
przez właściwy organ potwierdzenie posiadania numeru rejestrowego, o którym mowa w ustawie z dnia
14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21), o ile wpis do rejestru jest wymagany,”;
2) w załączniku nr 3 do ustawy w tabeli:
a) w lp. 4.2 treść w kolumnie II „Wyszczególnienie naruszeń” otrzymuje brzmienie:
„Wykonywanie przewozu drogowego odpadów innych niż niebezpieczne przez transportującego odpady bez wymaganego
wpisu do rejestru, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”,
b) w lp. 4.3 treść w kolumnie II „Wyszczególnienie naruszeń” otrzymuje brzmienie:
„Wykonywanie przewozu drogowego odpadów niebezpiecznych przez transportującego odpady bez wymaganego
wpisu do rejestru, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”.
Art. 212. W ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r.
poz. 647, 951 i 1445) w art. 52 w ust. 2:
1) w pkt 2 lit. b i c otrzymują brzmienie:
„b) określenie planowanego sposobu zagospodarowania terenu oraz charakterystyki zabudowy i zagospodarowania
terenu, w tym przeznaczenia i gabarytów projektowanych obiektów budowlanych oraz powierzchni
terenu podlegającej przekształceniu, przedstawione w formie opisowej i graficznej,
c) określenie charakterystycznych parametrów technicznych inwestycji oraz dane charakteryzujące jej wpływ
na środowisko;”;
2) dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
„3) w przypadku lokalizacji składowiska odpadów:
a) docelową rzędną składowiska odpadów,
b) roczną i całkowitą ilość składowanych odpadów oraz rodzaje składowanych odpadów,
c) sposób gromadzenia, oczyszczania i odprowadzania ścieków,
d) sposób gromadzenia, oczyszczania i wykorzystywania lub unieszkodliwiania gazu składowiskowego.”.
32) Z miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 214, poz. 1344 i Nr 237, poz. 1651, z 2009 r.
Nr 178, poz. 1375, Nr 190, poz. 1474 i Nr 206, poz. 1589, z 2010 r. Nr 182, poz. 1228, Nr 197, poz. 1307 i Nr 225, poz. 1466, z 2011 r.
Nr 217, poz. 1280, Nr 240, poz. 1431 i Nr 244, poz. 1454 oraz z 2012 r. poz. 1101.
Dziennik Ustaw – 83 – Poz. 21

Art. 213. W ustawie z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. Nr 25,
poz. 202, z późn. zm.33)) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 13 otrzymuje brzmienie:
„Art. 13. Wprowadzający pojazd podlega wpisowi do rejestru, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia
2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21).”;
2) art. 15 otrzymuje brzmienie:
„Art. 15. Wprowadzający pojazd sporządza roczne sprawozdanie zawierające informacje, o których mowa
w art. 73 ust. 2 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i trybie określonych w tej ustawie.”;
3) po art. 21 dodaje się art. 21a w brzmieniu:
„Art. 21a. Przedsiębiorca prowadzący stację demontażu podlega wpisowi do rejestru, o którym mowa w ustawie
z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”;
4) w art. 28 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3. Przy obliczaniu poziomów recyklingu odpadów pochodzących z pojazdów wycofanych z eksploatacji
do recyklingu zalicza się procesy oznaczone jako R2–R9 w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r.
o odpadach oraz wymontowanie przedmiotów wyposażenia i części pojazdów przeznaczonych do ponownego
użycia.
4. Przy obliczaniu poziomów odzysku odpadów pochodzących z pojazdów wycofanych z eksploatacji do odzysku
zalicza się procesy uwzględnione przy obliczaniu poziomu recyklingu oraz procesy oznaczone jako R1 w załączniku
nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”;
5) art. 30 otrzymuje brzmienie:
„Art. 30. Przedsiębiorca prowadzący stację demontażu jest obowiązany do sporządzenia rocznego sprawozdania
zawierającego informacje, o których mowa w art. 75 ust. 2 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach,
na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.”;
6) po art. 32 dodaje się art. 32a w brzmieniu:
„Art. 32a. Przedsiębiorca prowadzący punkt zbierania pojazdów podlega wpisowi do rejestru, o którym mowa
w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”;
7) w art. 35 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Do transportu pojazdów wycofanych z eksploatacji do stacji demontażu lub punktu zbierania pojazdów nie
stosuje się przepisów art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, chyba że ich stan stwarza zagrożenie
dla środowiska.”;
8) w art. 37 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Przedsiębiorca prowadzący strzępiarkę podlega wpisowi do rejestru, o którym mowa w ustawie z dnia
14 grudnia 2012 r. o odpadach.”;
9) w art. 38 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3. Przedsiębiorca prowadzący strzępiarkę sporządza roczne sprawozdanie zawierające informacje, o których
mowa w art. 75 ust. 2 pkt 1 i 5 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych
w tej ustawie.
4. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki,
określi, w drodze rozporządzenia, sposób wykonania próby strzępienia, o której mowa w ust. 1, kierując się potrzebą
ustalenia średniej zawartości uzyskiwanych frakcji materiałowych dla poszczególnych stacji demontażu.”;
10) uchyla się art. 38a;
33) Z miany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 175, poz. 1458, z 2007 r. Nr 176, poz. 1236, z 2009 r. Nr 79,
poz. 666, Nr 92, poz. 753 i Nr 215, poz. 1664, z 2010 r. Nr 28, poz. 145 i Nr 76, poz. 489, z 2011 r. Nr 63, poz. 322 oraz z 2012 r.
poz. 1448.
Dziennik Ustaw – 84 – Poz. 21

11) art. 42 otrzymuje brzmienie:
„Art. 42. 1. Marszałek województwa zamieszcza na stronie internetowej Biuletynu Informacji Publicznej urzędu
marszałkowskiego wykaz przedsiębiorców prowadzących stacje demontażu oraz punkty zbierania pojazdów,
wpisanych do rejestru, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
2. Wykaz, o którym mowa w ust. 1, zawiera następujące informacje:
1) firmę przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu lub punkt zbierania pojazdów oraz oznaczenie jego siedziby
i adres;
2) adresy stacji demontażu lub punktów zbierania pojazdów.”;
12) uchyla się art. 52;
13) art. 53 otrzymuje brzmienie:
„Art. 53. Orzekanie w sprawach, o których mowa w art. 44–51, następuje na zasadach i w trybie określonych
w ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 133, poz. 848,
z późn. zm.34)).”.
Art. 214. W ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. Nr 180,
poz. 1495, z późn. zm.35)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Przepisy art. 21, art. 23, art. 24, art. 26, art. 27, art. 29 i art. 31 dotyczące wprowadzającego sprzęt stosuje
się odpowiednio do przedsiębiorcy prowadzącego sprzedaż sprzętu przy wykorzystaniu środków porozumiewania
się na odległość, o których mowa w art. 6 ustawy z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów
oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (Dz. U. z 2012 r. poz. 1225), z terytorium
kraju do państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż Rzeczpospolita Polska lub do państwa
członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym.”,
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Do przedsiębiorcy prowadzącego sprzedaż sprzętu przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na
odległość, o którym mowa w ust. 2, stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U.
z 2013 r. poz. 21) dotyczące wprowadzającego sprzęt.”;
2) w art. 3 w ust. 1:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) decyzje związane z gospodarką odpadami – decyzje, o których mowa w art. 41 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r.
o odpadach oraz w art. 181 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska
(Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150, z późn. zm.36));”,
b) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) odzysk – odzysk w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 14 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;”,
34) Z miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 214, poz. 1344 i Nr 237, poz. 1651, z 2009 r.
Nr 178, poz. 1375, Nr 190, poz. 1474 i Nr 206, poz. 1589, z 2010 r. Nr 182, poz. 1228, Nr 197, poz. 1307 i Nr 225, poz. 1466, z 2011 r.
Nr 217, poz. 1280, Nr 240, poz. 1431 i Nr 244, poz. 1454 oraz z 2012 r. poz. 1101.
35) Z miany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 223, poz. 1464, z 2009 r. Nr 79, poz. 666 i Nr 215, poz. 1664
oraz z 2011 r. Nr 63, poz. 322, Nr 106, poz. 622, Nr 152, poz. 897 i Nr 171, poz. 1016.
36) Z miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 111, poz. 708, Nr 138, poz. 865, Nr 154,
poz. 958, Nr 171, poz. 1056, Nr 199, poz. 1227, Nr 223, poz. 1464 i Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 19, poz. 100, Nr 20, poz. 106,
Nr 79, poz. 666, Nr 130, poz. 1070 i Nr 215, poz. 1664, z 2010 r. Nr 21, poz. 104, Nr 28, poz. 145, Nr 40, poz. 227, Nr 76, poz. 489,
Nr 119, poz. 804, Nr 152, poz. 1018 i 1019, Nr 182, poz. 1228, Nr 229, poz. 1498 i Nr 249, poz. 1657, z 2011 r. Nr 32, poz. 159, Nr 63,
poz. 322, Nr 94, poz. 551, Nr 99, poz. 569, Nr 122, poz. 695, Nr 152, poz. 897, Nr 178, poz. 1060 i Nr 224, poz. 1341, z 2012 r.
poz. 460, 951, 1342 i 1513 oraz z 2013 r. poz. 21.
Dziennik Ustaw – 85 – Poz. 21

c) pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) recykling – recykling w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;”,
d) po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:
„6a) rejestr – rejestr, o którym mowa w art. 49 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;”,
e) pkt 11 otrzymuje brzmienie:
„11) unieszkodliwianiu odpadów – unieszkodliwianie w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 30 ustawy z dnia 14 grudnia
2012 r. o odpadach;”,
f) pkt 17 otrzymuje brzmienie:
„17) zużyty sprzęt – sprzęt stanowiący odpady w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r.
o odpadach.”;
3) w art. 3a ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. W przypadku gdy wprowadzający sprzęt nie jest wpisany do rejestru albo będąc wpisanym do rejestru nie
realizuje zgodnie z ustawą obowiązków obciążających wprowadzającego sprzęt, obowiązki, o których mowa
w art. 18, art. 19, art. 21, art. 24, art. 25, art. 27–34, art. 64 oraz art. 67 przejmuje przedsiębiorca dokonujący
wewnątrzwspólnotowego nabycia jego sprzętu.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia podlega
wpisowi do rejestru i we wniosku o wpis do rejestru podaje dane określone dla wprowadzającego sprzęt.”;
4) uchyla się art. 6–15;
5) uchyla się art. 17;
6) w art. 18:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Podstawę obliczenia wysokości zabezpieczenia finansowego, o którym mowa w ust. 1, stanowi w przypadku:
1) wprowadzającego sprzęt, który nie jest wpisany do rejestru – masa sprzętu, który zamierza wprowadzić w danym
roku kalendarzowym;
2) wprowadzającego sprzęt wpisanego do rejestru – masa sprzętu wprowadzonego w poprzednim roku kalendarzowym.”,
b) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:
„4. Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, wpisany do rejestru, wnosi zabezpieczenie
finansowe, o którym mowa w ust. 1, w terminie do dnia 30 czerwca roku, którego dotyczy to zabezpieczenie.
5. Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, który nie jest wpisany do rejestru, wnosi
zabezpieczenie finansowe, o którym mowa w ust. 1, przed złożeniem wniosku o wpis do rejestru.”;
7) w art. 20 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Jeżeli wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych wniósł zabezpieczenie finansowe
w wysokości wyższej niż opłata produktowa wskazana w rocznym sprawozdaniu, o którym mowa w art. 67, Główny
Inspektor Ochrony Środowiska orzeka, w drodze decyzji, o zwrocie wniesionego przez niego zabezpieczenia
finansowego w wysokości wynikającej z różnicy pomiędzy środkami należnymi z zabezpieczenia finansowego
a należną opłatą produktową.”;
8) art. 21 otrzymuje brzmienie:
„Art. 21. 1. Wprowadzający sprzęt podlega wpisowi do rejestru.
2. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany umieszczać numer rejestrowy na fakturach i innych dokumentach
w związku z wykonywaniem działalności objętej rejestrem.”;
9) art. 24 otrzymuje brzmienie:
„Art. 24. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do sporządzenia sprawozdania zawierającego informacje,
o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 1 i pkt 5 lit. a tiret pierwsze ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na
zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.”;
Dziennik Ustaw – 86 – Poz. 21

10) w art. 27a ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych wpisany do rejestru liczy poziomy zbierania,
o których mowa w ust. 1, w stosunku do masy sprzętu wprowadzonego do obrotu na terytorium kraju w poprzednim
roku kalendarzowym. Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, który rozpoczyna
działalność w danym roku kalendarzowym, liczy poziomy zbierania, o których mowa w ust. 1, w stosunku do
sprzętu wprowadzonego do obrotu na terytorium kraju w tym roku kalendarzowym.”;
11) w art. 29 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Wprowadzający sprzęt inny niż przeznaczony dla gospodarstw domowych i użytkownik tego sprzętu są
obowiązani przekazywać zużyty sprzęt do zbierającego zużyty sprzęt lub zakładu przetwarzania, wpisanych do
rejestru.”;
12) w art. 30 ust. 3–5 otrzymują brzmienie:
„3. Przez masę zużytego sprzętu, o której mowa w ust. 1, należy rozumieć masę zużytego sprzętu zebranego
i przekazanego do prowadzącego zakład przetwarzania wpisanego do rejestru.
4. Przy obliczaniu poziomów odzysku zużytego sprzętu do odzysku zalicza się procesy odzysku oznaczone
jako R1–R9 w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
5. Przy obliczaniu poziomów recyklingu zużytego sprzętu do recyklingu zalicza się procesy odzysku oznaczone
jako R2–R9 w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”;
13) art. 31 otrzymuje brzmienie:
„Art. 31. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do sporządzenia sprawozdania zawierającego informacje,
o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 1 i pkt 5 lit. a tiret drugie i trzecie ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach,
na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.”;
14) w art. 33:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do zawarcia umowy z prowadzącym zakład przetwarzania wpisanym
do rejestru, o zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.”,
b) w ust. 4 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do sporządzenia i przedłożenia marszałkowi województwa, w terminie do
dnia 15 marca każdego roku, wykazu zakładów przetwarzania, z których prowadzącymi zawarł umowę, o której mowa
w ust. 1, zawierającego:”;
15) art. 34 otrzymuje brzmienie:
„Art. 34. Wprowadzający sprzęt określony w grupie 5, rodzaje 2–5, w załączniku nr 1 do ustawy jest obowiązany
do przekazania, w drodze umowy, organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego obowiązków
określonych w ustawie, z wyłączeniem obowiązków, o których mowa w art. 21–23, art. 25 i art. 26.”;
16) w art. 37 w pkt 2 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje pkt 3 w brzmieniu:
„3) uzyskania wpisu do rejestru.”;
17) art. 38 otrzymuje brzmienie:
„Art. 38. Zbierający zużyty sprzęt jest obowiązany przekazać zebrany zużyty sprzęt prowadzącemu zakład
przetwarzania wpisanemu do rejestru.”;
18) art. 40 otrzymuje brzmienie:
„Art. 40. Zbierający zużyty sprzęt jest obowiązany do sporządzenia sprawozdania zawierającego informacje,
o których mowa w art. 75 ust. 2 pkt 1 i pkt 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie
określonych w tej ustawie.”;
Dziennik Ustaw – 87 – Poz. 21

19) w art. 41 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) sprzedaży wyłącznie sprzętu wprowadzanego do obrotu przez wprowadzającego sprzęt wpisanego do rejestru;”;
20) po art. 43 dodaje się art. 43a w brzmieniu:
„Art. 43a. Prowadzący zakład przetwarzania jest obowiązany do uzyskania wpisu do rejestru.”;
21) w art. 48 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Prowadzący zakład przetwarzania jest obowiązany podać we wniosku o wydanie decyzji w zakresie gospodarki
odpadami numer i nazwę grupy oraz numer i nazwę rodzaju sprzętu, określone w załączniku nr 1 do ustawy,
z którego powstaje przetwarzany przez niego zużyty sprzęt.”;
22) art. 49 otrzymuje brzmienie:
„Art. 49. Prowadzący zakład przetwarzania w dokumentach ewidencji odpadów i w sprawozdaniach, o których
mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, jest obowiązany podać numer i nazwę grupy oraz numer
i nazwę rodzaju sprzętu, określone w załączniku nr 1 do ustawy, z którego powstał przetwarzany przez niego zużyty
sprzęt.”;
23) w art. 50:
a) w ust. 1 pkt 15–17 otrzymują brzmienie:
„15) oznaczenie procesu recyklingu, z podaniem typu procesu określonego w załączniku nr 1 do ustawy z dnia
14 grudnia 2012 r. o odpadach;
16) oznaczenie innego niż recykling procesu odzysku, z podaniem typu procesu określonego w załączniku nr 1 do
ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;
17) oznaczenie procesu unieszkodliwiania, z podaniem typu procesu określonego w załączniku nr 2 do ustawy
z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;”,
b) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
„7. Zaświadczenia o zużytym sprzęcie i oświadczenia, o których mowa w ust. 6, mogą być wydawane wyłącznie
przez prowadzącego zakład przetwarzania, wpisanego do rejestru.”;
24) art. 51 i art. 52 otrzymują brzmienie:
„Art. 51. Prowadzący zakład przetwarzania jest obowiązany do sporządzania sprawozdania zawierającego
informacje, o których mowa w art. 75 ust. 2 pkt 1 i pkt 7 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach
i w trybie określonych w tej ustawie.
Art. 52. Prowadzący zakład przetwarzania jest obowiązany przechowywać zaświadczenia o zużytym sprzęcie,
zaświadczenia potwierdzające recykling, zaświadczenia potwierdzające inne niż recykling procesy odzysku przez
5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego dotyczą te zaświadczenia.”;
25) w art. 53:
a) w ust. 2 pkt 10 otrzymuje brzmienie:
„10) oznaczenie procesu recyklingu, z podaniem typu procesu określonego w załączniku nr 1 do ustawy z dnia
14 grudnia 2012 r. o odpadach.”,
b) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:
„4. Zaświadczenie potwierdzające recykling może być wydawane wyłącznie przez prowadzącego działalność
w zakresie recyklingu, wpisanego do rejestru.
5. Prowadzący działalność w zakresie recyklingu jest obowiązany przechowywać zaświadczenia potwierdzające
recykling przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego dotyczą te zaświadczenia.”;
26) w art. 54:
a) w ust. 2 pkt 10 otrzymuje brzmienie:
„10) oznaczenie innego niż recykling procesu odzysku z podaniem typu procesu określonego w załączniku nr 1 do
ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”,
Dziennik Ustaw – 88 – Poz. 21

b) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:
„4. Zaświadczenie stwierdzające inne niż recykling procesy odzysku może być wydawane wyłącznie przez
prowadzącego działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku, wpisanego do rejestru.
5. Prowadzący działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku jest obowiązany przechowywać
zaświadczenia potwierdzające inne niż recykling procesy odzysku oraz sprawozdania, o których mowa w art. 56,
przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego dotyczą te zaświadczenia i sprawozdania.”;
27) art. 56 otrzymuje brzmienie:
„Art. 56. Prowadzący działalność w zakresie recyklingu oraz prowadzący działalność w zakresie innych niż
recykling procesów odzysku sporządzają sprawozdania zawierające informacje, o których mowa w art. 75 ust. 2
pkt 1 i 8 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.”;
28) w art. 57:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego nie może przejąć obowiązków, o których mowa
w art. 21–23, art. 25, art. 26 i art. 32 ust. 1.”,
b) uchyla się ust. 7 i 8;
29) w art. 59 ust. 4a otrzymuje brzmienie:
„4a. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego jest obowiązana, w terminie do dnia 15 marca
każdego roku, przedstawić marszałkowi województwa właściwemu ze względu na siedzibę tej organizacji zaświadczenie
wydane przez bank prowadzący rachunek bankowy tej organizacji stwierdzające, że w ciągu całego poprzedniego
roku kalendarzowego utrzymywała na odrębnym rachunku bankowym kapitał własny w wysokości co
najmniej połowy minimalnego kapitału zakładowego, o którym mowa w ust. 1.”;
30) w art. 63 uchyla się ust. 2;
31) art. 67 otrzymuje brzmienie:
„Art. 67. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do sporządzenia i przedłożenia sprawozdania zawierającego
informacje, o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 1 i pkt 5 lit. a tiret czwarte ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r.
o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.”;
32) w art. 72:
a) uchyla się pkt 4,
b) uchyla się pkt 7,
c) pkt 9 otrzymuje brzmienie:
„9) wbrew przepisowi art. 33 ust. 4, nie przekazuje marszałkowi województwa wykazu zakładów przetwarzania
albo przekazuje wykaz zawierający nierzetelne informacje”;
33) w art. 75 w pkt 2b na końcu skreśla się przecinek i uchyla pkt 3;
34) w art. 77 w pkt 3 na końcu skreśla się przecinek i uchyla pkt 4;
35) w art. 78 w pkt 2 na końcu skreśla się przecinek i uchyla pkt 3;
36) w art. 80:
a) uchyla się ust. 1,
b) ust. 8 otrzymuje brzmienie:
„8. Sprzedawca detaliczny i sprzedawca hurtowy, który wbrew przepisowi art. 41 pkt 1 prowadzi sprzedaż
sprzętu pochodzącego od wprowadzającego sprzęt niezarejestrowanego w rejestrze, podlega karze pieniężnej
w wysokości od 5000 zł do 500 000 zł.”,
Dziennik Ustaw – 89 – Poz. 21

c) ust. 10–13 otrzymują brzmienie:
„10. Kary pieniężne, o których mowa w ust. 2–9, wymierza, w drodze decyzji, wojewódzki inspektor ochrony
środowiska.
11. Ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 2–9, uwzględnia się stopień szkodliwości czynu,
zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu, a w szczególności masę sprzętu, którą wprowadzający
sprzęt wprowadził do obrotu.
12. Kary pieniężne, o których mowa w ust. 2–9, wnosi się na odrębny rachunek bankowy wojewódzkiego
inspektora ochrony środowiska.
13. W sprawach dotyczących kar pieniężnych, o których mowa w ust. 2–9, stosuje się odpowiednio przepisy
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują
wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.”.
Art. 215. W ustawie z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2012 r. poz. 1282, 1448 i 1512) w załączniku
wprowadza się następujące zmiany:
1) w części I:
a) w kolumnie 2:
– w ust. 12 w pkt 1 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„pozwoleń na wprowadzanie substancji i energii do środowiska wydawanych na podstawie przepisów o ochronie
środowiska:”,
– ust. 47 otrzymuje brzmienie:
„47. Decyzja zatwierdzająca instrukcję prowadzenia składowiska odpadów”,
b) uchyla się ust. 44,
c) uchyla się ust. 48,
d) po ust. 48 dodaje się ust. 48a–48e w brzmieniu:
48a. Zgoda na podjęcie wstrzymanej działalności posiadacza odpadów 100 zł
48b. Zgoda na wznowienie użytkowania składowiska odpadów 100 zł
48c. Zgoda na wydobywanie odpadów:
1) z zamkniętego składowiska odpadów nieposiadającego instrukcji prowadzenia
składowiska odpadów
2) ze zwałowiska odpadów 500 zł
48d. Zgoda na zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej części 500 zł
48e. Decyzja o przeniesieniu praw i obowiązków wynikających z decyzji dotyczących
składowiska odpadów na rzecz podmiotu zainteresowanego przejęciem składowiska
odpadów
259 zł
2) w części III :
a) w kolumnie 2 w ust. 40 wstęp do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Pozwolenie na wprowadzenie substancji i energii do środowiska wydawane na podstawie przepisów o ochronie
środowiska:”,
b) po ust. 43b dodaje się ust. 43c w brzmieniu:
43c. Zezwolenie na:
a) zbieranie odpadów
b) przetwarzanie odpadów
c) zbieranie i przetwarzanie odpadów 616 zł
Dziennik Ustaw – 90 – Poz. 21

Art. 216. W ustawie z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie (Dz. U. Nr 75,
poz. 493, z późn. zm.37)) w art. 3 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) z zakresu ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21):
a) zbieranie lub przetwarzanie odpadów wymagające uzyskania zezwolenia,
b) działalność wymagającą uzyskania wpisu do rejestru w zakresie, o którym mowa w art. 50 ust. 1 pkt 5
lit. a i b tej ustawy;”.
Art. 217. W ustawie z dnia 29 czerwca 2007 r. o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów (Dz. U. Nr 124, poz. 859,
z 2010 r. Nr 28, poz. 145 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Przepisy ustawy nie naruszają postanowień ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska
(Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150, z późn. zm.38)) oraz ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r.
poz. 21).”;
2) w art. 2 uchyla się ust. 2–4;
3) w art. 6 w ust. 4:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) zezwolenie na przetwarzanie odpadów lub zezwolenie na zbieranie i przetwarzanie odpadów lub pozwolenia,
o których mowa w art. 181 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska;”,
b) uchyla się pkt 3 i 5;
4) w art. 7 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Kopie zezwoleń, o których mowa w art. 4, Główny Inspektor Ochrony Środowiska niezwłocznie przekazuje
ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, Komendantowi Głównemu Straży Granicznej, Komendantowi
Głównemu Policji oraz odpowiednio Głównemu Inspektorowi Transportu Drogowego, Prezesowi Urzędu
Transportu Kolejowego, właściwym organom kraju przeznaczenia, tranzytu lub wywozu odpadów.
2. Kopie zezwolenia na przywóz odpadów z zagranicy na teren kraju Główny Inspektor Ochrony Środowiska
niezwłocznie przekazuje także, właściwym ze względu na miejsce prowadzenia procesu przetwarzania odpadów,
marszałkowi województwa, wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska, oraz wójtowi, burmistrzowi lub
prezydentowi miasta, a także organowi właściwemu do wydania zezwolenia na przetwarzanie odpadów.”;
5) po art. 11 dodaje się art. 11a w brzmieniu:
„Art. 11a. Minister właściwy do spraw środowiska może określić, w drodze rozporządzenia, rodzaje odpadów,
których przywóz na terytorium kraju podlega ograniczeniu, oraz warunki, na jakich te odpady mogą być przywożone
z zagranicy do instalacji termicznego przekształcania odpadów klasyfikowanych jako instalacje odzysku, mając
na uwadze potrzebę zapewnienia pierwszeństwa termicznego przekształcania odpadów wytwarzanych na terytorium
kraju.”.
Art. 218. W ustawie z dnia 10 lipca 2008 r. o odpadach wydobywczych (Dz. U. Nr 138, poz. 865, z późn. zm.39)) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 1 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. W sprawach dotyczących postępowania z odpadami wydobywczymi w zakresie nieuregulowanym w ustawie
stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21), z wyjątkiem działu II
rozdziału 7 i działu VIII rozdziału 1.”;
37) Z miany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 138, poz. 865 i Nr 199, poz. 1227, z 2011 r. Nr 63, poz. 322,
Nr 152, poz. 897, Nr 227, poz. 1367 i Nr 228, poz. 1368 oraz z 2012 r. poz. 1513.
38) Z miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 111, poz. 708, Nr 138, poz. 865, Nr 154,
poz. 958, Nr 171, poz. 1056, Nr 199, poz. 1227, Nr 223, poz. 1464 i Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 19, poz. 100, Nr 20, poz. 106,
Nr 79, poz. 666, Nr 130, poz. 1070 i Nr 215, poz. 1664, z 2010 r. Nr 21, poz. 104, Nr 28, poz. 145, Nr 40, poz. 227, Nr 76, poz. 489,
Nr 119, poz. 804, Nr 152, poz. 1018 i 1019, Nr 182, poz. 1228, Nr 229, poz. 1498 i Nr 249, poz. 1657, z 2011 r. Nr 32, poz. 159, Nr 63,
poz. 322, Nr 94, poz. 551, Nr 99, poz. 569, Nr 122, poz. 695, Nr 152, poz. 897, Nr 178, poz. 1060 i Nr 224, poz. 1341, z 2012 r.
poz. 460, 951, 1342 i 1513 oraz z 2013 r. poz. 21.
39) Z miany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 28, poz. 145, z 2011 r. Nr 163, poz. 981 oraz z 2012 r. poz. 1513.
Dziennik Ustaw – 91 – Poz. 21

2) w art. 18:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Odpady wydobywcze składowane w obiekcie unieszkodliwiania odpadów wydobywczych mogą być z niego
pozyskane po uzyskaniu zgody na wydobywanie odpadów, o której mowa w art. 144 ustawy z dnia 14 grudnia
2012 r. o odpadach.”,
b) w ust. 3 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Do zgody na wydobywanie odpadów wydobywczych pozyskiwanych z obiektów unieszkodliwiania odpadów wydobywczych
stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, z uwzględnieniem:”;
3) art. 22 otrzymuje brzmienie:
„Art. 22. Posiadacz odpadów wydobywczych prowadzący obiekt unieszkodliwiania odpadów wydobywczych
jest obowiązany do zatrudniania na stanowisku zarządzającego obiektem unieszkodliwiania odpadów wydobywczych
osobę posiadającą świadectwo stwierdzające kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami, odpowiednie
do prowadzonych procesów przetwarzania, o którym mowa w art. 164 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”;
4) w art. 26 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Do odpadów wydobywczych obojętnych, innych niż niebezpieczne i obojętne oraz niezanieczyszczonej
gleby, składowanych w obiekcie unieszkodliwiania odpadów wydobywczych, nie stosuje się przepisów tytułu V
ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, z wyłączeniem przepisów o opłatach podwyższonych
oraz o administracyjnych karach pieniężnych.”;
5) w art. 46 w ust. 2 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
„1a) zatrudniania na stanowisku osoby zarządzającej obiektem unieszkodliwiania odpadów wydobywczych osoby
posiadającej świadectwo stwierdzające kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami;”.
Art. 219. W ustawie z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale
społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227, z późn.
zm.40)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 16 w ust. 1 w pkt 10 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje pkt 11 w brzmieniu:
„11) danych zawartych w rejestrze, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U.
z 2013 r. poz. 21) o:
a) warunkach umowy, jaką wprowadzający sprzęt zawarł z organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego,
b) zabezpieczeniu finansowym, o którym mowa w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym
sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. Nr 180, poz. 1495, z późn. zm.41)),
c) wysokości wnoszonych opłat rejestrowych i rocznych.”;
2) w art. 21 w ust. 2:
a) pkt 25 otrzymuje brzmienie:
„25) z zakresu ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach o:
a) zezwoleniach na zbieranie odpadów, zezwoleniach na przetwarzanie odpadów oraz zezwoleniach na zbieranie
i przetwarzanie odpadów,
b) zezwoleniach na zbieranie zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych,
40) Z miany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 42, poz. 340, Nr 84, poz. 700
i Nr 157, poz. 1241, z 2010 r. Nr 28, poz. 145, Nr 106, poz. 675, Nr 119, poz. 804, Nr 143, poz. 963 i Nr 182, poz. 1228, z 2011 r.
Nr 32, poz. 159, Nr 122, poz. 695, Nr 132, poz. 766, Nr 135, poz. 789, Nr 152, poz. 897, Nr 163, poz. 981, Nr 170, poz. 1015 i Nr 178,
poz. 1060 oraz z 2012 r. poz. 460, 472, 908, 951 i 1529.
41) Z miany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 223, poz. 1464, z 2009 r. Nr 79, poz. 666 i Nr 215, poz. 1664,
z 2011 r. Nr 63, poz. 322, Nr 106, poz. 622, Nr 152, poz. 897 i Nr 171, poz. 1016 oraz z 2013 r. poz. 21.
Dziennik Ustaw – 92 – Poz. 21

c) decyzjach zatwierdzających zmianę klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne
oraz decyzjach o wyrażeniu sprzeciwu,
d) decyzjach o wyrażeniu sprzeciwu wobec uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny,
e) decyzjach nakazujących posiadaczowi odpadów usunięcie odpadów z miejsca nieprzeznaczonego do ich
składowania lub magazynowania,
f) zezwoleniach na spalanie odpadów poza instalacjami i urządzeniami,
g) decyzjach nakładających na sprawcę wypadku obowiązki dotyczące gospodarowania odpadami z wypadków,
h) decyzjach zatwierdzających instrukcję prowadzenia składowiska odpadów,
i) decyzjach określających zakres i harmonogram działań niezbędnych do ustalenia przyczyn zmian obserwowanych
parametrów oraz możliwych zagrożeń dla środowiska i decyzjach określających zakres i harmonogram
działań niezbędnych do usunięcia przyczyn i skutków stwierdzonych zagrożeń dla środowiska,
j) decyzjach o wstrzymaniu użytkowania składowiska odpadów,
k) decyzjach wstrzymujących działalność posiadacza odpadów,
l) zgodach na wydobywanie odpadów,
m) decyzjach wyrażających zgodę na zamknięcie składowiska odpadów,
n) decyzjach o zamknięciu składowiska odpadów lub jego wydzielonej części,
o) decyzjach o przeniesienie praw i obowiązków wynikających z decyzji, o których mowa w art. 151 ust. 1
ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;”,
b) uchyla się pkt 26;
3) w art. 24 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) dotyczące produktów, opakowań i gospodarki odpadami, zgromadzone w Bazie danych o produktach i opakowaniach
oraz o gospodarce odpadami, o której mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, niezawierające
danych jednostkowych,”;
4) w art. 25 w ust. 1:
a) w pkt 1 w lit. b wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„z zakresu ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach:”,
b) w pkt 4 w lit. b:
– wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„z zakresu ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach:”,
– tiret pierwsze otrzymuje brzmienie:
„– rejestr, z wyłączeniem informacji, o których mowa w art. 49 ust. 7 tej ustawy,”,
c) w pkt 7 uchyla się lit. b;
5) w art. 72:
a) w ust. 1 dodaje się pkt 21 w brzmieniu:
„21) zezwolenia na przetwarzanie odpadów i zezwolenia na zbieranie i przetwarzanie odpadów wydawanego na
podstawie ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”,
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Wymogu uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach przed uzyskaniem zezwoleń, o którym
mowa w ust. 1 pkt 21, nie stosuje się w przypadku, gdy zezwolenie dotyczy odzysku polegającego na przygotowaniu
do ponownego użycia.”.
Dziennik Ustaw – 93 – Poz. 21

Art. 220. W ustawie z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach (Dz. U. Nr 79, poz. 666, z późn. zm.42))
wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 5 otrzymuje brzmienie:
„Art. 5. W sprawach dotyczących zużytych baterii i zużytych akumulatorów w zakresie nieuregulowanym
w ustawie stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21).”;
2) w art. 6:
a) pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) decyzje związane z gospodarką odpadami – decyzje, o których mowa w art. 41 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r.
o odpadach oraz w art. 181 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska
(Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150, z późn. zm.43));”,
b) pkt 26 otrzymuje brzmienie:
„26) zużyte baterie, zużyte akumulatory – baterie i akumulatory będące odpadami w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6
ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”;
3) uchyla się art. 17;
4) art. 18 otrzymuje brzmienie:
„Art. 18. Przedsiębiorca przed rozpoczęciem działalności w zakresie wprowadzania do obrotu baterii lub akumulatorów
na terytorium kraju lub przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów, przed dokonaniem
pierwszego wprowadzenia do obrotu baterii lub akumulatorów na terytorium kraju lub pierwszego przetwarzania
zużytych baterii lub zużytych akumulatorów, jest obowiązany do uzyskania wpisu do rejestru, o którym mowa
w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”;
5) uchyla się art. 19–26;
6) w art. 34:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Wprowadzający baterie lub akumulatory sporządza sprawozdanie zawierające informacje, o których mowa
w art. 73 ust. 2 pkt 1 i pkt 6 lit. a ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych
w tej ustawie.”,
b) uchyla się ust. 6;
7) art. 35 otrzymuje brzmienie:
„Art. 35. Wprowadzający baterie przenośne lub akumulatory przenośne sporządza sprawozdanie zawierające
informacje, o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 1 i pkt 6 lit. d tiret pierwsze ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach,
na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie; do sprawozdania dołącza się wykaz punktów zbierania
prowadzonych przez zbierającego zużyte baterie lub zużyte akumulatory, z którym wprowadzający zawarł umowę,
oraz wykaz miejsc odbioru, z których ten zbierający odbiera zużyte baterie przenośne lub zużyte akumulatory przenośne.”;
8) w art. 36:
a) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Wprowadzający baterie lub akumulatory sporządza wykaz, o którym mowa w art. 73 ust. 2 pkt 1 i pkt 6 lit. b
ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.”,
b) uchyla się ust. 5;
42) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 152, poz. 897, Nr 171, poz. 1016 i Nr 178, poz. 1060.
43) Z miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 111, poz. 708, Nr 138, poz. 865, Nr 154,
poz. 958, Nr 171, poz. 1056, Nr 199, poz. 1227, Nr 223, poz. 1464 i Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 19, poz. 100, Nr 20, poz. 106,
Nr 79, poz. 666, Nr 130, poz. 1070 i Nr 215, poz. 1664, z 2010 r. Nr 21, poz. 104, Nr 28, poz. 145, Nr 40, poz. 227, Nr 76, poz. 489,
Nr 119, poz. 804, Nr 152, poz. 1018 i 1019, Nr 182, poz. 1228, Nr 229, poz. 1498 i Nr 249, poz. 1657, z 2011 r. Nr 32, poz. 159, Nr 63,
poz. 322, Nr 94, poz. 551, Nr 99, poz. 569, Nr 122, poz. 695, Nr 152, poz. 897, Nr 178, poz. 1060 i Nr 224, poz. 1341, z 2012 r.
poz. 460, 951, 1342 i 1513 oraz z 2013 r. poz. 21.
Dziennik Ustaw – 94 – Poz. 21

9) w art. 37:
a) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Wprowadzający baterie lub akumulatory sporządza sprawozdanie zawierające informacje, o których mowa
w art. 73 ust. 2 pkt 1 i pkt 6 lit. c ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych
w tej ustawie.”,
b) uchyla się ust. 7;
10) w art. 41:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Wprowadzający baterie przenośne lub akumulatory przenośne sporządza sprawozdanie zawierające informacje,
o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 1 i pkt 6 lit. d tiret drugie ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach,
na zasadzie i w trybie określonych w tej ustawie.”,
b) uchyla się ust. 4;
11) w art. 52:
a) pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1) uzyskania zezwolenia na zbieranie odpadów, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;
2) uzyskania wpisu do rejestru, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach;”,
b) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) prowadzenia ewidencji odpadów, o której mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”;
12) w art. 58 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Zbierający zużyte baterie kwasowo-ołowiowe lub zużyte akumulatory kwasowo-ołowiowe jest obowiązany
do przekazania tych baterii i akumulatorów prowadzącemu zakład przetwarzania zużytych baterii lub zużytych
akumulatorów, który spełnia wymagania, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 1 i w przepisach wydanych na podstawie
art. 63 ust. 7 oraz jest wpisany do rejestru, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”;
13) w art. 59:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Zbierający zużyte baterie przenośne lub zużyte akumulatory przenośne sporządza sprawozdanie zawierające
informacje, o których mowa w art. 75 ust. 2 pkt 1 i 9 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach
i w trybie określonych w tej ustawie.”,
b) uchyla się ust. 6;
14) w art. 63 ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:
„4. Sortowanie zużytych baterii i zużytych akumulatorów na poszczególne rodzaje stanowi proces odzysku
R12 wymieniony w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
5. Przetwarzanie i recykling, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stanowią, w zależności od stosowanej metody,
procesy odzysku R3–R6 wymienione w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”;
15) w art. 64:
a) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Prowadzący zakład przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów jest obowiązany do sporządzania
sprawozdania zawierającego informacje, o których mowa w art. 75 ust. 2 pkt 1 i 10 ustawy z dnia 14 grudnia
2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.”,
b) uchyla się ust. 7;
16) w art. 69 uchyla się ust. 1–3;
Dziennik Ustaw – 95 – Poz. 21

17) w art. 70 po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu:
„2a. Czynności kontrolne są wykonywane przez kontrolującego po okazaniu legitymacji służbowej oraz doręczeniu
upoważnienia do przeprowadzenia kontroli.
2b. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 2a, zawiera co najmniej:
1) wskazanie podstawy prawnej;
2) oznaczenie organu kontroli;
3) datę i miejsce wystawienia;
4) imię i nazwisko kontrolującego oraz numer jego legitymacji służbowej;
5) firmę przedsiębiorcy objętego kontrolą;
6) określenie zakresu przedmiotowego kontroli;
7) datę rozpoczęcia i przewidywany termin zakończenia kontroli;
8) podpis osoby udzielającej upoważnienia z podaniem zajmowanego stanowiska lub funkcji;
9) pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanego przedsiębiorcy.”;
18) po art. 71 dodaje się art. 71a w brzmieniu:
„Art. 71a. Do kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy stosuje się przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia
2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447, z późn. zm.44)).”.
19) w art. 72 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska sporządza i przedkłada Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska,
w terminie do dnia 15 lutego każdego roku, zbiorczą informację o wynikach kontroli przedsiębiorców
wpisanych do rejestru, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, skontrolowanych w poprzednim
roku kalendarzowym.
2. Główny Inspektor Ochrony Środowiska, na podstawie wyników kontroli, o których mowa w ust. 1, oraz posiadanych
informacji, w tym danych zawartych w Bazie danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce
odpadami, o której mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, sporządza i przedkłada ministrowi właściwemu
do spraw środowiska, w terminie do dnia 15 maja roku następującego po roku, którego dotyczy, roczny
raport o funkcjonowaniu gospodarki bateriami i akumulatorami oraz zużytymi bateriami i zużytymi akumulatorami,
w tym informacje na temat osiągniętych poziomów zbierania oraz recyklingu.”;
20) uchyla się art. 79;
21) w art. 83 uchyla się pkt 2;
22) uchyla się art. 84;
23) w art. 85 uchyla się pkt 2;
24) w art. 92 uchyla się pkt 2;
25) w art. 95 uchyla się pkt 2.
Art. 221. W ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 163, poz. 981) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 125 ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Przedsiębiorca prowadzący działalność w zakresie podziemnego składowania odpadów jest obowiązany
zatrudnić w ruchu zakładu górniczego osobę posiadającą świadectwo stwierdzające kwalifikacje w zakresie gospodarowania
odpadami, o którym mowa w art. 165 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r.
poz. 21).”;
2) art. 127 otrzymuje brzmienie:
„Art. 127. Do podziemnego składowania odpadów stosuje się odpowiednio przepisy art. 105, art. 106, art. 107
ust. 1 pkt 2 i 3, art. 108, art. 119, art. 120, art. 121 ust. 1, art. 128 pkt 3, art. 129, art. 130 ust. 1, art. 134 pkt 3 i 4,
art. 135 ust. 2 i 3 oraz art. 137 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.”.
44) Z miany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 239, poz. 1593, z 2011 r. Nr 85, poz. 459,
Nr 106, poz. 622, Nr 112, poz. 654, Nr 120, poz. 690, Nr 131, poz. 764, Nr 132, poz. 766, Nr 153, poz. 902, Nr 163, poz. 981, Nr 171,
poz. 1016, Nr 199, poz. 1175, Nr 204, poz. 1195 i Nr 232, poz. 1378 oraz z 2012 r. poz. 855, 1166, 1407, 1445 i 1529.
Dziennik Ustaw – 96 – Poz. 21

Rozdział 2
Przepisy przejściowe, dostosowujące i końcowe
Art. 222. Określone w dotychczasowych przepisach procesy odzysku R14 i R15 stają się odpowiednio procesami odzysku
R3, R5, R11 i R12, określonymi w załączniku nr 1 do niniejszej ustawy.
Art. 223. Wytwórcy odpadów, którzy na podstawie przepisów dotychczasowych dokonali zmiany klasyfikacji odpadów
niebezpiecznych na inne niż niebezpieczne, są obowiązani do przedłożenia zgłoszenia, o którym mowa w art. 8 ust. 1,
w terminie dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 224. Posiadacz odpadów prowadzący zbieranie odpadów, które powstały podczas unieszkodliwiania zakaźnych
odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych metodami innymi niż termiczne przekształcanie odpadów,
może prowadzić działalność w tym zakresie zgodnie z decyzjami wydanymi na podstawie przepisów dotychczasowych, nie
dłużej jednak niż 3 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, o ile wcześniej nie straciły ważności.
Art. 225. Zezwolenia na spalanie odpadów poza instalacjami lub urządzeniami, o których mowa w art. 13 ust. 4 ustawy,
o której mowa w art. 252, zachowują ważność na czas, na jaki zostały wydane.
Art. 226. Do czasu wydania przepisów, o których mowa w art. 45 ust. 3, posiadacz odpadów wymieniony w art. 45
ust. 1 pkt 7 i 8 jest obowiązany do uzyskania zezwolenia na przetwarzanie odpadów. Z dniem wejścia w życie przepisów
wydanych na podstawie art. 45 ust. 3, zezwolenie na przetwarzanie odpadów wygasa w zakresie objętym tymi przepisami.
Art. 227. Krajowy plan gospodarki odpadami oraz wojewódzkie plany gospodarki odpadami uchwalone na podstawie
przepisów dotychczasowych stają się odpowiednio krajowym planem gospodarki odpadami oraz wojewódzkimi planami
gospodarki odpadami w rozumieniu przepisów niniejszej ustawy.
Art. 228. 1. Tracą moc uchwały dotyczące przyjęcia powiatowych i gminnych planów gospodarki odpadami po upływie
30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. Uchwała w sprawie wykonania wojewódzkiego planu gospodarki odpadami podjęta na podstawie ustawy, o której
mowa w art. 252, zachowuje moc do czasu aktualizacji wojewódzkiego planu gospodarki odpadami i może być zmieniana
na podstawie niniejszej ustawy.
Art. 229. Regiony gospodarki odpadami komunalnymi określone w uchwale w sprawie wykonania wojewódzkiego
planu gospodarki odpadami, podjętej na podstawie ustawy, o której mowa w art. 252, stają się regionami gospodarki odpadami
komunalnymi w rozumieniu niniejszej ustawy.
Art. 230. Regionalne instalacje do przetwarzania odpadów komunalnych określone w uchwałach w sprawie wykonania
wojewódzkich planów gospodarki odpadami stają się regionalnymi instalacjami do przetwarzania odpadów komunalnych
w rozumieniu niniejszej ustawy.
Art. 231. 1. Decyzje zatwierdzające program gospodarki odpadami niebezpiecznymi i decyzje zatwierdzające program
gospodarki odpadami, wydane na podstawie przepisów dotychczasowych, wygasają z dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy, z zastrzeżeniem art. 232 ust. 3.
2. Informacje o wytwarzanych odpadach i o sposobach gospodarowania wytworzonymi odpadami, złożone na podstawie
przepisów dotychczasowych, tracą ważność z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.
3. Pozwolenia na wytwarzanie odpadów, wydane na podstawie przepisów dotychczasowych, zachowują ważność na
czas, na jaki zostały wydane.
4. Wytwórca odpadów, który w pozwoleniu, o którym mowa w ust. 3, dokonał zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych
na inne niż niebezpieczne, jest obowiązany dostosować pozwolenie na wytwarzanie do przepisów niniejszej
ustawy w terminie dwóch lat od dnia jej wejścia w życie.
Art. 232. 1. Zezwolenia na zbieranie odpadów oraz zezwolenia na odzysk lub unieszkodliwianie odpadów wydane na
podstawie przepisów dotychczasowych stają się odpowiednio zezwoleniami na zbieranie odpadów i zezwoleniami na przetwarzanie
odpadów, w rozumieniu przepisów niniejszej ustawy.
2. Zezwolenia na zbieranie odpadów oraz zezwolenie na odzysk lub unieszkodliwianie odpadów, wydane na podstawie
przepisów dotychczasowych, zachowują ważność na czas, na jaki zostały wydane, nie dłużej jednak niż przez dwa lata od
dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Dziennik Ustaw – 97 – Poz. 21

3. Decyzje wydane na podstawie art. 31 ust. 3 i art. 32 ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 252, zachowują ważność
w zakresie zbierania, odzysku lub unieszkodliwiania odpadów na czas, na jaki zostały wydane, nie dłużej niż przez dwa lata
od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
4. Przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 3, posiadacz odpadów może prowadzić zbieranie lub przetwarzanie
odpadów na podstawie decyzji, o której mowa w ust. 3.
5. W okresie nie dłuższym niż dwa lata od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, posiadacz odpadów może zlecić wykonanie
obowiązku gospodarowania odpadami podmiotom posiadającym decyzje, o których mowa w ust. 1–3; przekazanie
odpadów takiemu posiadaczowi powoduje przejście odpowiedzialności za gospodarowanie odpadami na tego posiadacza.
6. Pozwolenia zintegrowane, wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, obejmujące wytwarzanie i gospodarowanie
odpadami, zachowują ważność na czas, na jaki zostały wydane.
7. Wytwórca odpadów, który w pozwoleniu, o którym mowa w ust. 6, dokonał zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych
na inne niż niebezpieczne, jest obowiązany dostosować pozwolenie zintegrowane do przepisów niniejszej ustawy
w terminie dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 233. 1. Zezwolenia na transport odpadów wydane na podstawie przepisów dotychczasowych zachowują ważność
na czas na jaki zostały wydane, nie dłużej jednak niż do czasu upływu terminu do złożenia wniosku o wpis do rejestru,
o którym mowa w art. 49 ust. 1, lub z dniem uzyskania wpisu do tego rejestru, w przypadku gdy wpis nastąpił w terminie
wcześniejszym.
2. Do czasu utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, transportujący odpady są obowiązani do uzyskania
zezwolenia na transport odpadów lub wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 33 ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 252,
na podstawie przepisów dotychczasowych.
3. Do wydawania zezwoleń na transport odpadów do czasu utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, stosuje
się przepisy ustawy, o której mowa w art. 252.
Art. 234. 1. Rejestr, o którym mowa w art. 49 ust. 1, tworzy się najpóźniej w terminie 36 miesięcy od dnia wejścia
w życie niniejszej ustawy.
2. Podmioty objęte obowiązkiem złożenia wniosku o wpis do rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, są obowiązane
do złożenia tego wniosku w terminie 6 miesięcy od dnia utworzenia rejestru.
3. Podmioty posiadające wpis do rejestru prowadzonego przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska na podstawie
przepisów dotychczasowych są wpisywane do rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, z urzędu. Marszałek województwa
dokonuje wpisu w terminie 6 miesięcy od dnia utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1. Dokonując wpisu marszałek
województwa przydziela nowy numer rejestrowy.
4. Inne niż wymienione w ust. 3 podmioty, podlegające z urzędu wpisowi do rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1,
zgodnie z art. 51 ust. 1, spełniające wymagania do uzyskania tego wpisu w dniu utworzenia rejestru, są wpisywane do tego
rejestru w terminie 6 miesięcy od dnia jego utworzenia.
5. W przypadku gdy marszałek województwa, dokonując z urzędu wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1,
stwierdzi brak informacji wymaganych na podstawie niniejszej ustawy, wzywa podmiot, o którym mowa w ust. 3 lub 4, do
złożenia brakujących informacji. W przypadku nieuzupełnienia brakujących informacji w wyznaczonym terminie marszałek
województwa nie dokonuje wpisu do rejestru z urzędu. Przepis art. 64 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania
administracyjnego stosuje się odpowiednio.
6. W przypadku nieuzupełnienia brakujących informacji w wyznaczonym terminie, podmiot o którym mowa w ust. 3
lub 4, jest obowiązany do złożenia wniosku o wpis do rejestru.
7. W terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania zawiadomienia o nadaniu nowego numeru rejestrowego podmioty, o których
mowa w ust. 3, mogą używać numeru rejestrowego nadanego na podstawie przepisów dotychczasowych.
8. Podmioty, które posiadają w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy wpis do dotychczasowych rejestrów, są zwolnione
z obowiązku uiszczenia opłaty rejestrowej.
9. Po upływie 42 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy lub z dniem uzyskania wpisu do rejestru, o którym mowa
w art. 49 ust. 1, przez podmiot, o którym mowa w ust. 2–4, wygasają wpisy do rejestru prowadzonego na podstawie przepisów
dotychczasowych odpowiednio przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska lub przez starostę.
Dziennik Ustaw – 98 – Poz. 21

10. Przepisy art. 208 pkt 2, art. 209 pkt 10 w zakresie uchylenia art. 37 pkt 1, art. 213 pkt 11, art. 214 pkt 35, art. 219
pkt 1 oraz art. 220 pkt 19 i 20 stosuje się od dnia utworzenia rejestru.
11. Do czasu utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, nie dłużej jednak niż w terminie 36 miesięcy od dnia
wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się art. 13 ustawy, o której mowa w art. 213, w brzmieniu obowiązującym przed
dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 235. 1. Starosta prowadzący rejestr na podstawie przepisów dotychczasowych zakończy prowadzenie tego rejestru
z dniem utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1.
2. Główny Inspektor Ochrony Środowiska prowadzący rejestr na podstawie przepisów dotychczasowych zakończy prowadzenie
tego rejestru z dniem utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1.
3. Do czasu utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, do rejestrów stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 236. 1. Do dnia 31 grudnia 2014 r. do ewidencji odpadów stosuje się przepisy dotychczasowe.
2. Ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie prowadzą podmioty, wymienione w art. 66 ust. 4.
3. Do czasu wydania przepisów, o których mowa w art. 68 ust. 1, sprzedawca odpadów oraz pośrednik w obrocie odpadami,
niebędący posiadaczami odpadów, nie prowadzą ewidencji odpadów niebezpiecznych.
Art. 237. 1. Podmioty, o których mowa w art. 73 i art. 75, obowiązane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
do sporządzania i składania:
1) zbiorczych zestawień danych o rodzajach i ilości odpadów, o sposobach gospodarowania nimi oraz o instalacjach i urządzeniach
służących do odzysku i unieszkodliwiania tych odpadów – na podstawie art. 37 ust. 1 i 2 ustawy, o której
mowa w art. 252,
2) sprawozdań – na podstawie art. 4 ust. 5, art. 10 ust. 1 i 2 oraz art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach
przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej,
3) sprawozdań – na podstawie art. 7 ust. 1 i art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych,
4) sprawozdań – na podstawie art. 15 ust. 1, art. 30 ust. 1 i art. 38 ust. 3 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu
pojazdów wycofanych z eksploatacji,
5) sprawozdań – na podstawie art. 24 ust. 1, art. 31 ust. 1, art. 51 ust. 1, art. 56 ust. 1 i art. 67 ust. 1 oraz wykazu zakładów
przetwarzania, o którym mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym,
6) sprawozdań – na podstawie art. 34 ust. 2, art. 35 ust. 1, art. 36 ust. 4, art. 37 ust. 6, art. 41 ust. 3, art. 59 ust. 3 i art. 64
ust. 5 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach
– sporządzają i składają je, za lata 2012–2014, stosując przepisy dotychczasowe, z tym że ten, kto wbrew obowiązkowi,
nie sporządza i nie przekazuje tych zbiorczych zestawień danych, sprawozdań lub wykazu zakładów przetwarzania lub
wykonuje ten obowiązek nieterminowo lub niezgodnie ze stanem rzeczywistym podlega karze, o której mowa w art. 200.
2. Do złożonych zbiorczych zestawień danych i sprawozdań, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 238. 1. BDO tworzy się najpóźniej w terminie 36 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. Minister właściwy do spraw środowiska ogłosi, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej
Polskiej „Monitor Polski” informację o dacie utworzenia BDO, w tym rejestru.
3. Centralna i wojewódzkie bazy danych, o których mowa w art. 37 ust. 6 i 10 ustawy, o której mowa w art. 252, oraz
baza danych, o której mowa w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach, do czasu utworzenia
BDO są prowadzone na podstawie przepisów dotychczasowych.
4. Dane zawarte w centralnej i wojewódzkich bazach danych, o których mowa w art. 37 ust. 6 i 10 ustawy, o której mowa
w art. 252, oraz w bazie danych, o której mowa w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach,
przenosi się do BDO w terminie nie dłuższym niż rok od dnia utworzenia BDO.
Dziennik Ustaw – 99 – Poz. 21

5. Do czasu utworzenia BDO marszałek województwa przesyła ministrowi właściwemu do spraw środowiska kopie decyzji
zatwierdzających zmianę klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na inne niż niebezpieczne, o których mowa w art. 8 ust. 5.
6. Do czasu utworzenia BDO, kopię wydanego zezwolenia na zbieranie lub przetwarzanie odpadów odpowiednio marszałek
województwa lub starosta przekazuje wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska oraz wójtowi, burmistrzowi
lub prezydentowi miasta, właściwym ze względu na miejsce zbierania lub przetwarzania odpadów.
7. Do czasu utworzenia BDO, kopię wydanego zezwolenia na zbieranie lub przetwarzanie odpadów regionalny dyrektor
ochrony środowiska przekazuje marszałkowi województwa, wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska oraz wójtowi,
burmistrzowi lub prezydentowi miasta, właściwym ze względu na miejsce zbierania lub przetwarzania odpadów.
8. Do czasu utworzenia BDO Zarząd Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej sporządza
i przekazuje zbiorczą informację, o której mowa w art. 400k ust. 2 pkt 4 ustawy wymienionej w art. 207, zgodnie z przepisami
dotychczasowymi.
9. Do czasu utworzenia BDO stosuje się art. 24 ustawy, o której mowa w art. 209.
10. Przepisy art. 33 ust. 4 i art. 72 pkt 9 ustawy zmienianej w art. 214 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą oraz art. 24
ust. 1 pkt 2 ustawy zmienianej w art. 219 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą stosuje się od dnia utworzenia BDO.
Art. 239. Ustanowione przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zabezpieczenia roszczeń dla istniejących składowisk
odpadów stają się zabezpieczeniami roszczeń, o których mowa w art. 125 ust. 1.
Art. 240. 1. Zarządzający istniejącym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy składowiskiem odpadów jest obowiązany
złożyć wniosek o wydanie decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów w terminie dwóch
lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. Do czasu utworzenia BDO wniosek o wydanie decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów
zawiera informacje o uzyskanym pozwoleniu zintegrowanym albo zezwoleniu na przetwarzanie odpadów.
3. Decyzja zatwierdzająca instrukcję eksploatacji składowiska odpadów wydana na podstawie ustawy, o której mowa
w art. 252, wygasa z dniem, z którym decyzja, o której mowa w ust. 1, stanie się ostateczna.
4. W przypadku gdy zarządzający składowiskiem odpadów nie złożył wniosku o zatwierdzenie instrukcji prowadzenia
składowiska odpadów w terminie, o którym mowa w ust. 1, decyzja zatwierdzająca instrukcję eksploatacji składowiska odpadów
wygasa z upływem dwóch lat od dnia wejścia w życie ustawy.
5. Do czasu utworzenia BDO stosuje się art. 19 i 22 ustawy, o której mowa w art. 208.
Art. 241. 1. Wymogu posiadania tytułu prawnego, o którym mowa w art. 124 ust. 1, nie stosuje się do zarządzającego
istniejącym w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy składowiskiem odpadów, który w dniu wejścia w życie niniejszej
ustawy nie posiada tytułu prawnego do całej nieruchomości, na której znajduje się składowisko odpadów, wraz ze wszystkimi
instalacjami i urządzeniami związanymi z prowadzeniem tego składowiska.
2. Zarządzający składowiskiem odpadów, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany utrzymać dotychczas posiadany
tytuł prawny co najmniej w takim zakresie, w jakim dysponował nim w dniu wejścia w życie ustawy, do zakończenia fazy
poeksploatacyjnej.
3. Wymogu uzyskania przez podmiot zainteresowany przejęciem składowiska odpadów tytułu prawnego, o którym
mowa w art. 151 ust. 1 pkt 2, nie stosuje się w przypadku przejęcia składowiska odpadów od zarządzającego składowiskiem
odpadów, o którym mowa w ust. 1. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 242. 1. W przypadku, o którym mowa w art. 143 ust. 2, pozwolenie na wytwarzanie odpadów w zakresie wydobywania
odpadów wydane na podstawie art. 54a ustawy, o której mowa w art. 252, wygasa z dniem uzyskania decyzji zatwierdzającej
instrukcję prowadzenia składowiska odpadów.
2. W przypadku, o którym mowa w art. 144 ust. 1, pozwolenie na wytwarzanie odpadów w zakresie wydobywania odpadów
wydane na podstawie art. 54a ustawy, o której mowa w art. 252, zachowuje ważność na czas, na jaki zostało wydane.
3. Podmiot, który posiada pozwolenie, o którym mowa w ust. 2, jest obowiązany, w terminie dwóch lat od dnia wejścia
w życie niniejszej ustawy, złożyć wniosek o zmianę tego pozwolenia, w celu dostosowania go do przepisów niniejszej ustawy;
do wniosku dołącza się ekspertyzę, o której mowa w art. 144 ust. 5.
Dziennik Ustaw – 100 – Poz. 21

Art. 243. W przypadku gdy w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy składowiskiem odpadów zarządza gminna jednostka
sektora finansów publicznych, gmina jest obowiązana dostosować się do wymagań, o których mowa w art. 136,
w terminie roku od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 244. Zarządzający składowiskiem odpadów tworzy fundusz rekultywacyjny, o którym mowa w art. 137 ust. 2,
w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 245. Zachowują ważność uzyskane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy świadectwa stwierdzające kwalifikacje
w zakresie gospodarowania odpadami wydane na podstawie art. 49 ustawy, o której mowa w art. 252.
Art. 246. W sprawach wszczętych i niezakończonych stosuje się dotychczasowe przepisy karne oraz o karach pieniężnych
w dotychczasowym brzmieniu, z zastrzeżeniem art. 237.
Art. 247. Do wpływów z kar pieniężnych wymierzanych na podstawie:
1) art. 80 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 214, stosuje się art. 402 ust. 8 ustawy, o której mowa w art. 207, w brzmieniu
obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy;
2) art. 79b ustawy, o której mowa w art. 252, stosuje się art. 402 ust. 12 ustawy, o której mowa w art. 207, w brzmieniu
obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy;
3) art. 79c ustawy, o której mowa w art. 252, stosuje się art. 402 ust. 12 i 14 ustawy, o której mowa w art. 207, w brzmieniu
obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 248. Przekazane na rachunek bankowy Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej wpływy
z kar pieniężnych wymierzanych na podstawie:
1) art. 80 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 214,
2) art. 79b i art. 79c ustawy, o której mowa w art. 252
– stanowią przychody tego Funduszu i są uwzględniane przy ustalaniu wysokości zobowiązania określonego w art. 401c
ust. 9 ustawy, o której mowa w art. 207.
Art. 249. Starostowie przekażą akta prowadzonych przez siebie wszczętych i niezakończonych spraw administracyjnych,
w których odpowiednio właściwym organem stał się marszałek województwa albo regionalny dyrektor ochrony środowiska,
tym organom w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, na podstawie protokołów zdawczo-
-odbiorczych.
Art. 250. 1. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 4 ust. 1, art. 7 ust. 4, art. 13 ust. 2a i 2b, art. 33 ust. 3, art. 36
ust. 13 i 14, art. 40 ust. 7 i 8, art. 42 ust. 2 i 3, art. 43 ust. 7, art. 43a ust. 8, art. 44 ust. 8 i 9, art. 47, art. 49 ust. 8, art. 50 ust. 2,
art. 55 ust. 3 i 5 oraz art. 60 ustawy, o której mowa w art. 252, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych
wydanych na podstawie art. 4 ust. 3, art. 7 ust. 2, art. 27 ust. 10, art. 30 ust. 4 i 5, art. 33 ust. 2, art. 66 ust. 5, art. 68
ust. 1, art. 94 ust. 2, art. 95 ust. 11, art. 96 ust. 13, art. 100 ust. 1 i 2, art. 102 ust. 8, art. 118, art. 121 ust. 3, art. 124 ust. 6,
art. 159 ust. 2, art. 160 ust. 8 oraz art. 167 ust. 7 niniejszej ustawy, nie dłużej jednak niż przez okres 24 miesięcy od dnia
wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 14 ust. 10 ustawy, o której mowa w art. 252, zachowują moc przez
okres 24 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
3. Przepisy wydane na podstawie art. 33 ust. 4 i 11 ustawy, o której mowa w art. 252, zachowują moc w zakresie transportu
odpadów do czasu utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1.
4. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 400k ust. 7 ustawy, o której mowa w art. 207, zachowują moc do
dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 400k ust. 7 ustawy, o której mowa w art. 207,
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
5. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 38 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 213, zachowują moc do dnia
wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 38 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 213, w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
6. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 33 ust. 5 i art. 55 ustawy, o której mowa w art. 214, zachowują moc do
dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 33 ust. 5 i art. 55 ustawy, o której mowa w art. 214,
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Dziennik Ustaw – 101 – Poz. 21

7. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 72 ust. 3 oraz art. 121 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 220,
zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 72 ust. 3 oraz art. 121 ust. 2
ustawy, o której mowa w art. 220, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż 24 miesiące od dnia wejścia
w życie niniejszej ustawy.
Art. 251. 1. W latach 2013–2022 maksymalny limit wydatków budżetu państwa będący skutkiem finansowym wejścia
w życie niniejszej ustawy wynosi w:
1) 2013 r. – 0 zł;
2) 2014 r. – 1000 tys. zł;
3) 2015 r. – 1053 tys. zł;
4) 2016 r. – 1080 tys. zł;
5) 2017 r. – 1107 tys. zł;
6) 2018 r. – 1135 tys. zł;
7) 2019 r. – 1163 tys. zł;
8) 2020 r. – 1192 tys. zł;
9) 2021 r. – 1222 tys. zł;
10) 2022 r. – 1252 tys. zł.
2. W latach 2013–2022 maksymalny limit wydatków budżetów samorządów województw będący skutkiem finansowym
wejścia w życie niniejszej ustawy wynosi w:
1) 2013 r. – 0 zł;
2) 2014 r. – 0 zł;
3) 2015 r. – 0 zł;
4) 2016 r. – 3115 tys. zł;
5) 2017 r. – 3115 tys. zł;
6) 2018 r. – 3115 tys. zł;
7) 2019 r. – 3115 tys. zł;
8) 2020 r. – 3115 tys. zł;
9) 2021 r. – 3115 tys. zł;
10) 2022 r. – 3115 tys. zł.
3. W latach 2013–2022 maksymalny limit wydatków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej
będący skutkiem finansowym wejścia w życie niniejszej ustawy wynosi w:
1) 2013 r. – 0 zł;
2) 2014 r. – 2000 tys. zł;
3) 2015 r. – 4000 tys. zł;
4) 2016 r. – 3000 tys. zł;
5) 2017 r. – 1000 tys. zł;
6) 2018 r. – 0 zł;
7) 2019 r. – 0 zł;
8) 2020 r. – 0 zł;
9) 2021 r. – 2000 tys. zł;
10) 2022 r. – 0 zł.
Dziennik Ustaw – 102 – Poz. 21

4. W przypadku przekroczenia lub zagrożenia przekroczenia przyjętego na dany rok budżetowy maksymalnego limitu
wydatków, wprowadza się mechanizmy korygujące polegające na ograniczeniu wydatków związanych z funkcjonowaniem
BDO.
5. Działania, o których mowa w ust. 4, polegają na:
1) ograniczeniu zakresu przedmiotu zamówienia dotyczącego utworzenia lub wdrażania BDO;
2) wstrzymaniu w danym roku serwisowania (konserwacji) BDO.
6. Działania, o których mowa w ust. 4, nie mogą stwarzać zagrożenia utraty możliwości realizacji obowiązków Rzeczypospolitej
Polskiej wynikających z prawa Unii Europejskiej oraz zagrożenia polegającego na utracie możliwości zbierania
danych lub bezpiecznego ich przechowywania.
7. Minister właściwy do spraw środowiska monitoruje wykorzystanie limitu wydatków, o których mowa w ust. 1 i 3,
oraz w razie potrzeby wdraża mechanizmy korygujące.
Art. 252. Traci moc ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. z 2010 r. Nr 185, poz. 1243 i Nr 203,
poz. 1351, z 2011 r. Nr 106, poz. 622, Nr 117, poz. 678, Nr 138, poz. 809, Nr 152, poz. 897 i Nr 171, poz. 1016 oraz z 2012 r.
poz. 951 i 1513).
Art. 253. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów:
1) art. 207 pkt 17 w zakresie art. 402 ust. 2a i 2b w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą oraz art. 209 pkt 7, które wchodzą
w życie z dniem 1 stycznia 2014 r.;
2) art. 178, art. 179, art. 194 ust. 1 pkt 5, art. 204, art. 205, art. 206 pkt 3, art. 207 pkt 14, art. 213 pkt 8, które wchodzą
w życie po upływie 36 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy;
3) art. 207 pkt 18, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: B. Komorowski
Dziennik Ustaw – 103 – Poz. 21

Załączniki do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. (poz. 21)
Załącznik nr 1
NIEWYCZERPUJĄCY WYKAZ PROCESÓW ODZYSKU
R1 Wykorzystanie głównie jako paliwa lub innego środka wytwarzania energii(*)
R2 Odzysk/regeneracja rozpuszczalników
R3 Recykling lub odzysk substancji organicznych, które nie są stosowane jako rozpuszczalniki (w tym kompostowanie
i inne biologiczne procesy przekształcania)(**)
R4 Recykling lub odzysk metali i związków metali
R5 Recykling lub odzysk innych materiałów nieorganicznych(***)
R6 Regeneracja kwasów lub zasad
R7 Odzysk składników stosowanych do redukcji zanieczyszczeń
R8 Odzysk składników z katalizatorów
R9 Powtórna rafinacja lub inne sposoby ponownego użycia olejów
R10 Obróbka na powierzchni ziemi przynosząca korzyści dla rolnictwa lub poprawę stanu środowiska
R11 Wykorzystywanie odpadów uzyskanych w wyniku któregokolwiek z procesów wymienionych w pozycji R1–R10
R12 Wymiana odpadów w celu poddania ich któremukolwiek z procesów wymienionych w pozycji R1–R11(****)
R13 Magazynowanie odpadów poprzedzające którykolwiek z procesów wymienionych w pozycji R1–R12 (z wyjątkiem
wstępnego magazynowania u wytwórcy odpadów)
(*) Pozycja obejmuje również obiekty przekształcania termicznego przeznaczone wyłącznie do przetwarzania komunalnych odpadów
stałych, pod warunkiem że ich efektywność energetyczna jest równa lub większa niż:
– 0,60 dla działających instalacji, które otrzymały zezwolenie zgodnie ze stosownymi przepisami wspólnotowymi obowiązującymi
przed dniem 1 stycznia 2009 r.,
– 0,65 dla instalacji, które otrzymały zezwolenie po dniu 31 grudnia 2008 r.,
przy zastosowaniu następującego wzoru:
Efektywność energetyczna = (Ep – (Ef + Ei))/(0,97 × (Ew + Ef)),
gdzie:
Ep – oznacza ilość energii produkowanej rocznie jako energia cieplna lub elektryczna. Oblicza się ją przez pomnożenie ilości
energii elektrycznej przez 2,6, a energii cieplnej wyprodukowanej w celach komercyjnych przez 1,1 (GJ/rok),
Ef – oznacza ilość energii wprowadzanej rocznie do systemu, pochodzącej ze spalania paliw biorących udział w wytwarzaniu
pary (GJ/rok),
Ew – oznacza roczną ilość energii zawartej w przetwarzanych odpadach, obliczanej przy zastosowaniu dolnej wartości opałowej
odpadów (GJ/rok),
Ei – oznacza roczną ilość energii wprowadzanej z zewnątrz z wyłączeniem Ew i Ef (GJ/rok),
0,97 – jest współczynnikiem uwzględniającym straty energii przez popiół denny i promieniowanie.
Wzór ten stosowany jest zgodnie z dokumentem referencyjnym dotyczącym najlepszych dostępnych technik dla termicznego
przekształcania odpadów.
(**) Pozycja obejmuje również zgazowanie i pirolizę z wykorzystaniem tych składników jako odczynników chemicznych.
(***) Pozycja obejmuje oczyszczanie gruntu prowadzące do odzysku gruntu i recykling nieorganicznych materiałów budowlanych.
(****) Jeżeli nie istnieje inny właściwy kod R, może to obejmować procesy wstępne poprzedzające przetwarzanie wstępne odpadów, jak
np. demontaż, sortowanie, kruszenie, zagęszczanie, granulację, suszenie, rozdrabnianie, kondycjonowanie, przepakowywanie,
separację, tworzenie mieszanek lub mieszanie przed poddaniem któremukolwiek z procesów wymienionych w poz. R1–R11.
Dziennik Ustaw – 104 – Poz. 21

Załącznik nr 2
NIEWYCZERPUJĄCY WYKAZ PROCESÓW UNIESZKODLIWIA NIA
D1 Składowanie w gruncie lub na powierzchni ziemi (np. składowiska itp.)
D2 Przetwarzanie w glebie i ziemi (np. biodegradacja odpadów płynnych lub szlamów w glebie i ziemi itd.)
D3 Głębokie zatłaczanie (np. zatłaczanie odpadów w postaci umożliwiającej pompowanie do odwiertów, wysadów solnych
lub naturalnie powstających komór itd.)
D4 Retencja powierzchniowa (np. umieszczanie odpadów ciekłych i szlamów w dołach, poletkach osadowych lub lagunach
itd.)
D5 Składowanie na składowiskach w sposób celowo zaprojektowany (np. umieszczanie w uszczelnionych oddzielnych
komorach, przykrytych i izolowanych od siebie wzajemnie i od środowiska itd.)
D6 Odprowadzanie do wód z wyjątkiem mórz i oceanów
D7 Odprowadzanie do mórz i oceanów, w tym lokowanie na dnie mórz
D8 Obróbka biologiczna, niewymieniona w innej pozycji niniejszego załącznika, w wyniku której powstają ostateczne
związki lub mieszanki, które są unieszkodliwiane za pomocą któregokolwiek spośród procesów wymienionych
w poz. D1–D12
D9 Obróbka fizyczno-chemiczna, niewymieniona w innej pozycji niniejszego załącznika, w wyniku której powstają ostateczne
związki lub mieszaniny unieszkodliwiane za pomocą któregokolwiek spośród procesów wymienionych w pozycjach
D1–D12 (np. odparowanie, suszenie, kalcynacja itp.)
D10 Przekształcanie termiczne na lądzie
D11 Przekształcanie termiczne na morzu(*)
D12 Trwałe składowanie (np. umieszczanie pojemników w kopalniach itd.)
D13 Sporządzanie mieszanki lub mieszanie przed poddaniem odpadów któremukolwiek z procesów wymienionych w pozycjach
D1–D12(**)
D14 Przepakowywanie przed poddaniem któremukolwiek z procesów wymienionych w pozycjach D1–D13
D15 Magazynowanie poprzedzające którykolwiek z procesów wymienionych w pozycjach D1–D14 (z wyjątkiem wstępnego
magazynowania u wytwórcy odpadów)
(*) Ten proces jest zabroniony na mocy przepisów UE i konwencji międzynarodowych.
(**) Jeżeli nie istnieje inny właściwy kod D, mogą tu być uwzględnione procesy wstępne poprzedzające unieszkodliwienie, w tym wstępna
obróbka, jak np. sortowanie, kruszenie, zagęszczanie, granulacja, suszenie, rozdrabnianie, kondycjonowanie lub separacja przed
poddaniem któremukolwiek spośród procesów wymienionych w pozycjach D1–D12.
Dziennik Ustaw – 105 – Poz. 21

Załącznik nr 3
WŁA ŚCIWOŚCI POWODUJĄCE, ŻE ODPADY SĄ ODPADAMI NIEBEZPIECZNYMI
H1 „wybuchowe”: substancje i preparaty, które mogą wybuchnąć pod wpływem ognia lub które są bardziej wrażliwe na
wstrząs lub tarcie niż dinitrobenzen,
H2 „utleniające”: substancje i preparaty, które w kontakcie z innymi substancjami, w szczególności z substancjami
łatwopalnymi, wykazują silne reakcje egzotermiczne,
H3–A    „wysoce łatwopalne”:
– substancje i preparaty ciekłe o temperaturze zapłonu niższej niż 21°C (w tym skrajnie łatwopalne ciecze) lub
– substancje i preparaty, które mogą się rozgrzać, a następnie zapalić pod wpływem kontaktu z powietrzem w temperaturze
otoczenia, bez doprowadzenia energii, lub
– substancje i preparaty stałe, które mogą z łatwością zapalić się po krótkim kontakcie ze źródłem zapłonu i które
palą się nadal lub ulegają zniszczeniu po usunięciu źródła zapłonu, lub
– substancje i preparaty gazowe, łatwopalne w powietrzu pod normalnym ciśnieniem, lub
– substancje i preparaty, które w kontakcie z wodą lub wilgotnym powietrzem tworzą wysoce łatwopalne gazy
w niebezpiecznych ilościach,
H3–B „łatwopalne”: substancje i preparaty ciekłe o temperaturze zapłonu równej lub wyższej niż 21°C i niższej niż lub
równej 55°C,
H4 „drażniące”: substancje i preparaty niewykazujące działania żrącego, które w wyniku bezpośredniego, długotrwałego
lub powtarzającego się kontaktu ze skórą lub błoną śluzową mogą wywołać stan zapalny,
H5 „szkodliwe”: substancje i preparaty, które w przypadku ich wdychania, spożycia lub wniknięcia przez skórę mogą
powodować ograniczone zagrożenie dla zdrowia,
H6 „toksyczne”: substancje i preparaty (w tym substancje i preparaty bardzo toksyczne), które w przypadku ich wdychania,
spożycia lub wniknięcia przez skórę mogą powodować poważne, ostre lub chroniczne zagrożenie dla zdrowia,
a nawet śmierć,
H7 „rakotwórcze”: substancje i preparaty, które w przypadku ich wdychania, spożycia lub wniknięcia przez skórę mogą
wywołać raka lub zwiększać częstotliwość jego występowania,
H8 „żrące”: substancje i preparaty, które w zetknięciu z żywymi tkankami mogą spowodować ich zniszczenie,
H9 „zakaźne”: substancje i preparaty zawierające żywe drobnoustroje lub ich toksyny, o których wiadomo lub co do
których istnieją wiarygodne podstawy do przyjęcia, że wywołują choroby u ludzi lub innych żywych organizmów,
H10 „działające szkodliwie na rozrodczość”: substancje i preparaty, które w przypadku ich wdychania, spożycia lub
wniknięcia przez skórę mogą wywołać niedziedziczne wrodzone deformacje lub zwiększyć częstotliwość ich występowania,
H11 „mutagenne”: substancje i preparaty, które w przypadku ich wdychania, spożycia lub wniknięcia przez skórę mogą
wywołać dziedziczne defekty genetyczne lub zwiększyć częstotliwość ich występowania,
H12 odpady, które w kontakcie z wodą, powietrzem lub kwasem uwalniają toksyczne lub bardzo toksyczne gazy,
H13(*) „uczulające”: substancje i preparaty, które w przypadku ich wdychania lub wniknięcia przez skórę, są w stanie wywołać
reakcję nadwrażliwości, tak że w wyniku dalszego narażenia na kontakt z tą substancją lub preparatem pojawiają
się charakterystyczne skutki negatywne,
H14 „ekotoksyczne”: odpady, które stanowią lub mogą stanowić bezpośrednie lub opóźnione zagrożenie dla co najmniej
jednego elementu środowiska,
H15 odpady, które po zakończeniu procesu unieszkodliwiania mogą w dowolny sposób wydzielić inną substancję, np.
w formie odcieku, która ma którąkolwiek spośród cech wymienionych powyżej.
(*) O ile dostępne są metody badawcze.
Dziennik Ustaw – 106 – Poz. 21

Uwagi
1. Przypisania właściwości niebezpiecznych: „toksyczne” (i „bardzo toksyczne”), „szkodliwe”, „żrące”, „drażniące”,
„rakotwórcze”, „działające szkodliwie na rozrodczość”, „mutagenne” i „ekotoksyczne” dokonuje się na podstawie kryteriów
określonych w załączniku VI do dyrektywy Rady 67/548/EWG z dnia 27 czerwca 1967 r. w sprawie zbliżenia przepisów
ustawodawczych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji
niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 196 z 16.08.1967, str. 1).
2. W odpowiednich przypadkach mają zastosowanie wartości dopuszczalne wyszczególnione w załącznikach II i III do
dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 1999/45/WE z dnia 31 maja 1999 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych,
wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania
preparatów niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 200 z 30.07.1999, str. 1).
Metody badawcze
Metody, które należy stosować, są opisane w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 440/2008 z dnia 30 maja 2008 r. ustalającym
metody badań zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rejestracji,
oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) (Dz. Urz. UE L 142
z 31.05.2008, str. 1) i w innych odnośnych notach CEN.
Dziennik Ustaw – 107 – Poz. 21

Załącznik nr 4
SKŁA DNIKI, KTÓRE MOGĄ POWODOWAĆ, ŻE ODPADY SĄ ODPADAMI NIEBEZPIECZNYMI
1) beryl, związki berylu,
2) związki wanadu,
3) związki chromu (VI),
4) związki kobaltu,
5) związki niklu,
6) związki miedzi,
7) związki cynku,
8) arsen, związki arsenu,
9) selen, związki selenu,
10) związki srebra,
11) kadm, związki kadmu,
12) związki cyny,
13) antymon, związki antymonu,
14) tellur, związki telluru,
15) związki baru z wyjątkiem siarczanu baru,
16) rtęć, związki rtęci,
17) tal, związki talu,
18) ołów, związki ołowiu,
19) siarczki nieorganiczne,
20) nieorganiczne związki fluoru, z wyjątkiem fluorku wapnia,
21) cyjanki nieorganiczne,
22) następujące metale alkaliczne lub metale ziem alkalicznych: lit, sód, potas, wapń, magnez w postaci niezwiązanej,
23) kwaśne roztwory lub kwasy w postaci stałej,
24) roztwory zasadowe i zasady w postaci stałej,
25) azbest (pył i włókna),
26) fosfor, związki fosforu, z wyjątkiem fosforanów mineralnych,
27) karbonylki metali,
28) nadtlenki,
29) chlorany,
30) nadchlorany,
31) azydki,
32) farmaceutyki oraz związki stosowane w medycynie lub w weterynarii,
Dziennik Ustaw – 108 – Poz. 21

33) biocydy i substancje fitofarmaceutyczne,
34) substancje zakaźne,
35) kreozoty,
36) izocyjaniany, tiocyjaniany,
37) cyjanki organiczne (np. nitryle),
38) fenole, związki fenolowe,
39) halogenowane rozpuszczalniki,
40) rozpuszczalniki organiczne, z wyjątkiem rozpuszczalników halogenowanych,
41) związki halogenoorganiczne, z wyjątkiem obojętnych materiałów spolimeryzowanych i innych substancji, o których
mowa w niniejszym załączniku,
42) aromatyczne, policykliczne i heterocykliczne związki organiczne,
43) aminy alifatyczne,
44) aminy aromatyczne,
45) etery,
46) substancje o właściwościach wybuchowych, z wyjątkiem substancji wyszczególnionych w innych punktach niniejszego
załącznika,
47) organiczne związki siarki,
48) jakiekolwiek pochodne polichlorowanego dibenzofuranu,
49) jakiekolwiek pochodne polichlorowanej dibenzo-p-dioksyny,
50) węglowodory i ich związki z tlenem, azotem lub siarką nieuwzględnione w inny sposób w niniejszym załączniku.
Dziennik Ustaw – 109 – Poz. 21

Załącznik nr 5
PRZYKŁA DY ŚRODKÓW SŁUŻĄCYCH ZA POBIEGANIU POWSTAWANIU ODPADÓW
Środki, które mogą mieć wpływ na warunki ramowe związane z wytwarzaniem odpadów
1. Wykorzystanie środków planowania lub innych instrumentów ekonomicznych wspierających efektywne wykorzystanie
zasobów.
2. Promocja badań i rozwoju w obszarze pozyskiwania czystszych i bardziej oszczędnych produktów i technologii oraz
upowszechnianie i wykorzystywanie wyników takich badań i rozwoju.
3. Opracowanie na wszystkich poziomach skutecznych i przydatnych wskaźników presji na środowisko związanej
z wytwarzaniem odpadów, przy czym celem tych wskaźników ma być przyczynienie się do zapobiegania powstawaniu odpadów,
od porównywania produktów na poziomie Wspólnoty, przez działania podjęte przez władze lokalne, po środki
ogólnokrajowe.
Środki, które mogą mieć wpływ na fazę projektu, produkcji i dystrybucji
4. Promocja eko-projektowania (systematycznego uwzględniania aspektów środowiskowych przy projektowaniu produktu
z zamiarem poprawienia charakterystyki oddziaływania, jakie dany produkt wywiera na środowisko przez cały cykl życia).
5. Dostarczanie informacji o technikach zapobiegania powstawaniu odpadów z zamiarem ułatwiania wprowadzania najlepszych
dostępnych technik w przemyśle.
6. Organizacja szkoleń dla właściwych organów w zakresie wprowadzania wymogów dotyczących zapobiegania
powstawaniu odpadów do decyzji wydawanych na podstawie ustawy o odpadach i ustawy – Prawo ochrony środowiska.
7. Objęcie środkami zapobiegania wytwarzaniu odpadów instalacji niepodlegających pozwoleniom zintegrowanym.
W odpowiednich przypadkach środki takie mogą zawierać oceny i plany zapobiegania powstawaniu odpadów.
8. Wykorzystanie kampanii informacyjnych oraz zapewnienie wsparcia finansowego, decyzyjnego i innego rodzaju
wsparcia dla przedsiębiorstw. Środki takie będą szczególnie skuteczne, jeżeli będą skierowane i dostosowane do małych
i średnich przedsiębiorstw i będą działały przez sieci istniejących powiązań gospodarczych.
9. Stosowanie dobrowolnych umów, paneli konsumentów i producentów lub negocjacji sektorowych, zmierzających do
tego, aby dane przedsiębiorstwa lub sektory przemysłu wyznaczały własne plany lub cele zapobiegania powstawaniu odpadów
lub udoskonalały nieoszczędne produkty lub opakowania.
10. Promocja wiarygodnych systemów zarządzania środowiskiem, w tym EMAS i I SO 14001.
Środki, które mogą mieć wpływ na fazę konsumpcji i użytkowania
11. Instrumenty ekonomiczne, takie jak zachęty do czystych zakupów lub wprowadzenie obowiązkowej zapłaty przez
konsumentów za dany artykuł lub element opakowania, który w przeciwnym wypadku byłby wydawany bezpłatnie.
12. Wykorzystanie kampanii informacyjnych i kierowanie informacji do ogółu społeczeństwa lub konkretnej grupy
konsumentów.
13. Promocja wiarygodnego etykietowania ekologicznego.
14. Porozumienia z sektorem przemysłu, np. dotyczące paneli produktów podobnych do prowadzonych w ramach zintegrowanych
polityk produktowych lub umowy z detalistami w sprawie dostępności informacji o zapobieganiu powstawaniu
odpadów oraz w sprawie produktów powodujących mniejsze oddziaływanie na środowisko.
15. W kontekście zamówień publicznych i zaopatrzenia przedsiębiorstw – włączanie kryteriów związanych z ochroną
środowiska i zapobieganiem powstawaniu odpadów do zaproszeń do składania ofert i kontraktów, zgodnie z Podręcznikiem
na temat ekologicznych zamówień publicznych, opublikowanym przez Komisję Europejską 29 października 2004 r.
16. Propagowanie ponownego użycia lub naprawy wyrzucanych produktów lub ich składników, w szczególności przez
stosowanie środków edukacyjnych, ekonomicznych, logistycznych i innych, takich jak wspieranie lub tworzenie akredytowanych
sieci napraw i ponownego użycia, zwłaszcza w regionach gęsto zaludnionych.